ΕΝΑ ιταλική κουλτούρα είναι εμποτισμένο με τις τέχνες, την οικογένεια, την αρχιτεκτονική, τη μουσική και το φαγητό. Η πατρίδα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ένα σημαντικό κέντρο της Αναγέννησης, ο πολιτισμός της ιταλικής χερσονήσου έχει ακμάσει για αιώνες.
Ακολουθεί μια σύντομη επισκόπηση των τελωνείων και ιταλικές παραδόσεις.
δείτε περισσότερα
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τεχνολογία για να ξεκλειδώσουν μυστικά στην αρχαία αιγυπτιακή τέχνη…
Οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν εντυπωσιακούς τάφους της Εποχής του Χαλκού σε…
Περίπου το 96 τοις εκατό του πληθυσμού της Ιταλίας είναι Ιταλοί. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές άλλες εθνότητες που ζουν σε αυτή τη χώρα. Βορειοαφρικανοί Άραβες, Ιταλοαλβανοί, Αλβανοί, Γερμανοί, Αυστριακοί και μερικές άλλες ευρωπαϊκές ομάδες συμπληρώνουν τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Οι παραμεθόριες χώρες της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Αυστρίας και της Σλοβενίας έχουν επηρεάσει τον ιταλικό πολιτισμό, όπως και τα μεσογειακά νησιά της Σαρδηνίας και της Σικελίας.
Ο πληθυσμός της Ιταλίας αποτελείται περίπου από 60.665.551 πληθυσμός.
Η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι τα ιταλικά. Περίπου το 93% του ιταλικού πληθυσμού μιλάει ιταλικά ως μητρική γλώσσα, σύμφωνα με το BBC. Υπάρχουν πολλές διάλεκτοι της γλώσσας που ομιλούνται στη χώρα, όπως:
Άλλες γλώσσες που μιλούν οι ιθαγενείς Ιταλοί περιλαμβάνουν τα αλβανικά, τα βαυαρικά, τα καταλανικά, τα κίμβρια, τα κορσικανικά, τα κροατικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ελληνικά, τα σλοβενικά και τα βαλσέρικα.
Η οικογένεια είναι μια εξαιρετικά σημαντική αξία στην ιταλική κουλτούρα. Η οικογενειακή της αλληλεγγύη επικεντρώνεται σε ολόκληρη την οικογένεια, παρά στη δυτική ιδέα μιας «πυρηνικής οικογένειας» που αποτελείται από μητέρα, πατέρα και παιδιά.
Οι Ιταλοί έχουν συχνές οικογενειακές συγκεντρώσεις και απολαμβάνουν να περνούν χρόνο με μέλη της οικογένειας. Τα παιδιά ανατρέφονται έτσι ώστε να παραμένουν κοντά στην οικογένεια μέχρι την ενηλικίωση και να ενσωματώνουν τη μελλοντική τους οικογένεια σε μια ευρύτερη πτυχή.
Η κύρια θρησκεία στην Ιταλία είναι ο Ρωμαιοκαθολικισμός. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς η πόλη του Βατικανού, που βρίσκεται στην καρδιά της Ρώμης, είναι το κέντρο του Ρωμαιοκαθολικισμού και το σπίτι του Πάπα.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί και άλλοι Χριστιανοί αποτελούν το 80% του πληθυσμού, αν και μόνο το ένα τρίτο από αυτούς είναι καθολικοί. Η χώρα έχει επίσης μια αυξανόμενη κοινότητα μουσουλμάνων μεταναστών.
Μουσουλμάνοι, αγνωστικιστές και άθεοι αποτελούν το άλλο 20% του πληθυσμού, σύμφωνα με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών.
Η Ιταλία έχει δημιουργήσει μια σειρά από αρχιτεκτονικά στυλ, συμπεριλαμβανομένων των κλασικών ρωμαϊκών, αναγεννησιακών, μπαρόκ και νεοκλασικών. Η Ιταλία φιλοξενεί μερικές από τις πιο διάσημες κατασκευές στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Κολόσαιο και το Ο κεκλιμένος πύργος της Πίζας.
Η έννοια της βασιλικής - η οποία αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει ένα ανοιχτό δημόσιο κτίριο, εξελίχθηκε για να σημαίνει έναν καθολικό χώρο προσκυνήματος.
Η λέξη προέρχεται από τα λατινικά και σημαίνει «βασιλικό παλάτι». Η λέξη προέρχεται επίσης από το ελληνικό «basilikē», που είναι το θηλυκό του basilikos, που σημαίνει «βασιλικός» ή «βασιλιάς».
Η Ιταλία φιλοξενεί επίσης πολλά κάστρα όπως το Fort Aosta, το Castle of Verrès και το Castle of Ussel.
Η Φλωρεντία, η Βενετία και η Ρώμη φιλοξενούν πολλά μουσεία, αλλά η τέχνη μπορεί να δει κανείς σε εκκλησίες και δημόσια κτίρια. Το πιο αξιοσημείωτο είναι η οροφή του Καπέλα Σιξτίνα του Βατικανού, ζωγραφισμένη από Μιχαήλ Άγγελος μεταξύ 1508 και 1512.
Η όπερα έχει τις ρίζες της στην Ιταλία και πολλές διάσημες όπερες – όπως η «Aida» και η «La Traviata», και οι δύο του Τζουζέπε Ο Βέρντι και το «Pagliacci» του Ρουτζέρο Λεονκαβάλο – γράφτηκαν στα ιταλικά και παίζονται ακόμα στη γλώσσα ντόπιος.
