Op scholen is er een bijna algemene impact van kinderen en adolescenten die digital natives zijn. De meest recente generaties van de lagere en middelbare school zijn samengesteld uit studenten die zijn geboren met technologische vooruitgang en het bestaan van internet met hoge eisen.
Hoewel het aantal leerlingen dat voor een nieuwe technologie is geboren het klaslokaal heeft overgenomen, zijn scholen nog steeds bezig zich aan te passen om hen te ontvangen. A alfa generatie, dat zijn degenen die vanaf 2010 zijn geboren, evenals generatie Z, met degenen die tussen 1996 en 2010 zijn geboren, hebben nog steeds niet de behoeften die in alle instellingen zijn opgenomen.
Bekijk meer
Jongeren in het semi-vrijheidsregime van de gevangenis krijgen toegang tot...
Zie de belangrijkste houding van ouders die het geluk van...
Het is eigenlijk iets merkwaardigs en verklarends, zoals geleid door de maker van de term "Alpha-generatie", Mark McCrindle, erop wijzend dat kinderen die op school zitten niet passen in de leermethoden die in andere worden behandeld generaties. Degenen die in het digitale tijdperk zijn geboren, vertrouwen niet langer op traditioneel leren op basis van auditieve methoden. Deze kinderen zijn geboren in direct contact met sociale media en hebben om te leren een methode nodig die aantrekkelijk is, evenals wat er met sociale media gebeurt.
Het voorstel kan interactief, aantrekkelijk en interactief zijn. Lezingen worden voor beide generaties ineffectief, wat geen positief effect heeft op het lesgeven. Er moet iets veranderen zodat beide generaties een effectieve schoolopleiding hebben.
In 1996 werd de Lumiar-methode gepresenteerd aan generatie Z en geprogrammeerd met Braziliaanse en buitenlandse docenten. Aanvankelijk was het idee dat een school met 100 leerlingen zich zou kunnen richten op het opleiden van autonome leerlingen, het ontwikkelen van kennis en vaardigheden. De methode werd voor het eerst toegepast in 2003 en bereikte landen als Portugal, Engeland, Nederland, Verenigde Staten, India en Nigeria.
Het project dacht aan voltijds onderwijs, van 8u tot 15u30, met tweetalig onderwijs. Studenten leren vaardigheden en competenties te ontwikkelen verdeeld over denken, creëren, onderzoeken, voelen, verbinden, uiten, bewegen, handelen en observeren. De methodiek stimuleert de autonomie van de student.
De methode is volgens Unesco de enige Latijns-Amerikaanse deelnemer aan educatieve transformaties en wordt door de OESO erkend als een van de beste methodologieën ter wereld.
Onderwijs steunt op de deelname van studenten aan projecten waaraan ze willen werken, gebruikmakend van de sociale context waarin de school is geplaatst. Elke drie maanden bepalen studenten bijvoorbeeld wat ze willen leren. Docenten en tutoren moeten de ontwikkeling van studenten volgen via de syllabus.
Op deze manier wordt begrepen dat de huidige generaties die in de klas zitten interactieve inhoud hebben en voorstellen die kunnen passen in hun sociale context, zoals al te zien is in de National Common Curricular Base (BNCC).
Liefhebber van films en series en alles wat met cinema te maken heeft. Een actieve nieuwsgierigheid op de netwerken, altijd verbonden met informatie over internet.
