Ο Λύκος Guara (Chrysocyon brachyurus) είναι ένα ζώο που εφιστά την προσοχή όσων το παρατηρούν αυτοπροσώπως. Μοιάζει με αλεπού με μακριά μαλλιά και γούνινα πόδια σε ξυλοπόδαρα.
Αυτός ο κυνικός είναι ευρέως γνωστός για την επικοινωνία κυρίως με τη μυρωδιά. Όπως αμέτρητα άλλα ζώα, χρησιμοποιούν ούρα και περιττώματα για να σημειώσουν την περιοχή τους. Ο κυνικός γίγαντας έχει φιλική εμφάνιση και χρησιμοποιείται ως εκπρόσωπος στις εκστρατείες διατήρησης του Cerrado.
δείτε περισσότερα
Καθηγητής βιολογίας απολύθηκε μετά το μάθημα στα χρωμοσώματα XX και XY.…
Η κανναβιδιόλη που βρέθηκε σε κοινό φυτό στη Βραζιλία φέρνει νέα προοπτική…
Με μήκος έως και 1,2 μέτρα όταν είναι πλήρως αναπτυγμένο, αυτό το είδος είναι το μεγαλύτερο άγριο μέλος της οικογένειας των σκύλων. (Ακόμα κι έτσι, δεν είναι πουθενά κοντά στο βαρύτερο: οι ενήλικοι λύκοι με χαίτη μπορεί να ζυγίζουν έως και 30 κιλά, ενώ ο γκρίζος λύκος μπορεί να ζυγίζει έως και 80 κιλά.)
Ο λύκος με χαίτη οφείλει το εντυπωσιακό ανάστημά του στα δυσανάλογα μακριά πόδια του, τα οποία πιθανότατα εξελίχθηκαν λόγω της προτίμησης του οικοτόπου. Τα ζώα μπορούν γενικά να βρεθούν σε ανοιχτά λιβάδια στη Βραζιλία, το Περού, την Παραγουάη, την Ουρουγουάη και την Αργεντινή, οδηγώντας σε επιστήμονες να θεωρήσουν ότι τα πόδια τους εξελίχθηκαν για να τους βοηθήσουν να βλέπουν ψηλά χόρτα και θάμνους ενώ αναζητούν κυνόδοντες.
Παρά το όνομα, δεν είναι πραγματικά λύκος. Επίσης δεν μπορεί να θεωρηθεί αλεπού, αν λάβουμε υπόψη τα χαρακτηριστικά της. Οι λύκοι με χαίτη έχουν κυκλικές κόρες. Οι πραγματικές αλεπούδες έχουν ελλειπτικές, κατακόρυφα προσανατολισμένες κόρες που τις βοηθούν να βρίσκουν ενέδρα στο θήραμα σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού.
Χάρη σε πολυάριθμες ανατομικές ιδιαιτερότητες, ο λύκος δεν μπορεί άνετα να ταξινομηθεί ως οποιοδήποτε είδος αλεπούς, λύκου, σκύλου, κογιότ ή τσακαλιού. Μια γενετική ανάλυση του 2009 έδειξε ότι ο πλησιέστερος συγγενής του είδους ήταν ο λύκος των Νήσων Φώκλαντ, ο οποίος εξαφανίστηκε γύρω στο 1880.
Ο τελευταίος κοινός πρόγονος αυτών των δύο θηλαστικών πιθανότατα έζησε κάπου πριν από 6,7 εκατομμύρια χρόνια.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, μεταξύ των ζώων που είναι ακόμα ζωντανά, ο λύκος με χαίτη μοιάζει περισσότερο με την αλεπού που τρώει τα καβούρια, ένα άλλο παράξενο ζώο του Νέου Κόσμου. Με μια μάλλον στιβαρή εμφάνιση, η αλεπού που τρώει καβούρι είναι αξιοσημείωτη για τα δάχτυλα των ποδιών που της επιτρέπουν να σκάβει πιο αποτελεσματικά και να έχει έναν ημι-υδρόβιο τρόπο ζωής.
Αυτός ο κυνηγός έχει μια σειρά από φωνητικά που χρησιμοποιούνται κυρίως για την επικοινωνία με άλλους λύκους που βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις. Όταν είναι θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι, οι λύκοι με χαίτη θα παράγουν ένα χαμηλό γρύλισμα ως προειδοποίηση. Είναι επίσης γνωστό ότι βγάζουν υψηλούς χαιρετισμούς.
