Alex Baard is een leraar in Zuid-Londen. Verontrust door de stagnatie van het vak ging hij op zoek naar alternatieve ideeën voor zijn werk.
Met het oog hierop reisde hij naar meer dan 20 landen, bezocht hij scholen en verbeterde hij innovatieve tools en methoden voor uitdagerOnderwijs in de 21e eeuw.
Bekijk meer
'Atlânticas'-programma neemt zwarte, inheemse en quilombola-vrouwen mee naar...
Bevestigd: Samsung maakt echt opvouwbare schermen voor…
Het boek Natuurlijk geboren leerlingen is het resultaat van die reis. Daarin koppelde Beard beruchte voorbeelden en reflecteerde hij op de belangrijkste vraagstukken waarmee het onderwijsveld de komende decennia te maken zal krijgen.
“Creativiteit, het vermogen om problemen op te lossen en het belang van leraren zijn de grote uitdagingen voor scholen. En dat alles temidden van het grote onbekende hoe om te gaan met nieuwe technologieën en kunstmatige intelligentie”, benadrukte hij.
Zie hieronder het standpunt van de Londense professor in een interview met BBC News Mundo, ter gelegenheid van het Hay Festival, in Cartagena, Colombia.
Toen hij lessen gaf op een school in Zuid-Londen, aan Kent Road, merkte Alex Beard op dat hij de fout had gemaakt om verouderde methoden in het onderwijsproces toe te passen, aangezien dit de eerste was.
"Ik realiseerde me dat ik de methoden toepaste die Socrates ongeveer 2000 jaar geleden in de agora gebruikte, om kinderen te onderwijzen die mobiele telefoons hadden en in de toekomst leefden", zei hij.
De tweede uitdaging gaat over de focus die het onderwijsveld moet geven in relatie tot de toekomst. Zo leert de leraar in de klas de kinderen uiteindelijk hoe ze een test moeten halen.
Leraren hebben behoefte aan autonomie en professionaliteit. Ze kunnen niet worden verweten dat ze jonge mensen opleiden om onder de verwachtingen te presteren.
“Ik geloof dat we de leraar moeten omvormen tot een van de belangrijkste mensen in de samenleving. Want uiteindelijk zijn zij degenen die onze creativiteit, onze sociale cohesie vorm zullen geven, die de basis zullen leggen voor het creëren van een sterke en duurzame economie”, benadrukt Alex Beard.
Samenvattend betoogt Alex Beard dat kinderen drie dingen nodig hebben. “De eerste is leren denken, maar wel op een manier die past bij de uitdagingen van de toekomst”. Hier komt de kritiek en de rol die ze in de wereld willen spelen.
"De tweede is om te leren hoe te handelen, maar vooral hoe creatieve mensen te zijn". Geconfronteerd met tal van uitdagingen, zoals ecologische en sociale, is het voor hen noodzakelijk om creativiteit te ontwikkelen en te leren werken met behulp van nieuwe technologieën.
"En de derde is om deze creativiteit toe te passen bij het oplossen van de problemen die de moderne wereld presenteert". Dit om voor zichzelf en hun naasten te zorgen, waarbij vooral gewerkt wordt aan emotionele intelligentie en empathie.
In het boek geboren leerlingen is overlegd de rol van het onderwijs in het helpen zoeken naar "de betekenis van de dingen die we doen".
Op deze manier hebben sommige dingen de manier veranderd waarop we onderwijs begrijpen, dit door onderzoek uitgevoerd door psychologie, vroege ontwikkeling en zelfs neurowetenschappen.
Geconfronteerd hiermee hebben cognitieve wetenschappers geconcludeerd dat er een hiërarchie van ervaringen bestaat, waarvan de resultaten tot leren leiden.
Het aandringen op herhaling en memoriseren lokt een emotionele reactie uit, “dat wil zeggen, ze laten je voelen opgewonden, verdrietig, verward, enzovoort - u kunt meer kennis behouden dan door ‘decoreba’”, onderstreepte hij.
O gevoel voor lesgeven het kan gekoppeld zijn aan de uitvoering van een baan en een beroep dat hij wil uitoefenen, maar voor Beard is dit een zeer beperkte kijk op leren.
“Iets kan heel logisch voor je zijn, omdat het iets is dat je graag doet. Het is belangrijk voor jou als persoon.”
Dus als je van muziek, wiskunde, talen houdt en de dingen begint te studeren waar je van houdt, hebben ze betekenis voor jou, vanwege je identiteit en manier om jezelf uit te drukken.
Een van de redenen waarom de professor uit Londen besloot de reis te maken, was vanwege zijn reflectie op het beheersen van nieuwe technologieën, sociale netwerken en de opkomst van grote gegevens (analyse van hoeveelheden gegevens van internetgebruik) over alle gebieden.
De bedoeling was om het te begrijpen hoe nieuwe technologieën en kunstmatige intelligentie kunnen worden toegepast in het onderwijs. Niet toevallig was de eerste bestemming Silicon Valley.
“Daar zag ik voor het eerst een robotleraar. En het was geen android voor een klaslokaal: het was in feite kunstmatige-intelligentiesoftware binnen een internetleeromgeving”, merkte hij op.
