ტექსტის ინტერპრეტაციის აქტივობა, João-de-barro ინჟინრის ტექსტის გამოყენებით. ეს აქტივობა მიზნად ისახავს დაწყებითი სკოლის მეხუთე წლის მოსწავლეებს.
ეს პორტუგალიური აქტივობა შესაძლებელია ჩამოსატვირთად Word შაბლონში (რომლის შეცვლაც შესაძლებელია), PDF ფორმატში (მზადაა დასაბეჭდად) და ასევე პასუხის გაცემული აქტივობა.
გადმოწერეთ ტექსტის ინტერპრეტაციის სავარჯიშო:
სკოლა: თარიღი:
პროფ. კლასი:
სახელი:
დონა გრაჟნა კარგი ძველი მასწავლებელი იყო, რომელიც ტყის ჩიტებს ასწავლიდა წერას, წერას და თვლას. მას პატარა თვალები და უზარმაზარი სათვალე ჰქონდა ცხვირზე და როცა გაბრაზდებოდა სახეზე გაწითლდებოდა და ფრთებს აცახცახებდა.
გამოდის, რომ თითქმის ყოველთვის, დონა გრაზნას აწითლებული სახე ჰქონდა და ფრთებს აფრქვევდა, რადგან ყველა მისი მოსწავლე წაიყვანეს. Ყველა არა. იყო ჟოჟოზიო, შესწავლილი ყავისფერი ჩიტი, რომელიც გაჩუმდა და ყურადღებას ამახვილებდა კლასზე, სხვები კი ბოროტებას აკეთებდნენ.
დონა გრანამ შეაქო: ”ეს ჟოზეზინო შორს მიდის… ის ისეთი სტუდენტია, როგორიც ჩემი დროისა”. შემდეგ კი ორი საათის განმავლობაში ვსაუბრობდი იმაზე, თუ როგორ იყო ეს თავის დროზე.
მიუხედავად იმისა, რომ დანარჩენმა სტუდენტებმა კედლებზე თავიანთი სახელები დახატეს, მაგიდიდან მერხამდე ხტუნაობდნენ, უჩურჩულებდნენ შეტყობინებებს, ბინძურებდნენ ავეჯს და ხრიკებს აკეთებდნენ, ჟოჟოზინომ ისწავლა.
როდესაც ის კლასში არ სწავლობდა, ის თითქმის არასდროს ახლდა თანაკურსელებს ტყეში გასეირნებებზე. მას უცნაური ჩვევა ჰქონდა და ყველას ეცინებოდა მასზე. ჟოუზინჰოს უყვარდა თიხის თამაში. იგი მიდიოდა ნაკადულების ნაპირებთან და აცხობდა თიხნარს, კარგის ხერხი იყო, აკეთებდა საქმეს. ერთ დღეს, როდესაც პინტასილგუინჰომ დაინახა, როგორ თამაშობდა, მას სასაცილო მეტსახელი მიანიჭა: ჟოჟო-დე-ბარო. ამის შემდეგ სკოლაში მას ყველამ ასე უწოდა. მაგრამ ჟოჟოზიოს არ ეწინააღმდეგებოდა მეტსახელი და, სიმართლე გითხრათ, ისიც კი მოეწონა.
ერთ დილას, ის სახლიდან გავიდა ყველა იმ გეგმით და, ძალიან ლამაზი ჯენიპაპირო აირჩია, სამუშაოდ წავიდა. მივიდა ნაკადულისკენ, მოზილა თიხა და მიიტანა თავის წვერში, რჩეულ ტოტზე, გენიპაპის ძირში. მისი ძველი კოლეგები, როგორც ყოველთვის, გვერდით გაიარეს და იცინეს მასზე. მათ ჩათვალეს, რომ ძალიან სასაცილო იყო ის სუსტი კედლები, რომლებსაც ჯოზეზინო აშენებდა, ხის თავზე.
მაგრამ ერთი თვის შემდეგ აღარავის გაუცინია. პირიქით, ყველას გაოცებისგან თვალები გაუფართოებული ჰქონდა: ხოაოზინიომ ხის თავზე ააშენა პატარა სასახლე, ორი სართულით, კარებით და ყველაფრით. და ის მახინჯი ბალახის ბუდედან - ისევე როგორც მისი ყველა მეგობრისგან - გადავიდა იმ მშვენიერ პატარა სახლში!
აბა! აი სად იყო. არასოდეს ყოფილა ასეთი ეჭვიანი ტყის ბილიკი. მაგრამ რა უნდა გააკეთოს? არც ერთი სხვა ფრინველი არ ყოფილა კარგი სტუდენტი და არც ჰქონდა ცოდნა და ტექნიკა გეგმების დასახვისა და ასეთი სახლის დიზაინისთვის. ისინი კი კმაყოფილები უნდა ყოფილიყვნენ ბალახის ბუდეებში ცხოვრების გასაგრძელებლად.
დღემდე მხოლოდ ჟოაო ცხოვრობს მყარ და ლამაზ ტალახის სახლში. ეს არის ბუნების ერთადერთი არქიტექტორი ფრინველი.
(ადაპტირებულია ანდრე დე კარვალიოდან)
1. რა არის ტექსტის სათაური?
რ .:
2. ვინ არის ტექსტის ავტორი?
რ .:
3. რა არის თემა?
რ .:
4. რამდენი აბზაცი აქვს ტექსტს?
რ .:
5. ვინ არიან პერსონაჟები, რომლებიც ტექსტში ჩანს?
რ .:
6. Სად ხდება ამბავი?
რ .:
7. თქვენი აზრით, რას ნიშნავს გამოთქმა "levada da breca"?
რ .:
8. წაიყვანეს დონა გრანას ყველა მოსწავლე? გაამართლე შენი პასუხი.
რ .:
9. როდესაც მოსწავლეებმა არეულობა შექმნეს, რა ქნა მასწავლებელმა?
რ .:
10. რა მეტსახელი მიიღო ჯოაოს და რატომ?
რ .:
11. რა მოხდა, როდესაც სხვა ფრინველებმა იოანეს სახლი დასრულებული ნახეს?
რ .:
12. რატომ არ გააკეთეს სხვა ფრინველებმა იოანეს მსგავსი სახლები?
რ .:
13. თქვენი აზრით, რა შეგვიძლია ვისწავლოთ ამ მოთხრობიდან?
რ .:
საათზე პასუხები არიან სათაურის ზემოთ მოცემულ ბმულზე.
შეატყობინეთ ამ რეკლამას