Πιο πρόσφατα, ο Ιταλός τενόρος Λουτσιάνο Παβαρότι έκανε την όπερα πιο προσιτή στις μάζες ως σολίστ και ως μέρος των Τριών Τενόρων.
Η Ιταλία φιλοξενεί μια σειρά από παγκοσμίου φήμης οίκους μόδας, συμπεριλαμβανομένων των Armani, Gucci, Benetton, Versace και Prada.
ΕΝΑ ιταλική κουζίνα έχει επηρεάσει την κουλτούρα των τροφίμων σε όλο τον κόσμο και θεωρείται από πολλούς ως μορφή τέχνης. Το κρασί, το τυρί και τα ζυμαρικά αποτελούν σημαντικό μέρος των ιταλικών γευμάτων.
Τα ζυμαρικά διατίθενται σε μεγάλη γκάμα σχημάτων, πλάτους και μηκών, όπως πένες, σπαγγέτι, λιγκουίνι, φουσίλι και λαζάνια.
Για τους Ιταλούς, το φαγητό δεν είναι απλώς φαγητό, είναι ζωή. Οι οικογενειακές συγκεντρώσεις είναι συχνές και συχνά επικεντρώνονται στο φαγητό.
Καμία περιοχή της Ιταλίας δεν τρώει τα ίδια πράγματα με οποιαδήποτε άλλη. Κάθε περιοχή έχει το δικό της «ιταλικό φαγητό». Για παράδειγμα, τα περισσότερα από τα φαγητά που βλέπουν οι Βραζιλιάνοι ως ιταλικά, όπως σπαγγέτι και πίτσα, προέρχονται από την κεντρική Ιταλία.
Στη βόρεια Ιταλία, τα ψάρια, οι πατάτες, το ρύζι, τα λουκάνικα, το χοιρινό και διάφορα είδη τυριών είναι τα πιο κοινά συστατικά. Τα πιάτα ζυμαρικών με ντομάτες είναι δημοφιλή, όπως και πολλά είδη γεμιστών ζυμαρικών, πολέντα και ριζότο.
Στα νότια, οι ντομάτες κυριαρχούν στα πιάτα και σερβίρονται φρέσκες ή σιγοβρασμένες σε σάλτσα. Η νότια κουζίνα περιλαμβάνει επίσης κάπαρη, πιπεριές, ελιές, ελαιόλαδο, σκόρδο, αγκινάρες, μελιτζάνες και ρικότα.
Το κρασί είναι επίσης ένα τεράστιο μέρος της ιταλικής κουλτούρας και η χώρα φιλοξενεί μερικούς από τους πιο διάσημους αμπελώνες στον κόσμο. Τα παλαιότερα ίχνη ιταλικού κρασιού ανακαλύφθηκαν πρόσφατα σε μια σπηλιά κοντά στη νοτιοδυτική ακτή της Σικελίας.
Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στο: Τυπικό ιταλικό φαγητό – 17 πιάτα που πρέπει να δοκιμάσετε
Το επίσημο νόμισμα της Ιταλίας είναι το ευρώ. Οι Ιταλοί είναι γνωστοί για την οικογενειακή τους κουλτούρα και υπάρχουν πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ακόμη και πολλές από τις μεγάλες εταιρείες, όπως η Fiat και η Benetton, εξακολουθούν να είναι κυρίως οικογενειακές. πολλές οικογένειες που μετανάστευσε από την Ιταλία έχουν παραδοσιακό χαρακτήρα, με τους γονείς να διατηρούν τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.
Οι συναντήσεις είναι συνήθως λιγότερο επίσημες από ό, τι σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ρωσία, και η δομή της οικογένειας μπορεί να δώσει τη θέση της σε ένα μικρό χάος. Οι Ιταλοί επιχειρηματίες τείνουν να βλέπουν τους ξένους με λίγη επιφυλακτικότητα και προτιμούν τις λεκτικές ανταλλαγές με άτομα που γνωρίζουν καλά.
Οι Ιταλοί γιορτάζουν τις περισσότερες χριστιανικές γιορτές. Ο εορτασμός των Θεοφανείων, που γιορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου, μοιάζει πολύ με τα Χριστούγεννα. Υπάρχει η φιγούρα της Μπελφάνας, μιας ηλικιωμένης κυρίας που πετάει πάνω στη σκούπα της, μοιράζοντας δώρα και λιχουδιές σε παιδιά με καλή συμπεριφορά.
Η Pasquetta, τη Δευτέρα μετά το Πάσχα, συνήθως περιλαμβάνει οικογενειακά πικνίκ για να σηματοδοτήσει την αρχή της άνοιξης.
Η 1η Νοεμβρίου γιορτάζει την Ημέρα των Αγίων, μια θρησκευτική γιορτή κατά την οποία οι Ιταλοί συνήθως στολίζουν τους τάφους των αποθανόντων συγγενών με λουλούδια.
Πολλές ιταλικές πόλεις και χωριά γιορτάζουν την εορτή του πολιούχου τους. Η 19η Σεπτεμβρίου, για παράδειγμα, είναι η γιορτή του San Gennaro, του πολιούχου της Νάπολης.
Η 25η Απριλίου είναι η Ημέρα της Απελευθέρωσης, σηματοδοτώντας την απελευθέρωση του 1945, η οποία έληξε Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος στην Ιταλια.
Διαβάστε περισσότερα:
