Poznaj Mity i legendy ludowe regionu południowo-wschodniego.
Możemy powiedzieć, że Brazylijskie mity i legendy są częścią naszej kultury i niekoniecznie są kłamstwami, a tym bardziej prawdami absolutnymi.
Niektóre legendy znane są z północy na południe naszego kraju, a inne są bardziej lokalne i w tym poście przybliżymy nieco główne Południowo-wschodnie legendy ludowe, sprawdzić:
Wśród kilku Południowo-wschodnie legendy ludowe, istniejące w naszej kulturze, możemy wyróżnić te:
To legenda z południowo-wschodniego, północnego i środkowego zachodu o jaguarze, który w walce z myśliwymi przegrał przednią łapę, ale z tym zaczęła mieć dużo siły i złości do ludzi, których poznała w Las. Mieszka ukryta w lesie i bardzo trudno ją zobaczyć. Kiedy zaatakuje, to w porządku! Mało kto może uciec! Może to być zwierzę, stado lub człowiek, który nie może zmusić jej do wycofania się i ucieczki.
Cuca jest znaną postacią, także postacią z Sítio do Pica-pau Amarelo, ale pochodzi z Portugalii.
Według legendy Cuca byłaby zrzędliwą staruszką w kształcie aligatora, która raz na siedem lat zasypia (stąd taki zły humor) i żywi się niegrzecznymi dziećmi!
Z europejskim pochodzeniem stworzonym w XVI wieku, Legenda o wilkołakach przedstawia bardzo brutalnego potwora, który żywi się krwią.
Legenda głosiła, że jeśli kobieta ma siedem córek i jednego mężczyznę, a on jest ostatnim przy urodzeniu, to prawdopodobnie będzie WILKOŁAKIEM. Oczywiście to tylko jedna z liczonych wersji. Istnieje również inna bardzo popularna, w której mówiono, że dzieci, które nie zostały ochrzczone, mogą zostać wilkołakiem.
Za dnia człowiek iw pełni księżycowe noce Wilkołak. Tak się to mówi legenda Ludowy.
Kto nie pamięta Boggarta, który siedzi na dachu, jak mówi kołysanka? Znany na całym świecie, w każdym zakątku świata wybiera formę kary dla dzieci niegrzeczny: w Holandii Zwart Piet (Czarny Piotruś), jak go nazywają, wrzuca dzieci do morza Czarny; w Luksemburgu nazywa się Housecker, który nosi dzieci w swojej torbie, klepiąc ich po tyłkach. Obecnie to nie jest takie straszne...
To duch, który chodzi ubrany na biało i ma obie ręce pełne włosów, jest jednym z tych dużych, przerażających dzieci, które zwykle moczą łóżko.
TEN ludowa legenda da caipora ma rdzenne pochodzenie od czasu odkrycia. Indianie i Gesuryci nazywali go caiçara (obrońca polowań i zwierząt).
Caipora to rudowłosy krasnolud z zielonym futrem i zębami. Jako obrońca wód i zwierząt karze zwykle każdego agresora natury i myśliwego, który zabija dla przyjemności.
Niektórzy twierdzą, że caipora jest kuzynem curupiry.
Krótka, z rudymi włosami i stopami odwróconymi do tyłu, curupira jest zawsze mylona z myśliwymi, których ślady prowadzą w złym kierunku.
Jego pochodzenie to Tupi Guarani i ma znaczenie (Ciało chłopca).
Ach… Kurupira… Również silna postać z brazylijski folklor. Uważany za Demona Leśnego, ma najstarszy zapis w literaturze brazylijskiej, datowany na 1560 rok.
Opiekunka flory i fauny, kurupira jest wojownikiem lasu i nie pozwala nikomu z niego skorzystać. z lasu, ma nogi odwrócone do tyłu (aby ukryć swoje miejsce pobytu przed wrogami) i rude włosy ogień.
Zawsze podróżuje na swoim Caititu (gatunek dzikiej świni) i ma moc wskrzeszania zwierząt za pomocą swojej włóczni.
Stworzenie jest wynikiem niezmierzonych ludzkich ambicji, pogoni za pragnieniami za wszelką cenę. Diabinho da Garrafa osiąga się dzięki paktowi demonicznemu.
Legenda jest bardzo stara, została sprowadzona do Brazylii przez kolonizatorów, z większą liczbą zapisów w Minas Gerais i Bahia.
Znany również jako Famaliá lub Cramulhão, mierzy średnio 15 cm i wygląda jak jaszczurka. Aby to osiągnąć, konieczne jest zdobycie zapłodnionego przez diabła kury lub jaja koguta, które można znaleźć w okresie Wielkiego Postu.
Trzeba go zawieźć na rozdroże w pierwszy piątek przed północą i czekać na świt.
Następnie zanieś je do domu pod lewą pachą, a w ciągu czterdziestu dni wykluwa się jajko, gdzie należy je szybko umieścić w butelce i dobrze zamknąć. Odtąd mały diabeł będzie spełniał prośby swego pana aż do śmierci, a wtedy zabierze ze sobą swoją duszę do piekła.
Legenda o Saci jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych w Brazylii, według wielu autorów Saci jest psotnym czarnym chłopcem, który ma tylko jedną nogę, nosi hełm lub czerwona czapka na głowie i cały czas pali fajkę, zwykle przegania zwierzęta, by je odstraszyć, lubi jeździć konno i wiązać grzywy.
Saci Pererê również może pojawiać się i znikać w tajemniczy sposób, jest bardzo niespokojny i nie zatrzymuje się ani na chwilę, bo skacze z miejsca na miejsce. inny i za każdym razem, gdy podnosi się do psoty, śmieje się wysokim tonem, wesołym śmiechem i lubi gwizdać, zwłaszcza gdy nie ma nocy światło księżyca.
Saci Pererê przypisuje się tym, co się nie udaje, wchodzi do domów i gasi ogień, przypala jedzenie w garnkach, suszy wodę w miskach, daje dużo pracy dla osób ukrywających przedmioty, których nie będzie można ponownie znaleźć, ich główną zabawą jest przeszkadzanie ludziom w dostaniu się stracić. Mówią, że wyszedł ze środka wiru i aby go odstraszyć, ludzie wrzucają do niego nóż, a on odchodzi lub nazywa go po imieniu. Chociaż należy do folkloru południowo-wschodniego i południowego, został również wprowadzony do folkloru północnego, ponieważ jest bardzo popularną postacią w tym regionie kraju.
Kolejna typowa legenda o folklor brazylijski, dlatego bezgłowy muł nie ma określonego regionu do zliczenia. Nikt nie wie na pewno, skąd pochodzi.
Niektórzy uważają, że ta historia została stworzona przez Kościół katolicki, aby przestraszyć kobiety.
Powinni wejść do kościoła i zobaczyć księdza nie jako mężczyznę, ale jako postać boską, kobieta, która miała jakieś pragnienie u księdza, zostałaby zamieniona w bezgłowego muła.
Zapisz się na naszą listę e-mailową i otrzymuj ciekawe informacje i aktualizacje na swoją skrzynkę e-mail
Dziękujemy za zarejestrowanie się.
