იაპონური განათლების ხარისხი საერთაშორისოდ არის აღიარებული და ქვეყანას აჩენს პირველ პოზიციებზე განათლების მთავარ მსოფლიო რეიტინგში. ეს ახალი არაფერია, მაგრამ იცით, რა არის ის დეტალები, რომლებიც იაპონიის განათლების სისტემას ასეთ მაღალ საფეხურებამდე მიჰყავს?
ქვეყანაში მცხოვრები ბრაზილიელები და განათლების პროფესიონალები ავლენენ იმ თავისებურებებს, რომლებიც ქმნიან მყარ იაპონურ საგანმანათლებლო მეთოდოლოგიას. ქვეყანაში, სადაც ახალი თანაარსებობს ძველთან, საზოგადოებრივი საქმეების პატივისცემა, მუშაობის სტიმული გუნდი, მასწავლებლის დაფასება და მშობლების მონაწილეობა ასეთი შედეგების ძირითადი ელემენტებია. ხელსაყრელი.
მეტის ნახვა
IBGE ხსნის 148 ვაკანსიას აღწერის კვლევის აგენტისთვის; ნახე როგორ…
გამოქვეყნდა კანონი, რომელიც ადგენს „პროგრამის შეძენის…
სკოლაში მისვლა, დაგეგმილ გაკვეთილებზე დასწრება, საშინაო დავალების შესრულება, თანაკლასელებთან ურთიერთობა... როგორ ფიქრობთ, იაპონიის სკოლებში მოსწავლეების რუტინა ამით მოდის? სასკოლო კურიკულუმზე მეტად, დაწესებულება ქადაგებს გუნდური მუშაობის მნიშვნელობას, პატივისცემას, რაც ეკუთვნის ყველას და კლასგარეშე აქტივობებს.
განსხვავებები იწყება სასკოლო ნივთების შეძენაში. სკოლების მიერ მოთხოვნილი სია შეიცავს ნივთებს, რომლებიც შესაძლოა ჩვენთვის უცნობი იყოს, როგორიცაა ქირურგიული ნიღაბი, პრევენციის საფარი უბედური შემთხვევები (ბოსაი ზუკინი), მტვრის ქსოვილი (ზოკინი) და ფეხსაცმელი, უვაბაკი, რომელიც უნდა იქნას გამოყენებული, როდესაც ბავშვი შედის სკოლა.
სკოლის სიის კონსტიტუცია ბევრს ამბობს მოსწავლის როლზე სკოლაში. მათგან პირველი ეხება გარემოს დასუფთავებაში დახმარებას, საკლასო ოთახიდან კოლეგების ლანჩებამდე ტრანსპორტირებამდე (იქ, ნიღბის საჭიროება). დავალებები შესრულებულია როტაციით და მოიცავს საჭმლის რძის კოლოფების რეცხვას.
უფროსების პატივისცემის ფილოსოფიაზე მუშაობენ სკოლაშიც, როგორც სამუშაო ბაზრისთვის მომზადება. კომპანიებში დასაქმებულს უნდა ესმოდეს ურთიერთობა ვეტერანებსა და ახალწვეულებს შორის, სემპაი-კოჰაი, რაც დაიწყო სკოლაში განხორციელებულ სპორტულ აქტივობებში.
მაშინაც კი, თუ სავალდებულო არ არის, ასეთი აქტივობები საბოლოოდ სრულდება სტუდენტების მიერ, რომლებსაც ეშინიათ ჯგუფიდან გარიყვის. თითოეულ გუნდში შესრულებული ფუნქციები განსხვავდება სტუდენტის გამოცდილების ხარისხის მიხედვით. ეს ნიშნავს, რომ დამწყები არასოდეს შევა კორტზე სპორტულ შეჯიბრებებში, მიუხედავად ყოველდღიური ვარჯიშისა.
მათ მიერ შესრულებული პირველი დავალებები წარმოადგენს უფროსი კოლეგების მხარდაჭერას, როგორიცაა საზღვრებს გარეთ გასროლილი ბურთის დაჭერა, მხარდაჭერა, წყლის შევსება და თანაგუნდელების სპორტული აღჭურვილობის ტარება. კონკურსებში შესვლა ეტაპობრივია, რადგან სტუდენტები იძენენ მეტ გამოცდილებას.
იაპონური განათლების ერთ-ერთი მთავარი ასპექტია მასწავლებლის პროფესიის დაფასება. მასწავლებლის მიერ შესრულებული დავალებები ბევრად სცილდება სწავლების გაკვეთილებს და მოიცავს მათ მონაწილეობას ადმინისტრაციულ სამსახურებში, მოსწავლეთა სახლებში ვიზიტებსა და კონსულტირებაში. ეს მიუთითებს მასწავლებლის ეფექტურ მონაწილეობაზე პედაგოგიურ პროცესში.
ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ორგანიზაციის (OECD) მიერ ახლახან გამოქვეყნებული ანგარიში ამაზე მიუთითებს იაპონელი პროფესორები არიან ისინი, ვინც ყველაზე მეტს მუშაობენ, მსგავს ქვეყნებში მცხოვრებ პროფესიონალებთან შედარებით. განვითარებული. ისინი წელიწადში 1883 საათს მუშაობენ, როცა მსოფლიოში საშუალო მაჩვენებელი 1640-ია.
