Προσαρμοσμένες ή Παραολυμπιακές βουλές

ΕΝΑ προσαρμοσμένες μπούλες είναι ένα πολύ δημοκρατικό άθλημα, εκτός του ότι μπορεί να το ασκούν άνδρες και γυναίκες, επιτρέπει άτομα με υψηλό βαθμό εγκεφαλικής παράλυσης ή σοβαρές αναπηρίες έχουν υψηλή απόδοση Αθλητισμός.

Όποιος όμως πιστεύει ότι το άθλημα είναι εξαιρετικά εύκολο και αργό κάνει λάθος. Αντίθετα, απαιτεί πολλή συγκέντρωση, μυϊκό έλεγχο και υψηλή ακρίβεια.

Η τροπικότητα απαιτεί έξι μπλε μπάλες, έξι κόκκινες μπάλες είναι μια λευκή μπάλα (στόχος μπάλα, γρύλος ή παλλίνα). Ο στόχος των παικτών είναι να κυλήσουν τις χρωματιστές μπάλες για να αγγίξουν όσο το δυνατόν περισσότερες από αυτές στην μπάλα στόχο.

Αρχικά, η προσαρμοσμένη μπότσια δημιουργήθηκε για άτομα με χρόνια εγκεφαλοπάθεια, ευρέως γνωστή ως παράλυση. εγκεφάλου, σοβαρή και με υψηλό βαθμό κινητικής βλάβης στα τέσσερα άκρα και που, επιπλέον, κινούνταν χρησιμοποιώντας μια καρέκλα σε ρόδες.

Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, άτομα με άλλα είδη αναπηρίας, εφόσον ταιριάζουν στην κατάταξη, άρχισαν να συμμετέχουν στους αγώνες. Ως παράδειγμα, είναι δυνατό να επισημανθούν άτομα με νωτιαία μυϊκή ατροφία, προοδευτική κινητική δυσλειτουργία και πολλά άλλα.

Ιστορία προσαρμοσμένης μπότσια

Η προέλευση του bocce, του αθλήματος από το οποίο προέρχεται το προσαρμοσμένο bocce, έχει μια αβέβαιη προέλευση. Ορισμένοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι στην Αρχαία Αίγυπτο και στην Ελλάδα υπήρχαν ήδη παρόμοιες πρακτικές, αλλά μόνο ως εκτροπή για να σκοτώσει το χρόνο.

Αλλά μόνο στην Ιταλία η μπότσια έγινε άθλημα. Λόγω των κατακτήσεων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πρακτική εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Ευρώπη. Ο ερχομός στη Βραζιλία έγινε μέσω Ιταλών μεταναστών.

Αλλά μόνο από το 1970 και μετά άρχισαν να εφαρμόζονται προσαρμοσμένες μπούλες. Το 1984 για πρώτη φορά το άθλημα εμφανίστηκε μεταξύ των κλάδων που αμφισβητήθηκαν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Νέας Υόρκης και του Στόουκ Μάντεβιλ.

Πριν από αυτό υπήρχαν μπολ με γκαζόν, που έμοιαζε πολύ με το προσαρμοσμένο μπότσε, αλλά έπαιζε στο γρασίδι. Ήταν σε αυτόν τον τρόπο που η Βραζιλία κέρδισε το πρώτο της παραολυμπιακό μετάλλιο, με τους Luiz Carlos da Costa και Robson Sampaio de Almeida.

Στη Βραζιλία, το άθλημα διαχειρίζεται η Εθνική Ένωση Αθλητισμού για ΑμεΑ (ANDE).

Κανόνες

Μάθετε ποια είναι τα βασικοί κανόνες και θεμελιώδεις αρχές της προσαρμοσμένης μπότσιας:

• Όλοι οι αγωνιζόμενοι πρέπει να ταξιδεύουν με αναπηρικό καροτσάκι.
• Επιτρέπεται η χρήση χεριών, ποδιών ή βοηθητικών οργάνων, σε περιπτώσεις ασκούμενων με υψηλό βαθμό βλάβης στα άνω και κάτω άκρα.
• Οι αθλητές με μεγαλύτερη αφοσίωση μπορούν να βασίζονται σε βοήθεια από βοηθούς, που ονομάζονται calheiros.
• Τα τεστ μπορούν να εξασκηθούν μεμονωμένα, σε ζευγάρια ή τρίο.
• Ατομικά: οι αγώνες χωρίζονται σε τέσσερα άκρα, όπου οι αθλητές ρίχνουν έξι μπάλες σε κάθε ένα.
• Διπλό: η διαμάχη γίνεται επίσης σε τέσσερα άκρα, αλλά κάθε παίκτης ρίχνει τρεις μπάλες ανά άκρο.
• Τρίο: τα παιχνίδια σε τρίο παίζονται σε τρία άκρα, όπου κάθε παίκτης ρίχνει δύο μπάλες ανά άκρο.
• Ο χώρος παιχνιδιού πρέπει να έχει πλάτος 6 μέτρα επί μήκος 12,5 μέτρα.
• Το γήπεδο πρέπει να είναι εντελώς ομαλό, με συνθετικό ή ξύλινο πάτωμα.
• Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να πετάξει τις χρωματιστές μπάλες όσο το δυνατόν πιο κοντά στη λευκή μπάλα.
• Ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους κερδίζει το παιχνίδι.

Ταξινόμηση

Η ταξινόμηση των παικτών με εγκεφαλική παράλυση γίνεται σε CP1 και CP2. Ομοίως, αθλητές με άλλα είδη σοβαρών αναπηριών που μπορούν επίσης να αγωνιστούν στο άθλημα. Ανάλογα με τη λειτουργική ταξινόμηση μπορούν να εισαχθούν σε μία από τις τέσσερις παρακάτω κατηγορίες:

π.Χ.1 – φιλοξενεί και CP1 pitchers και CP2 players. Οι παίκτες μπορούν να βασίζονται σε βοηθούς που πρέπει να παραμείνουν εκτός του αγωνιστικού χώρου του αθλητή. Οι λειτουργίες τους περιορίζονται στη σταθεροποίηση και προσαρμογή του αναπηρικού αμαξιδίου του αγωνιζόμενου, εκτός από την παράδοση της μπάλας όταν τους ζητηθεί.

BC2 – που απευθύνονται σε όλους τους πιτσαριστές CP2, σε αυτήν την κατηγορία οι παίκτες δεν μπορούν να λάβουν βοήθεια.

π.Χ.3 – το μάθημα προορίζεται για αθλητές με πολύ σοβαρές αναπηρίες. Χρησιμοποιούν μια βοηθητική συσκευή, και επιπλέον, μπορούν να βοηθηθούν από ένα άτομο. Ο τελευταίος πρέπει να παραμείνει στον αγωνιστικό χώρο του αθλητή, αλλά πρέπει να κρατά την πλάτη του στους κριτές και να αποφεύγει να κοιτάζει το παιχνίδι.

π.Χ.4 – ειδικά για αγωνιζόμενους με άλλες σοβαρές αναπηρίες, αλλά που δεν μπορούν να λάβουν κανενός είδους βοήθεια.