Η οικονομία συνιστά και αντιπροσωπεύει τα σχετικά κοινωνικά φαινόμενα και σύλληψη και κυκλοφορία του υλικούς και οικονομικούς πόρους που στοχεύουν στην ανάπτυξη κοινωνιών, δομών και Ανθρωποι. Αυτός ο τομέας γνώσης συνήθως υποδιαιρείται σε διάφορους τομείς, ταξινομημένους ανάλογα με τη λειτουργία που ασκούν κατά μήκος της αλυσίδας παραγωγής, από την παραγωγή πρώτων υλών έως την κατανάλωση απευθείας. Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν δραστηριότητες, πρακτικές και αγαθά που ανήκουν σε όλους αυτούς τους τομείς, ενώ άλλα στοιχεία περιλαμβάνονται μόνο σε έναν.
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος ταξινόμησης των οικονομικών δραστηριοτήτων είναι ο διαχωρισμός τους σε τρεις τύπους – ο οποίος μάλιστα υιοθετείται επίσημα από ιδρύματα όπως το IBGE (Institute Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας), Ipea (Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Οικονομικής Έρευνας), INPE (Εθνικό Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας), ΟΗΕ (Ηνωμένα Έθνη), μεταξύ των οι υπολοιποι. Αυτοί οι τύποι είναι: οι πρωτογενούς τομέα, Ο δευτερογενούς τομέα
και το τριτογενής τομέας. Σε ορισμένες προσεγγίσεις, υπάρχει επίσης ένας τεταρτογενής τομέας που αναφέρεται στον τομέα των υπηρεσιών, αλλά σε επίσημες ταξινομήσεις, εμφανίζεται να περιλαμβάνεται στον τριτογενή τομέα μαζί με το εμπόριο.δείτε περισσότερα
Ανισότητα: Η IBGE αποκαλύπτει τις 10 χειρότερες πολιτείες σε…
Το Ισραήλ είναι η 4η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. ελέγξτε την κατάταξη
Ο πρωτογενής τομέας είναι τομέα παραγωγής πρώτων υλών αλλά και πρωτογενή προϊόντα, αυτά δηλαδή που καταναλώνονται άμεσα, χωρίς να υποστούν κανενός είδους βιομηχανικό ή βιομηχανικό μετασχηματισμό. Ως εκ τούτου, αυτός ο τομέας της οικονομίας περιλαμβάνει την εξόρυξη φυτών, ζώων (κυνήγι και αλιεία) και ορυκτών, εκτός από επίσης η πρακτική της γεωργίας (καλλιέργεια κηπευτικών) και της κτηνοτροφίας (εκτροφή ζώων για μη οικιακούς σκοπούς).
Αυτός ο τομέας της οικονομίας θεωρείται ότι έχει την πρώτη εξέλιξη στην ανθρώπινη ιστορία, εξασκούμενος περισσότερο καθοριστική με την ανάπτυξη της γεωργίας στη νεολιθική περίοδο, η οποία αποτέλεσε τις βάσεις για τη συγκρότηση της πρώτης πολιτισμούς. Επί του παρόντος, υπάρχουν πολλές χώρες που έχουν τις περισσότερες οικονομίες τους επικεντρωμένες στον πρωτογενή τομέα, ένα σημάδι από τις πιο υπανάπτυκτες περιοχές στον πλανήτη.
Η ύπαρξη μιας οικονομίας εξαρτημένης από την παραγωγή και την εξαγωγή πρώτων υλών θεωρείται προβληματική από πολλές απόψεις, λόγω τα μειονεκτήματά του, συγκεκριμένα: α) μεγάλη εξάρτηση από το κλίμα, που καθιστά την ανάπτυξη ευάλωτη σε ξηρασίες ή καταστροφές περιβαλλοντικό? β) χαμηλή εξαγωγική αξία, η οποία απαιτεί μεγάλη ποσότητα εξαγόμενων προϊόντων για την εξισορρόπηση του εμπορικού ισοζυγίου· γ) φτωχές αποδοχές των εργαζομένων, ιδίως σε χώρες όπου η ανθρώπινη ανάπτυξη είναι χαμηλή και η εργατική νομοθεσία δεν εφαρμόζεται σωστά στις αγροτικές περιοχές. δ) υψηλότερο κόστος εισαγωγής βιομηχανοποιημένων προϊόντων, που αυξάνει την οικονομική εξάρτηση, κυρίως από χώρες που κυριαρχούν σε τεχνολογίες αιχμής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επομένως, αν και η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη οποιασδήποτε χώρας ή επικράτειας, ανάλογα με αποκλειστικά ή πρωτίστως αυτής της δραστηριότητας είναι ένας δείκτης ανάμεσα στα πολλά που υπάρχουν για να επισημάνουν μια σχέση του υπό ανάπτυξη. Το σημαντικό, σε αυτή την περίπτωση, είναι η διαφοροποίηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και η επένδυση στην καλύτερη χρήση των διαρθρωτικών τεχνολογιών.