Τι τρώνε οι λύκοι με χαίτη;? Τα δείγματα κοπράνων υποδεικνύουν ότι τα φρούτα και τα λαχανικά αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο της διατροφής ενός μακαρισμένου λύκου. Τα κυνοειδή τρώνε συνήθως ρίζες και βολβούς, αλλά προτιμούν ένα φρούτο που μοιάζει με ντομάτα, γνωστό ως λοβέιρα (το όνομα του καρπού προέρχεται από τον ενθουσιασμό του λύκου με χαίτη).
Είναι πολύ επιδέξιοι στο κυνήγι μικρότερων θηλαστικών όπως αρμαντίλο και τρωκτικά που είναι κοινά θηράματα. Τα ερπετά, τα πουλιά, τα έντομα και τα αυγά καταναλώνονται επίσης όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία.
Οι σπόροι του λύκου τείνουν να βλασταίνουν πιο αποτελεσματικά αφού περάσουν από την πεπτική οδό ενός λύκου με χαίτη. Επιπλέον, αυτά τα πλάσματα έχουν μια χρήσιμη συνήθεια να αφοδεύουν απευθείας σε μυρμηγκοφωλιά.
Τα έντομα χρησιμοποιούν αυτό το περιττωματικό υλικό για να γονιμοποιήσουν τους κήπους με μύκητες. Στη διαδικασία, πετούν ό, τι σπόρους βρουν στους σωρούς των σκουπιδιών της αποικίας, όπου οι σπόροι μπορούν εύκολα να πιαστούν και να αναπτυχθούν σε καρποφόρα φυτά. Και έτσι, ολόκληρος ο αμοιβαία επωφελής κύκλος επαναλαμβάνεται.
Σε αντίθεση με τους πραγματικούς λύκους, αυτά τα ζώα δεν σχηματίζουν αγέλες. Αν και τα ενήλικα ζουν σε μονογαμικά ζευγάρια, το αρσενικό και το θηλυκό σπάνια αλληλεπιδρούν εκτός της περιόδου αναπαραγωγής. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου κυνηγούν, ταξιδεύουν και κοιμούνται μόνοι. Μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου, ωστόσο, οι επαναστάτες εταίροι συγκεντρώνονται για να αναπαραχθούν.
Μετά από μια περίοδο κύησης 62 έως 66 ημερών, το θηλυκό γεννά από ένα έως πέντε μικρά. Στην αιχμαλωσία, τα αρσενικά βοηθούν στην ανατροφή των μικρών, αλλά είναι άγνωστο αν οι άγριοι συνάδελφοί τους ακολουθούν το παράδειγμά τους.
Τα κουτάβια έχουν γούνα τόσο σκούρα που μοιάζει σχεδόν μαύρη. Καθώς ωριμάζουν, το τρίχωμα τους παίρνει μια κυρίως κοκκινωπή απόχρωση, αν και το κάτω μισό κάθε ποδιού παραμένει σκούρο (έχουν επίσης μια τούφα λευκού στην ουρά τους). Στη συνέχεια, υπάρχει η λεγόμενη χαίτη, ένα σκούρο τρίχωμα που τρέχει κάτω από το λαιμό, καταλήγοντας ακριβώς πάνω από τους ώμους.
Το μέλλον αυτών των σκύλων είναι ανησυχητικό. Μόνο περίπου 17.000 ώριμοι ενήλικες βρίσκονται στη φύση. Τα περισσότερα από αυτά κατοικούν στη Βραζιλία, όπου ο τοπικός πληθυσμός των λύκων με χαρακτήρες έχει μειωθεί κατά περίπου 20% τα τελευταία 15 χρόνια. Τα ζώα κυνηγούνται και σκοτώνονται εδώ και καιρό από κοτόπουλα σε όλη τη Νότια Αμερική.
Επιπλέον, οι λύκοι με χαίτη είναι επιρρεπείς σε ασθένειες που μεταδίδονται από οικόσιτα σκυλιά, πολλά από τα οποία ενεργούν επιθετικά κατά των μακρινών ξαδερφών τους. Αλλά η μεγαλύτερη απειλή για τα ζώα είναι η απώλεια οικοτόπων. Καθώς τα λιβάδια και τα δάση γίνονται τακτικά καλλιεργήσιμη γη, οι λύκοι με χαίτη καταλήγουν να υφίστανται τις συνέπειες.
Κατά συνέπεια, η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) θεωρεί αυτό το είδος «σχεδόν απειλούμενο». Αυτό σημαίνει ότι, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ο λυκός λύκος μπορεί να γίνει ευάλωτος - ή χειρότερα. Ας ελπίσουμε ότι η αυξημένη ευαισθητοποίηση και τα προγράμματα αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία θα βοηθήσουν να αλλάξουν τα πράγματα.
