რა თქმა უნდა, ალბერტ აინშტაინის კოსმოსური ფარდობითობის თეორია არის ფიზიკის ერთ-ერთი მთავარი პოსტულატი. მასში ვპოულობთ განცხადებას, რომ არაფერია სინათლის სიჩქარეზე სწრაფი. თუმცა, მეცნიერთა ეს ჯგუფი ცდილობს ამ ლიმიტის გადალახვას და კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს, თუ როგორი იქნებოდა სამყარო, თუ ჩვენ დავარღვევდით სინათლის სიჩქარე. უკეთ გაიგეთ კითხვისას.
მეტის ნახვა
MCTI აცხადებს 814 ვაკანსიის გახსნას მომდევნო პორტფელის კონკურსისთვის
ყველაფრის დასასრული: მეცნიერები ადასტურებენ თარიღს, როდის აფეთქდება მზე და…
ფარდობითობის თეორიის მიხედვით, აინშტაინირაც უფრო მეტი სიჩქარე აქვს ობიექტს მოძრაობისას, მით უფრო ახლოს არის ის დროის შესაძლო გაჩერებასთან. გარდა ამისა, თუ ის მოძრაობდა სინათლის სიჩქარეზე მაღლა, შეიძლება სხვა პრობლემებიც მოხდეს, როგორიცაა დროის უკუქცევა.
თუმცა, პოლონეთის ვარშავის უნივერსიტეტის მეცნიერთა ჯგუფმა თანამშრომლობით სინგაპურის ეროვნული უნივერსიტეტის მკვლევარები თვლიან, რომ შესაძლებელია საზღვრებს მიღმა ფარდობითობა. გამოქვეყნებული კვლევის მიხედვით კლასიკური და კვანტური გრავიტაცია, შესაძლოა, ობიექტებს შეუძლიათ სინათლის სიჩქარეს გადალახონ.
ეს შესაძლებელი იქნება, თუ შეიცვლება ჩვენი წარმოდგენა იმის შესახებ, თუ რა ნაწილაკი შეიცვლება, რათა გავიგოთ ახალი ფუნდამენტური ნაწილაკი. ამ მეცნიერებისთვის, ნაწილაკი რომ იყოს კოსმოსში გაფართოებული ბუშტის მსგავსი, სინათლის სიჩქარეზე უფრო სწრაფი იქნებოდა შესაძლებელი. შედეგად, ეს ობიექტი განიცდის რამდენიმე განსხვავებულ ვადებს.
მეცნიერთა ჯგუფის აზრით, იდეა არც ისე აბსურდულად გამოიყურება, როდესაც გავითვალისწინებთ, რომ ვაკუუმში სინათლის სიჩქარის მუდმივობის პოსტულატის შენარჩუნებაა. მეორეს მხრივ, მართლაც საჭირო იქნებოდა ფარდობითობის თეორიის გაფართოება ისე, რომ შესაძლებელი ყოფილიყო სინათლის სიჩქარეზე უფრო სწრაფი ელემენტების ჩართვა.
შედეგად, ჩვენ გვეცოდინება ახალი თეორია, რომელიც აერთიანებს კოსმოსურ ფარდობითობას, კვანტურ მექანიკას და ველის კლასიკურ თეორიას. უფრო მეტიც, მხოლოდ ახალი ფუნდამენტური ნაწილაკის აღმოჩენით, ამ მეცნიერებს უკვე ექნებათ ნობელის პრემიის მოპოვებისა და ფიზიკის მთელი ჩვენი გაგების გარდაქმნის დიდი შანსი.
