ΕΝΑ επανάσταση στην παραλία ή Εξέγερση στην παραλία του Περναμπούκο έλαβε χώρα στην επικράτεια του Περναμπούκο, μεταξύ των ετών 1848 και 1850.
με επικεφαλής τον φιλελεύθερο Pedro Ivo Veloso da Silveira, οι «πραίειροι», όπως έγιναν γνωστοί οι επαναστάτες, πολέμησαν για την τέλος της αυταρχίας συντηρητισμός των οικογενειών Cavalcanti και Regos Barros, επιπλέον του τερματισμού του πορτογαλικού εμπορικού μονοπωλίου.
δείτε περισσότερα
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τεχνολογία για να ξεκλειδώσουν μυστικά στην αρχαία αιγυπτιακή τέχνη…
Οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν εντυπωσιακούς τάφους της Εποχής του Χαλκού σε…
Η έκφραση «praieira» που δίνει το όνομά της στην επανάσταση, αναφέρεται στη Rua da Praia, όπου βρισκόταν η έδρα της εφημερίδας «Diário Novo», το κύριο μέσο επικοινωνίας των φιλελεύθερων ομάδων.
Έμπνευση έντονα από τα ιδανικά του Γαλλική επανάσταση, η εξέγερση απεικόνιζε την πολιτική σύγκρουση μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών.
Κατά την αυτοκρατορική περίοδο, η επαρχία του Περναμπούκο ήταν η σημαντικότερη από όλες
Την εποχή εκείνη, η ελίτ του Περναμπούκο απολάμβανε μεγάλο κύρος σε σχέση με την κεντρική κυβέρνηση, με έδρα το Ρίο ντε Τζανέιρο.
Ωστόσο, στο τέλος της Δεύτερης Βασιλείας, η απολυταρχική και επιθετική κυριαρχία των ελίτ της επαρχίας της ζάχαρης προκάλεσε εξέγερση και δυσαρέσκεια σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Το πολιτικό μονοπώλιο των οικογενειών Cavalcanti και Regos Barros, που σχετίζεται με την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και Η πορτογαλική κυριαρχία στους τομείς της πολιτικής και του εμπορίου, ήταν οι κύριοι λόγοι που οδήγησαν στην εξέγερση.
Η έλλειψη πολιτικής αυτονομίας έκανε επίσης τεχνίτες, ιδιοκτήτες φυτειών, φιλελεύθερους επαγγελματίες και τομείς της κατώτερης τάξης να ενταχθούν στο κίνημα.
Το 1848 ο φιλελεύθερος πολιτικός Ο Αντόνιο Τσιντσόρο ντα Γκάμα απολύθηκε από κυβερνήτης του Περναμπούκο για ρε. Πέδρο ΙΙ, προκάλεσε εξέγερση και αγανάκτηση από την πλευρά των φιλελεύθερων, για το τι θα ήταν το έναυσμα για την αρχή της επανάστασης.
Η κλήση, Μανιφέστο στον κόσμο, ήταν το έγγραφο που έγραψαν οι φιλελεύθεροι αντάρτες κατά τα γεγονότα της Επανάστασης της Πράιερα. Δημοσιεύθηκε την 1η Ιανουαρίου 1849, η δήλωση είχε τους ακόλουθους όρους:
Η πόλη του Ολίντα ήταν η πρώτη που φιλοξένησε τις συγκρούσεις της Επανάστασης της Πραϊέιρα που εξαπλώθηκαν σε όλη την πολιτεία του Περναμπούκο.
Μάχες έλαβαν χώρα σε εσωτερικές περιοχές, όπως στην πόλη Maricota, τώρα η πόλη Abreu Lima. Το έτος 1849, οι επαναστάτες έφτασαν στο Ρεσίφε με ένα στρατό σχεδόν 2.500 μαχητών.
Υπό την ηγεσία του Πέδρο Ίβο, οι επιθέσεις σε κατασκευές και κτίρια έδωσαν τον τόνο της διαδήλωσης.
Ωστόσο, η πολεμική δύναμη της αυτοκρατορίας ήταν ακόμη μεγαλύτερη με τη δύναμη των επαναστατών. Με στόχο τη διατήρηση της σχέσης εγκαρδιότητας μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών, ο Δ. Ο Πέδρο Β' επέλεξε να χορηγήσει αμνηστία στους συμμετέχοντες στην επανάσταση.
Μετά από πολλές συγκρούσεις, το έτος 1850 έφτασε στο τέλος το κύμα κινημάτων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό απολυταρχισμό.
Δείτε επίσης: Χρονοδιάγραμμα της Αυτοκρατορίας της Βραζιλίας – Πρώτη και Δεύτερη Βασιλεία και Χρονολογία
