Ο Caco Barcellos είναι γνωστό όνομα στους τηλεθεατές. Με σχεδόν 50 χρόνια καριέρας, εκ των οποίων τα 16 υπεύθυνα για το πρόγραμμα «Profissão Repórter», ο δημοσιογράφος μίλησε λίγα λόγια για για το ταξίδι του μέχρι τώρα, τις προκλήσεις του επαγγέλματος και την ευχαρίστηση να συνεχίζει να δουλεύει με αυτό που αγαπά να κλείσει τα 72 του χρόνια.
δείτε περισσότερα
Fake News! 10 Ψέματα Η γενιά Χ μεγάλωσε πιστεύοντας—και ίσως…
Χρησιμοποιήστε κατακάθι καφέ για να αποφράξετε την αποχέτευση της κουζίνας σας. τεχνογνωσία
«Θέλω να δουλεύω μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής μου, πιστεύοντας ότι η δουλειά μας, όσο απλή κι αν είναι, έχει σχετική σημασία», είπε σε συνέντευξή του στο Jornal Extra. Ο Caco δηλώνει επίσης ότι η δουλειά ενός δημοσιογράφου θα υπάρχει πάντα και ότι θα υπάρχει πάντα μια ζωή πίσω από την κάμερα.
Το Profissão Repórter δείχνει εδώ και χρόνια την πραγματικότητα της ρουτίνας των δημοσιογράφων, που αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις στους δρόμους και ο Caco ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή αυτού, οδηγώντας την ομάδα του μέσα από κοινότητες, έρθοντας σε επαφή με τον κόσμο και δείχνοντας τη σκληρή πραγματικότητα του λιγότερου ευνοημένος. «Είμαι πάντα περιτριγυρισμένος από πολλούς ανθρώπους, είμαι ευαίσθητος στη στοργή των ανθρώπων. Στις κοινότητες, ο κόσμος φωνάζει: «Έρχεται ο τύπος με τα άσπρα μαλλιά που του αρέσει να μπαίνει στο σπίτι μας». Είμαι ενθουσιασμένος με την εμπιστοσύνη που μας έχει ο κόσμος», σχολιάζει.
Σύμφωνα με τον Caco, το να φτιάχνεις μια πιο εμπεριστατωμένη εφημερίδα είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπουμε συνήθως στις μέρες μας, στην εποχή της γρήγορης ενημέρωσης, και γι' αυτό έχουν ακόμα πολύ χώρο στην τηλεόραση. Ο δημοσιογράφος λέει επίσης ότι κάθε εβδομάδα γιορτάζει την ευκαιρία να κάνει μια εφημερίδα για τόσο κόσμο.
Όταν ρωτήθηκε για τον φόβο της άσκησης του επαγγέλματος, ο Μπαρτσελός επισημαίνει ότι αυτή τη στιγμή, με τη μεγάλη πόλωση και την ολοένα αυξανόμενη άρνηση στη χώρα, η τάξη έχει υποστεί πολλές επιθέσεις. «Υπάρχουν ομάδες πολιτοφυλακών εκεί που προσπαθούν να μας σταματήσουν, ένοπλες ομάδες… Αλλά πρέπει να είμαστε εκεί! Υπάρχει κίνδυνος, αλλά πρέπει να παρακάμψουμε και να πάμε εκεί, προστατεύοντας την ομάδα μας». Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, όταν φτιάχνεις ιστορίες μεταξύ των πιο φτωχών ή σε μέρη που θεωρούνται πιο επικίνδυνα, αυτός και η ομάδα του αντιμετωπίζονται πάντα με μεγάλο σεβασμό και ότι νιώθει ότι ο κόσμος θέλει την παρουσία του εκεί.
Ο Κάκο έχει ήδη διανύσει πολύ δρόμο στη ζωή και στο επάγγελμά του: έχει ήδη περάσει τη δικτατορία, την υπόσχεση της ειρήνης με το τέλος της και τώρα ζει σε ένα σενάριο βίας στη χώρα. Σχολίασε την αστυνομική βία, ότι η ασφάλεια της χώρας γινόταν πάντα με ακραία βία. «Σκοτώνουν ανθρώπους κάθε μέρα από το 1970. Αν ήταν αλήθεια ότι αυτή η πολιτική αντιπαράθεσης είναι αποτελεσματική, το Ρίο και το Σάο Πάολο θα ήταν ένας παράδεισος», λέει σχετικά με το θέμα.
Ο δημοσιογράφος σχολίασε επίσης την περίπτωση του Moïse, του νεαρού Κονγκολέζου που ξυλοκοπήθηκε πρόσφατα μέχρι θανάτου σε ένα περίπτερο στην Barra da Tijuca. «Τόσο η βαρβαρότητα των χτυπημάτων στον νεαρό άνδρα από το Κονγκό με εντυπωσίασε όσο και ο αριθμός των ανθρώπων που παρακολουθούσαν και δεν έκαναν τίποτα. Γιατί κανείς δεν φώναξε «σταμάτα»; Δέκα άτομα είναι περισσότερα από τρία άτομα. Πώς γίνεται να μην υπάρχουν άνθρωποι στην κοινωνία που φωνάζουν «αρκετά»;».
Όταν ρωτήθηκε για την αφήγηση θλιβερών ιστοριών, ο Caco λέει ότι μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα σε δύσκολες καταστάσεις, αλλά ότι στο σπίτι αφήνει τον εαυτό του να κλαίει. «Ντρέπομαι, αυτό το ηλίθιο που οι άντρες δεν μπορούν να κλάψουν. Είναι κατά κάποιον τρόπο ριζωμένο».
Ο Caco δήλωσε ότι δεν έκανε απολογισμό της υπέροχης καριέρας του στη δημοσιογραφία, ούτε έχει σχέδια για το μακρινό μέλλον, απλώς εγγυάται ότι η υγεία του πηγαίνει πολύ καλά. «Σύμφωνα με τις τελευταίες εξετάσεις που έκανα, η μεταβολική μου ηλικία είναι 53 ετών. Διάβασα πολύ, ακόμα και το φυλλάδιο των φαρμάκων. Και ασχολούμαι και με τον αθλητισμό, παίζω ποδόσφαιρο. Δεν μιλάμε πια ούτε για ηλικία, μιλάμε για ενέργεια». Την ίδια στιγμή, ο δημοσιογράφος μετανιώνει που μια μέρα πρέπει να φύγει και να σταματήσει να βλέπει την εξέλιξη του πλανήτη και της κοινωνίας.
Ευχόμαστε στον δημοσιογράφο – του οποίου τα γενέθλια είναι τον επόμενο μήνα – πολλά χρόνια μπροστά, να συνεχίσει να μεταφέρει πληροφορίες με μεγάλη ευθύνη στο σπίτι των Βραζιλιάνων.
