TEN Prawo Faradaya ma podstawowe znaczenie dla zrozumienia elektromagnetyzmu i pokazuje, jak zachowuje się strumień magnetyczny.
Indeks
TEN Prawo Faradaya lub prawo indukcji elektromagnetycznej pokazuje, że kiedy przez obwód następuje zmiana strumienia magnetycznego, powstaje indukowana forma elektromotoryczna.
Tym, który studiował to prawo, był chemik i fizyk Michael Faraday w 1831 roku. To prawo, które nosi jego imię, było niezbędne do stworzenia prądnicy i jej wykorzystania w produkcji energii elektrycznej na dużą skalę.
W zakładach, w których generowana jest energia elektryczna, to energia mechaniczna powoduje zmianę strumienia magnetycznego. I właśnie z tą odmianą w generatorze pojawia się prąd indukowany.
Wzór matematyczny do obliczeń został stworzony przez fizyka Franza Ernsta Neumanna, gdzie obliczana jest indukowana siła elektromotoryczna (sem) (V) + zmiana strumienia magnetycznego (Wb) + przedział czasu (s).
Zobacz też: Energia elektryczna
Na podstawie badań Prawo Faradaya, w 1864 roku fizyk i matematyk James Clerk Maxwell zunifikował wszystkie zjawiska elektryczne i magnetyczne, które ustanowiły ważne powiązania między teoriami tamtych czasów.
Maxwellowi udało się wykazać za pomocą tej nowej teorii, że wszystkie zjawiska magnetyczne i elektryczne można opisać w ciągu zaledwie czterech sezonów. Badanie, które to udowodniło, nazywa się równaniem Maxwella.
To równanie to Prawo Faradaya rozpowszechniony. Zawiera opis, w jaki sposób zmiana pola magnetycznego w czasie, poprzez obwód w spoczynku, wytwarza nieelektrostatyczne pole elektryczne.
Pole, które z kolei wytwarza w obwodzie prąd elektryczny.
Względny ruch pomiędzy magnesem, przewodem oraz to, czy pole elektryczne jest wytwarzane w tym konkretnym eksperymencie, prowadzi do pozornej dychotomii.
Odegrało to fundamentalną rolę w rozwoju badań szczególnej teorii względności dokonanych przez Alberta Einsteina w 1905 roku.
Prawdą jest, że te podstawowe równania elektromagnetyzmu mają fundamentalne znaczenie dla podstawowej mechaniki.
Przez Prawo Faradaya można określić wartość indukowanego emf w obwodzie. Dzięki temu można znaleźć natężenie indukowanego prądu.
Należy wiedzieć, że indukowany prąd ma różne kierunki, w zależności od zmiany strumienia magnetycznego.
Fizyk Heinrich Lenz w 1934 r. na podstawie badań Faradaya przedstawił zasadę określania kierunku indukowanego prądu.
Wiadomo było już, że prąd elektryczny ma tendencję do tworzenia wokół siebie pola magnetycznego i dzieje się to również z prądem indukowanym.
Heinrich Lenz zauważył, że kierunek tego pola zawsze będzie zależał od wzrostu lub spadku strumienia magnetycznego.
Prawo Lenza mówi, że kierunek pola magnetycznego wytwarzanego przez indukowany prąd jest przeciwny do zmiany strumienia magnetycznego.
Gdy strumień magnetyczny wzrasta, w obwodzie pojawi się indukowany prąd, tworząc indukowane pole magnetyczne w kierunku przeciwnym, czyli przeciwnym do pola magnetycznego obwodu.
Prawo Ampère'a było badane przez chemika i fizyka Hansa Cristiana Oersteda, jego badania dowiodły istnienie pola magnetycznego wokół przewodu, gdy jest w nim bieżąca aktywność elektryczny.
Hans dokonał tego odkrycia, ale naukowiec i matematyk André Marie Ampère, który później został nazwany prawem Ampère'a, stworzył rachunek tego pola.
To prawo określa pole magnetyczne wytwarzane przez prosty przewodnik, przez który przepływa prąd elektryczny o natężeniu i w odległości (R) od przewodnika.
Zapisz się na naszą listę e-mailową i otrzymuj ciekawe informacje i aktualizacje na swoją skrzynkę e-mail
Dziękujemy za zarejestrowanie się.