მეორე მხრივ, რეალურად დახარჯული დრო სწავლაზე ნაკლებია, ვიდრე სხვა ქვეყნებში. დაწყებითი სკოლის პირველ ექვს წელიწადში ისინი სწავლობენ 610 საათს, მსოფლიოში ნაჩვენები 701 საათის წინააღმდეგ. მომდევნო სამი წლის განმავლობაში ისინი მიაღწევენ 511 სასწავლო საათს, OECD-ის საშუალო 655-თან შედარებით.
კიდევ ერთი პუნქტი, რომელსაც იაპონელი მასწავლებლების პროფესიონალები აღნიშნავენ ბრაზილიაში ვიზიტისას, არის მამაკაცის ყოფნა კლასში. იაპონიაში მამაკაცები წარმოადგენენ მასწავლებელთა 37,7%-ს პირველ წლებში და 57,7%-ს დაწყებითი სკოლის ბოლო წლებში. ბრაზილიაში სტატისტიკა პირველ ციკლში მასწავლებელთა 11,1%-მდე იკლებს, ხოლო მეორეში 31,1%-მდე.
მშობლებისა და საზოგადოების მონაწილეობა განათლების განვითარებაში უმნიშვნელოვანესია და იაპონიაში ეს საკითხი სერიოზულად განიხილება! სახლები და კომერციული დაწესებულებები კარებზე ამაგრებენ ბეჭედს „Kodomo 110ban“ და თავს ასახელებენ თავშესაფარად იმ ბავშვებისთვის, რომლებიც თავს საფრთხეში გრძნობენ.
რაც შეეხება მშობლებს, მათი ჩართულობა არ წყდება მასწავლებლების სახლში მიღებით. ხშირია მათი ნახვა, რომლებიც ველოსიპედით მოძრაობენ ქუჩებში და თან ატარებენ აბრას, რომელზეც წერია „პატრული“. სკოლებისა და საზოგადოების სიახლოვე იაპონიის საგანმანათლებლო სისტემაში მნიშვნელოვანი ცვლილებების მანიშნებელია.
თუ ადრე აქცენტი კეთდებოდა შინაარსის რეპროდუქციაზე, ჯგუფურ დისციპლინასა და მორჩილებაზე, რომელიც მიზნად ისახავდა მსოფლიო ძალის ჩამოყალიბებას, დღეს სკოლები ცდილობენ ჩამოაყალიბონ შემოქმედებითი და მონაწილეობითი ადამიანები. ბაზარზე გლობალიზებული პროფესიონალების შეყვანის აუცილებლობის წინაშე, ცვლილებები მოხდა შესვლის ფორმებსა და სასკოლო სასწავლო გეგმაშიც.
2020 წლიდან საჯარო სკოლებში ინგლისური ენა სავალდებულო იქნება და სწავლების შინაარსი ყველა დისციპლინაში დააფასებს აქტიურ სწავლებას, წაახალისებს სტუდენტს ეძებოს პასუხები. უნივერსიტეტებში მისაღები გამოცდაც უნდა შეიცვალოს და კანდიდატმა უფრო ადვილად გააანალიზოს მონაცემები და ინფორმაცია.
განათლების მსოფლიო რეიტინგი ყოველთვის აჩვენებს, რომ იაპონია იკავებს პირველ პოზიციებს ისეთ სფეროებში, როგორიცაა მეცნიერება და მათემატიკა. სტუდენტების შეფასების საერთაშორისო პროგრამა (PISA), OECD-ის სამწლიანი ტესტი 15 წლის სტუდენტებისთვის, აჩვენებს ქვეყანას ამ შინაარსის პირველ ხუთეულში.
თუმცა, წაკითხულის გააზრების ტესტებში შედეგები განსხვავებულია, რამაც ქვეყანა 2012 წელს მე-4 პოზიციიდან 2015 წლის პიზაში მე-8 ადგილზე დაეცა. განათლების სამინისტროს ცნობით, შესრულების ვარდნა შეიძლება მიეწეროს ლექსიკის დაქვეითებას, უფრო მეტი ახალგაზრდა იყენებს სმარტფონებს და ნაკლებად კითხულობს.
შედეგები პიზაში არის აალებადი ძრავა იაპონიის განათლების სისტემაში შესატანი ცვლილებებისთვის. მაგრამ რას ამბობენ იაპონიაში მცხოვრები ბრაზილიელები, როდესაც თავიანთ შვილებს ქვეყნის საჯარო სკოლებში აწერენ? ბევრს მაინც ურჩევნია შვილების ჩარიცხვა თანამემამულეების მიერ მართულ სკოლებში.
სხვადასხვა მიზეზებს შორის არის ბრაზილიაში დაბრუნების აზრი და თავად სისტემის გაუგებრობა. კულტურული შოკის ზემოქმედების შესამცირებლად, კარიკატურისტმა მაურიციო დე სოუსამ, Turma da Mônica-ს შემქმნელმა, შექმნა ბუკლეტი „Turma da Mônica და სკოლა იაპონიაში“.
პუბლიკაცია ვრცელდება იაპონიის სკოლებში ბრაზილიელი სტუდენტებისა და არქიპელაგის საცხოვრებლად მომზადებულ ადამიანებს შორის. მიზანია იმის ჩვენება, თუ რას იპოვიან ბავშვები და მათი მშობლები, რათა ხელი შეუწყოს ადაპტაციას.
წყარო: BBC