Τα νέα ρούχα του βασιλιά

Τα νέα ρούχα του βασιλιάείναι ένα παραμύθι γραμμένο από τον Δανό Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Η πρώτη του δημοσίευση έγινε το 1837 και έκτοτε έχουν γίνει αρκετές προσαρμογές, σε διάφορες γλώσσες.

Ο συγγραφέας, όταν έγραφε το διήγημα, βασίστηκε σε μια ιστορία του Βιβλίο με παραδείγματα, μια μεσαιωνική συλλογή που περιείχε 55 ηθικές ιστορίες από διάφορους συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένου του Αίσωπου, ο οποίος έγραψε κλασικά έργα όπως Η ακρίδα και το μυρμήγκι.

Η ιστορία του Άντερσεν επικεντρώθηκε στην αυλική ματαιοδοξία και την πνευματική αλαζονεία.

Στο πλαίσιο αυτό, δύο απατεώνες, γνωρίζοντας το πάθος του Βασιλιά για τα ρούχα, προσποιήθηκαν τους υφαντές και υποσχέθηκανστον μονάρχη ένα πλούσιο κεντημένο ένδυμα που θα ήταν αόρατο στους ανόητους ή στα καθάρματα που το φορούσαν.

Με την ιδέα, ο βασιλιάς σύντομα σκέφτηκε ότι το κοστούμι θα ήταν υπέροχο, επιπλέον, του άρεσε η ιδέα να μπορεί να ξεχωρίσει τον εαυτό του από τους ανόητους.

Η παραγγελία έγινε, τα ρούχα «ήταν έτοιμα» και ο βασιλιάς, φιλόδοξος, προσποιήθηκε ότι είχε δει ολόκληρη τη φορεσιά, καθώς και τους υπηκόους του.

Με αυτό, ο μονάρχης περπάτησε στους δρόμους μόνο με μακριά συρτάρια, για να μην τον ονομάζουν ανόητο.

Δείτε τώρα το παραμύθι Τα νέα ρούχα του βασιλιά.

Τα νέα ρούχα του βασιλιά

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς τόσο ματαιόδοξος για το πρόσωπό του που χρειαζόταν μόνο να πατήσει πάνω από τους ανθρώπους.

Κάποτε τον έψαχναν κάποιοι άντρες που έλεγαν ότι ήταν υπέροχοι υφαντές και θα έφτιαχναν ένα μαγεμένο ρούχο, το πιο όμορφο και σπάνιο στον κόσμο, αλλά με μοναδικό χαρακτηριστικό, αφού μόνο τα μάτια εκείνων που ήταν νόμιμα παιδιά, μόνο αυτοί οι τυχεροί, θα μπορούσαν να δουν τόσο εξωτικά και μοναδικά ενδυμασία.

Ο Βασιλιάς βρήκε την πρόταση πολύ αστεία και παρήγγειλε τη στολή δίνοντας πολλά χρήματα για την κατασκευή της. Οι άντρες δούλευαν μέρα νύχτα σε έναν μαγικό αργαλειό, ράβοντας με αόρατη κλωστή ένα ύφασμα που δεν έβλεπε κανείς.

Ο βασιλιάς έστελνε πάντα υπουργούς να επισκεφτούν το εργαστήριο και επέστρεφαν έκθαμβοι, υμνώντας τα ρούχα και την επιδεξιότητα των ραφτών.

Τελικά, μετά από πολλά χρήματα που ξοδεύτηκαν, ο Βασιλιάς έλαβε την εν λόγω στολή και διοργάνωσε ένα δημόσιο πάρτι για να έχει τη χαρά να το δείξει στον κόσμο.

Οι ράφτες ήρθαν στο παλάτι, ντύνοντας τον Βασιλιά με μακριά συρτάρια, και τον σκέπασαν με τα κομμάτια εκείνης της μαγεμένης φορεσιάς, πλούσια κεντημένα, αλλά αόρατα στα μάτια των καθάρμων παιδιών.

Ο κόσμος περίμενε έξω την παρουσία του Βασιλιά και όταν εμφανίστηκε όλοι χειροκρότησαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Οι ράφτες, εκμεταλλευόμενοι το πάρτι, εξαφανίστηκαν στη μέση του κόσμου.

Ο Βασιλιάς ακολούθησε με την πομπή, αλλά, διασχίζοντας έναν από τους φτωχούς δρόμους της πόλης, από τη μέση του πλήθους, ένα αγόρι φώναξε: «Ο Βασιλιάς φοράει μακριά εσώρουχα!».