Epidemie verwoestte de stad in het binnenland van São Paulo. In beslag genomen door de vegetatie en met zijn versleten schilderijen, werd de stad, gelegen voor een spoorlijn, tussen de jaren '30 en '40 geëvacueerd door de bevolking.
Bekijk meer
Japans bedrijf legt tijdsbeperking op en plukt daar de vruchten van
Alert: DEZE giftige plant heeft een jonge man in het ziekenhuis gebracht
Een stad in het binnenland van São Paulo werd verlaten en wordt momenteel overgenomen door vegetatie, met roestige borden en de afwezigheid van mensen. De stad in kwestie is Japurá, gelegen in Tabapuã, in het noordwesten van São Paulo.
Ongeveer 90 jaar geleden had het dorp dat nu verlaten is ongeveer 3.000 inwoners die overleefden van landbouw en ruilhandel. In de jaren '30 en '40 leed Japurá echter aan een epidemie van malaria en gele koorts, waardoor de kleine bevolking de plaats verliet.
De stad Japurá is nooit echt geëmancipeerd en is gesticht kort na de aanleg van de spoorlijn van Araraquara (SP) naar São José do Rio Preto (SP). Deze situatie is vergelijkbaar met die van verschillende gemeenten in het binnenland van São Paulo, ontstaan na de uitbreiding van de Estrada de Ferro Araraquarense (EFA). Zo werd Japurá opgericht op 19 november 1911.
“Zoals op andere plaatsen in Brazilië gebeurde, maakte de trein het mogelijk dat regio’s bewoond werden. Dit is ook gebeurd in Japurá. Vanaf de oprichting van het treinstation arriveerden immigranten en Brazilianen uit andere regio's van het land en bevolkten de plaats op zoek naar werk”, zegt Gabriella Teodoro Coelho, onderzoeker en auteur van de studie Japurá, do Progress ao Ruining, geproduceerd in samenwerking met Janaina Andrea Cucato.
Er zijn verschillende archieven die aantonen dat het dorp, voordat het werd verlaten, vestigingen had zoals een school, kerk, openbare gevangenis, slagers en apotheken. Vanwege de nabijheid van de stad tot gebieden met bossen en rivieren, waren er echter veel muggen die malaria en gele koorts overdroegen.
De stad had geen toegang tot gezondheidsdiensten of wetenschappelijke kennis om ziekten te behandelen, zelfs niet tot elementaire sanitaire voorzieningen, wat bijdroeg aan de snelle verspreiding van de epidemie door de stad.
“Om ziektes te behandelen, maakten mensen huismiddeltjes of moesten ze urenlang in een wagen zitten om bij een dokter te komen. Bovendien was er geen adequate behandeling van de symptomen. Dit alles heeft bijgedragen aan de snelle verspreiding van de ziekte in de regio en heeft talloze slachtoffers geëist”, aldus Bellinelo.