Er was een laboratorium met een leraar en ongeveer tien vijfjarige kinderen voor een computer met koptelefoons op.
Op dezelfde manier waarop het programma de studenten hielp, kon het ook de sterke en zwakke punten van elk van hen waarnemen en de lessen automatisch aanpassen. Aan het einde bedacht hij een persoonlijk leerprogramma en gaf het door aan de docenten.
“Nog een voorbeeld: in 2013 bleek uit een onderzoek van de Oxford Martin School dat in de toekomst 700 beroepen vervangen kunnen worden door robots, maar geen van hen Onderwijsgerelateerde banen - d.w.z. basisschool, kleuterschool, middelbare school en zelfs universiteitsleraar - waren met de dagen geteld. En het is waar. Dit gebeurt omdat lesgeven absoluut een menselijk proces is”, benadrukte de leraar.
Zelfs als kunstmatige intelligentie of robots bestaan, de onderwijs mist menselijke interactie. Mensen leren van nature, maar ze zijn geboren om te leren in de samenleving. In de toekomst zullen er veel technologische ontwikkelingen zijn, maar deze zullen door de leraren worden geïntegreerd.
Het risico is dat kunstmatige intelligentie beter is dan de slechtste leraren in sommige delen van de wereld. Daarnaast is er de vraag of kunstmatige intelligentie goedkoop is, ook al is het niet superieur aan het onderwijs dat een leraar kan bieden.
Echter, zoals Beard stelt, is dit een pessimistische kijk op de toekomst. Het essentiële punt is om te investeren in leraren, in hun opleiding, resulterend in gespecialiseerde professionals die in staat zijn om met technologische hulpmiddelen om te gaan.
“Ik geloof in de eerste plaats dat lesgeven wordt de belangrijkste baan van de 21e eeuw. We leven in een tijdperk waarin de hulpbronnen van de aarde opraken, we hebben bijna geen geld meer”, benadrukte hij.
Het enige dat dus onbeperkt is, is menselijke intelligentie, vindingrijkheid en probleemoplossend vermogen. Het zijn echter leraren die dit menselijk potentieel stimuleren, dus het wordt het belangrijkste werk van de eeuw.
“In mijn ideale wereld zou ik leraren op dezelfde manier opleiden als artsen. Dat wil zeggen, de leraren zouden afstuderen aan de universiteit en daarna drie jaar besteden aan het combineren van lesgeven met de kennis van andere, meer ervaren leraren”, legde hij uit.
Professoren repliceerden dus niet alleen wat ze op de universiteit leerden, maar ontwikkelden het werk samen met een andere professor, waardoor hun kennis werd verbeterd.
O grootste educatieve uitdaging in Latijns-Amerika is ongelijkheid, waarbij het hoogste met het laagste niveau wordt vergeleken. Deze ongelijkheid, die nog duidelijker is tussen stedelijke centra en plattelandsgebieden, moet alomvattende en dringende aandacht krijgen.
Een andere potentiële uitdaging is de democratisering van de toegang tot onderwijs is kwaliteit onderwijs.
Ten slotte is het derde en meest kritieke punt de leraren. "We moeten de opleidingsproblemen oplossen, maar niet alleen dat van opleiding, van het promoten van het beroep, zodat ze het klaslokaal niet verruilen voor beter betaalde banen", waarschuwde hij.
Een andere uitdaging in Latijns-Amerika is de moeilijkheid, of bijna onmogelijkheid, voor de bevolking van sommige regio's om toegang te krijgen tot stedelijke centra.
Met het oog hierop moeten nieuwe modellen worden gecreëerd, zodat kinderen en jongeren kwalitatief onderwijs kunnen krijgen op plaatsen waar de leraar niet kan komen.
“En het voorbeeld van khan academie het is erg goed omdat het erin slaagt nieuwe technologieën op de juiste manier te gebruiken om projecten van te maken onderwijs op afstand, dat werkt heel goed en kan bijdragen aan goede prestaties van studenten”, merkte op.
"We evolueren naar een samenleving die zijn ideeën deelt, gebaseerd op een onbeperkte bron van kennis", merkte hij op.
Voor de leraar is een van de grootste problemen van het huidige onderwijssysteem het bieden van voortdurende competitie tussen studenten. Deze praktijk creëert een gesloten omgeving, met weinig creativiteit en gebrek aan samenwerking, items die fundamenteel zouden moeten zijn voor de wereld.
We stellen ons uitdagingen voor die alleen kunnen worden overwonnen door samenwerking en menselijke verbeeldingskracht. Het is dus noodzakelijk om professionals te hebben die in staat zijn om naast individuele intelligentie ook een collectieve intelligentie te ontwikkelen.
“Er zijn verschillende zeer serieuze onderzoeken die de effectiviteit aantonen van open systemen, waar creativiteit wordt aangemoedigd, waar meer ideeën worden gegenereerd. En dit is wat de natuur ons zelf leert: naarmate een dier groeit, slaagt het erin om veel efficiënter te zijn als het gaat om het realiseren en kanaliseren van de energie die het nodig heeft om te overleven, "zei hij.
*Met informatie van BBC News Mundo
Lees ook: MEC publiceert tekst met nieuwe richtlijnen voor lerarenopleidingen
