Από τη φυσική εμφάνιση μέχρι τη φωνή, πολλά γνωρίσματα που αποκτούμε είναι γενετικές κληρονομιές από τους γονείς μας. Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερα από απλά γενετικά στο παιχνίδι όταν πρόκειται για το γονικές επιρροές.
Οι αποφάσεις που παίρνουν οι γονείς έχουν επίσης τη δύναμη να διαμορφώσουν πτυχές της προσωπικότητάς μας. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα αυτού είναι η τάση προς το άγχος, η οποία μπορεί να αναχθεί στις επιλογές που έκαναν οι γονείς μας.
δείτε περισσότερα
ΑΥΤΟ είναι το μυστικό για να γίνεις «μαγνητικό» άτομο. Κοίτα
Γνωρίστε το ΤΕΛΕΙΟ κόλπο του μυαλού για να σταματήσετε να σκέφτεστε τον πρώην σας. Ολοκλήρωση αγοράς
Το 2015, μια σπουδαία σπουδαία ακολούθησε ένα δείγμα 900 αδερφικών και πανομοιότυπων διδύμων που με τη σειρά τους έγιναν μπαμπάδες.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν κάτι ενδιαφέρον: τα παιδιά έτειναν να μοιράζονται περισσότερες ομοιότητες με τους γονείς τους παρά με τις αδερφές των γονιών τους.
Το εύρημα επισημάνθηκε στην αξιοσημείωτη επίδραση των επιλογών και των αποφάσεων των γονέων στη διαμόρφωση των χαρακτηριστικών των παιδιών τους.
Για να διερευνήσουν και να υποστηρίξουν την υπόθεση ότι το άγχος δεν είναι απλώς ένα γενετικό χαρακτηριστικό, οι ερευνητές ακολούθησαν μια σχολαστική προσέγγιση.
Συνέκριναν τα επίπεδα άγχους μεταξύ των δύο αδερφών και των παιδιών τους, προσπαθώντας να διακρίνουν αν υπήρχε άμεση αποκάλυψη.
Η υπόθεση που βασίζεται σε αυτήν την ανάλυση είναι ότι ένα παιδί θα πρέπει, ιδανικά, να εμφανίζει παρόμοια επίπεδα άγχους τόσο στον γονέα του όσο και στους πανομοιότυπους συνομηλίκους αυτού του γονέα. Αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι το παιδί μοιράζεται ίση ποσότητα γενετικού υλικού και με τους δύο.
Με άλλα λόγια, το αναμενόμενο σενάριο θα ήταν ότι το παιδί αντανακλά την ποσότητα του άγχους που υπάρχει στο πατέρας και επίσης στο πανομοιότυπο δίδυμο με αυτόν τον πατέρα, αφού το κοινό DNA είναι ισοδύναμο μεταξύ αυτών των τριών εξαρτήματα.
Συγκρίνοντας τις απαντήσεις δύο μητέρων και το άγχος των παιδιών τους, η έρευνα προσπάθησε να διακρίνει εάν τα παρατηρούμενα μοτίβα θα μπορούσαν να είναι αποδίδεται κυρίως στη γενετική ή εάν άλλες επιρροές, όπως το περιβάλλον ή οι γονικές αποφάσεις, έπαιξαν κάποιο ρόλο σημαντικός.
Αυτό το εύρημα ρίχνει φως σε μια ενδιαφέρουσα πτυχή: τι ακριβώς κάνουν οι γονείς για να συμβάλουν στην τάση των παιδιών τους για άγχος;
Η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στη συναισθηματική δυναμική που εμφανίζεται στο οικογενειακό περιβάλλον. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα οξυδερκή και ευαίσθητα στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των γονιών τους.
Η μελέτη επισημαίνει πολλούς άλλους τρόπους με τους οποίους το άγχος μπορεί να μεταδοθεί μεταξύ γονέων και παιδιών και αντίστροφα.
Ένας τέτοιος τρόπος περιλαμβάνει την αξιοσημείωτη ικανότητα των παιδιών να αντιλαμβάνονται τους φόβους και τις ανησυχίες των γονιών τους, είτε παρακολουθώντας τις πράξεις τους είτε ακούγοντας τα λόγια τους.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να πυροδοτήσει ένα φαινόμενο καταρράκτη, κατά το οποίο τα παιδιά εσωτερικεύουν αυτούς τους φόβους και τις ανησυχίες, αρχίζοντας να αναπτύσσουν τα δικά τους άγχη.
Επιπλέον, η μελέτη εντοπίζει έναν ακόμη παράγοντα που συμβάλλει στη μετάδοση του άγχους από τους γονείς στα παιδιά, γνωστό ως «αρνητικές γονεϊκές συμπεριφορές».
Ουσιαστικά, αυτό συμβαίνει όταν οι γονείς σκόπιμα κρύβουν ή προστατεύουν πληροφορίες από το παιδί, που συχνά σχετίζονται με πράγματα που έχουν οι ίδιοι οι γονείς.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον αβεβαιότητας και ανασφάλειας για το παιδί, οδηγώντας το να υιοθετήσει πρότυπα άγχους ως απάντηση σε αυτή την έλλειψη διαφάνειας.
Το εύρημα υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των αλληλεπιδράσεων γονέα-παιδιού όσον αφορά το άγχος. Ενισχύουν την αντίληψη ότι οι συναισθηματικές εμπειρίες των γονιών, καθώς και οι πράξεις και τα λόγια τους, έχουν άμεσο αντίκτυπο στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των παιδιών.
Στην Trezeme Digital, κατανοούμε τη σημασία της αποτελεσματικής επικοινωνίας. Γνωρίζουμε ότι κάθε λέξη έχει σημασία, επομένως προσπαθούμε να παρέχουμε περιεχόμενο που είναι σχετικό, ελκυστικό και εξατομικευμένο για να καλύπτει τις ανάγκες σας.