სტრუქტურული ძალადობა გულისხმობს ნებისმიერ სცენარს, რომელშიც ა სოციალური სტრუქტურა აგრძელებს უთანასწორობას, იწვევს ტანჯვის თავიდან აცილებას. სტრუქტურული ძალადობის შესწავლისას ჩვენ განვიხილავთ იმ გზებს, რომლითაც სოციალურ სტრუქტურებს შეუძლიათ არაპროპორციულად უარყოფითი გავლენა მოახდინოს კონკრეტულ ჯგუფებსა და თემებზე.
სტრუქტურული ძალადობის კონცეფცია საშუალებას გვაძლევს განვიხილოთ, როგორ და რა გზებით ხდება ეს უარყოფითი ზემოქმედება. ასევე რა შეიძლება გაკეთდეს ასეთი ზიანის შესამცირებლად.
მეტის ნახვა
მასწავლებელთა მუშაობა არის ძირითადი ფაქტორი სტუდენტების სრული ჩართულობისთვის…
ეეიზმი, სოციალური ჭირი, რომელიც კომპრომისს აყენებს ბრაზილიის საზოგადოების მომავალს
ტერმინი სტრუქტურული ძალადობა შემოიტანა ნორვეგიელმა სოციოლოგმა იოჰან გულტანგმა. თავის 1969 წლის სტატიაში „ძალადობა, მშვიდობა და მშვიდობის კვლევა“, გულტანგი ამტკიცებდა, რომ სტრუქტურული ძალადობა განმარტა სოციალური ინსტიტუტებისა და სოციალური ორგანიზაციის სისტემების უარყოფითი ძალა თემებს შორის მარგინალიზებული.
მნიშვნელოვანია განვასხვავოთ გულტანგის ძალადობის კონცეფცია ტრადიციულად განსაზღვრული ტერმინისგან. გულტანგმა განსაზღვრა სტრუქტურული ძალადობა, როგორც ადამიანების პოტენციურ რეალობასა და მათ რეალურ გარემოებებს შორის განსხვავებების ძირითადი მიზეზი.
მაგალითად, პოტენციური სიცოცხლის ხანგრძლივობა ზოგად პოპულაციაში შეიძლება მნიშვნელოვნად აღემატებოდეს არახელსაყრელი ჯგუფების წევრების სიცოცხლის ხანგრძლივობას. ეს გამოწვეულია ისეთი ფაქტორებით, როგორიცაა რასიზმი, ეკონომიკური უთანასწორობა ან სექსიზმი. ამ მაგალითში, შეუსაბამობა პოტენციურ და რეალურ სიცოცხლის ხანგრძლივობას შორის გამოწვეულია სტრუქტურული ძალადობით.
სტრუქტურული ძალადობა საშუალებას იძლევა უფრო დეტალური ანალიზის გაკეთება სოციალური, კულტურული, პოლიტიკური, ეკონომიკური და ისტორიული ძალების შესახებ, რომლებიც აყალიბებენ უთანასწორობას და ტანჯვას. ეს ქმნის შესაძლებლობას სერიოზულად განიხილოს სხვადასხვა ტიპის მარგინალიზაციის როლი. მაგალითებია სექსიზმი, რასიზმი, ასაკი, ჰომოფობია და/ან სიღარიბე.
ძალადობის ეს ფორმა ეხმარება ახსნას მრავალი და ხშირად ურთიერთგადამკვეთი ძალები. ისინი ქმნიან და აგრძელებენ უთანასწორობას მრავალ დონეზე. როგორც ინდივიდებისთვის, ასევე საზოგადოებისთვის.
იგი ასევე ხაზს უსვამს თანამედროვე უთანასწორობის ისტორიულ ფესვებს. ჩვენი დროის უთანასწორობა და ტანჯვა ხშირად ვლინდება მარგინალიზაციის უფრო ფართო ისტორიაში. ეს ჩარჩო იძლევა კრიტიკულ კონტექსტს აწმყოს გასაგებად წარსულთან მისი ურთიერთობის თვალსაზრისით.
მაგალითად, პოსტკოლონიურ ქვეყნებში მარგინალიზაცია ხშირად მჭიდრო კავშირშია მათ კოლონიალურ ისტორიებთან. ისევე, როგორც ბრაზილიაში უთანასწორობა უნდა განიხილებოდეს მონობის, იმიგრაციისა და პოლიტიკის რთულ ისტორიებთან მიმართებაში.