Ο δευτερογενής τομέας αποτελεί το δραστηριότητα επεξεργασίας πρώτων υλών και πρωτογενών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης φυσικών πόρων για την απόκτηση ενέργειας ή τη συμπερίληψή της σε κάποια μορφή παραγωγής. Ως εκ τούτου, ο τομέας αυτός περιλαμβάνει τη βιομηχανική δραστηριότητα και την παραγωγή ενέργειας. Κατά σύμβαση, σε αυτήν την τυπολογία περιλαμβάνεται και η αστική κατασκευή, η οποία ορίζεται ως ένα είδος βιομηχανίας.
Η βιομηχανική δραστηριότητα, ο βασικός πυρήνας του δευτερογενούς τομέα, υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, που διαμορφώθηκε αρχικά σε γραμμές χειροκίνητης παραγωγής, σε ένα είδος «εξέλιξης του δεξιοτεχνία". Ωστόσο, η πιο παραγωγική και συστηματοποιημένη σύλληψή του άρχισε να εμφανίζεται τον 18ο αιώνα, με το Βιομηχανική επανάστασηξεκίνησε στην Αγγλία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αρχικά, ελήφθησαν υπόψη μόνο οι πιο ανεπτυγμένες χώρες βιομηχανοποιημένη (χώρες κλασικής εκβιομηχάνισης), όπως η Αγγλία, η Γαλλία και ορισμένες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών. Αργότερα, οι χώρες με προγραμματισμένη οικονομία, αυτοαποκαλούμενοι σοσιαλιστές, αναπτύχθηκαν επίσης στον δευτερογενή τομέα, ο οποίος αργότερα επεκτάθηκε στον καπιταλιστικές χώρες υπανάπτυκτα και αναδυόμενα. Η Βραζιλία, για παράδειγμα, θεωρείται χώρα της όψιμης ή πρόσφατης εκβιομηχάνισης, καθώς μόνο κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα κατάφερε να επικεντρώσει την οικονομία της σε αυτόν τον τομέα, συνοδεύοντας άλλες περιοχές με το ίδιο προφίλ, όπως η Τουρκία, το Μεξικό, η Αργεντινή και πολλά οι υπολοιποι.
Ο τριτογενής τομέας θεωρείται ο τομέα του εμπορίου και των υπηρεσιών και επομένως περιλαμβάνει την πώληση ενός πρωτογενούς προϊόντος ή ενός βιομηχανοποιημένου προϊόντος. Έτσι, έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες (δάσκαλοι, δικηγόροι, γιατροί κ.λπ.) και πάροχοι υπηρεσιών περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τομέα των οικονομικών δραστηριοτήτων. Η εμφάνισή του προηγείται της βιομηχανικής ανάπτυξης και συνέβη από τη στιγμή που οι δραστηριότητες τα αγροκτήματα άρχισαν να δημιουργούν πλεόνασμα, έτσι ώστε διαφορετικοί λαοί άρχισαν να διαπραγματεύονται και να ανταλλάσσουν ο ένας τον άλλον. Η εφεύρεση του χρήματος, προφανώς, ενίσχυσε αυτή την πρακτική, στο σημείο να γεννήσει, στο τέλος του Μεσαίωνα, μια αρχική μορφή Καπιταλισμού με επίκεντρο αυτόν τον τομέα, τον Εμπορικό Καπιταλισμό.
Επί του παρόντος, με τη διαδικασία εκμηχάνισης της γεωργίας και της βιομηχανίας - που οδηγεί στην αντικατάσταση των εργαζομένων από μηχανές - Το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού και οι κενές θέσεις εργασίας κατανέμονται στον τριτογενή τομέα, ο οποίος όμως περιλαμβάνει και τον τομέα άτυπος. Αυτή η διαδικασία – που ονομάζεται τριτογενοποίηση της οικονομίας – είναι λανθάνουσα στις ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίες σήμερα συγκεντρώνουν περίπου το 70% των εργαζομένων τους σε αυτόν τον τομέα, ο οποίος έχει επίσης ενταθεί σε χώρες αναδυόμενες. Στη Βραζιλία, σύμφωνα με το IBGE, περίπου το 60% των εργαζομένων απασχολείται στον τριτογενή τομέα. Όταν αυτή η κατάσταση εντείνεται πάρα πολύ, αναδεικνύεται η έννοια της υπερτροφίας του τριτογενούς τομέα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Του Rodolfo F. Άλβες Πένια
Master στη Γεωγραφία
