Για αιώνες, το μυστήριο του σχηματισμού του πλανήτες μπέρδεψε την ανθρωπότητα, προκαλώντας τα λαμπρότερα μυαλά διαφορετικών εποχών.
Μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στη μέση του Ψυχρού Πολέμου, ένας Σοβιετικός μαθηματικός χάραξε το δρόμο για ένα πρωτοποριακή θεωρία που, παρά τον αρχικό σκεπτικισμό, έφερε επανάσταση στην κατανόησή μας για την εμφάνιση των σωμάτων ουράνιος.
δείτε περισσότερα
Ένας από τους πιο λαμπρούς μαθηματικούς στην ιστορία ΕΠΕΛΕΞΕ να πεθάνει από…
Καθηγητής εκπαιδευμένος στο MIT διδάσκει μαθηματικά σε μη προνομιούχους μαθητές χρησιμοποιώντας…
Στο παρελθόν, οι θεωρίες για τον σχηματισμό των πλανητών ταλαντεύονταν μεταξύ παραλογισμού και εικασιών, αλλά υπήρχε μια βάση σκέψης που προσπαθούσε να ξεδιαλύνει το αίνιγμα.
Η υπόθεση του νεφελώματος, που προτάθηκε από τον Immanuel Kant το 1755 και αργότερα αναπτύχθηκε από τον Pierre-Simon Laplace το 1796, πρότεινε ότι το Ηλιακό Σύστημα ξεκίνησε ως ένα σύννεφο αερίου και σκόνης. Σύμφωνα με το Δύναμη βαρύτητας, αυτό το σύννεφο συρρικνώθηκε και θερμάνθηκε, δημιουργώντας τον Ήλιο μας.
Πιστεύεται ότι οι πλανήτες προέκυψαν από έναν περιστρεφόμενο δίσκο αερίου και σκόνης γύρω από τον Ήλιο. Ωστόσο, η ακριβής διαδικασία σχηματισμού του παραμένει αίνιγμα.
(Εικόνα: Shutterstock/αναπαραγωγή)
Οι δεκαετίες πέρασαν και το μυστήριο της πλανητικής προέλευσης παρέμεινε. Ωστόσο, σε ένα πλαίσιο Ψυχρού Πολέμου, ένας Σοβιετικός μαθηματικός ονόματι Viktor Safronov, ο οποίος είχε λάβει στρατιωτική εκπαίδευση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και διακρίνοντας στη φυσική και τα μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αναδείχθηκε ηγετική φυσιογνωμία καθοριστικός.
Ο Safronov στρατολογήθηκε από τον Otto Schmidt στη Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών. Ο Schmidt, υποστηρικτής της υπόθεσης του νεφελώματος, είχε μια διακαή επιθυμία να ανακαλύψει την προέλευση των πλανητών. Αναγνώρισε το τεχνικό ταλέντο του Βίκτορ και τον κάλεσε να ερευνήσει.
Ο μαθηματικός βυθίστηκε σε πολύπλοκους υπολογισμούς, βασισμένους σε στατιστικές και εξισώσεις ρευστοδυναμικής. Ξεκινώντας από την υπόθεση ότι το Ηλιακό Σύστημα ξεκίνησε ως η βαρυτική κατάρρευση ενός νέφους αερίου και σκόνης, ο Safronov εκτίμησε τα αποτελέσματα των αμέτρητων συγκρούσεων μεταξύ σωματιδίων σε αυτόν τον δίσκο.
Με σχολαστικούς υπολογισμούς και αφαιρέσεις, συνειδητοποίησε ότι, κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, μικρά σωματίδια συσσωματώθηκαν, αυξάνοντας σαν νιφάδες χιονιού, μέχρι που έγιναν πλανήτες.
Αυτή η ιδέα, αν και τολμηρή, ταίριαζε απόλυτα με κοσμικές παρατηρήσεις και φαινόμενα. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, η σοβιετική επιστημονική κοινότητα εξέτασε με σκεπτικισμό τη θεωρία του Safronov. Οι υπολογισμοί του φαίνονταν εικαστικοί και στερούνταν ισχυρών αποδεικτικών στοιχείων.
Παρά την αρχική πρόκληση, το 1969, μετά από μια δεκαετία επίπονης μελέτης, ο Viktor Safronov δημοσίευσε την έρευνά του σε ένα λιτό φυλλάδιο που κατέληξε στα χέρια του NASA.
Τρία χρόνια αργότερα, μια αγγλική εκδοχή της θεωρίας του ήρθε στο φως, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην κατανόηση της προέλευσης των πλανητών.
Σήμερα, η κληρονομιά του Viktor Safronov αποτελεί απόδειξη της σημασίας της επιμονής και της τολμηρής σκέψης στην αναζήτηση της γνώσης.
Το ταξίδι του ξεκίνησε με σκεπτικισμό και το άγνωστο, αποκαλύπτοντας ένα θεμελιώδες μέρος του σύμπαντος και φωτίζοντας το μονοπάτι για μελλοντικές ανακαλύψεις στο απέραντο σύμπαν.
