In de Middeleeuwen hadden kerkleden de verschrikkelijke gewoonte om vergif te gebruiken op de pagina's van boeken die volgens de kerkelijke opvattingen als gevaarlijk werden beschouwd. Het gedrag werd onthuld in de roman van Umberto Eco, "The Name of the Rose", uit 1980.
En is het niet zo dat Deense onderzoekers in deze eeuw drie manuscripten uit de 16e en 17e eeuw vonden, bedekt met arseen? Het materiaal is een van de meest giftige stoffen die er bestaan en afhankelijk van de hoeveelheid kan vergiftiging de dood tot gevolg hebben.
Bekijk meer
'Atlânticas'-programma neemt zwarte, inheemse en quilombola-vrouwen mee naar...
Bevestigd: Samsung maakt echt opvouwbare schermen voor…
De ontdekking gebeurde bij toeval aan de Universiteit van Zuid-Denemarken (SDU). Jakob Holck en Kaare Lund Rasmussen bestudeerden de pagina's van een biografie van religieuze figuren en twee historische werken, maar hadden moeite vanwege een groene bedekking.
Door een laboratoriumtest uit te voeren, verifieerden de twee dat een dergelijke dekking arseen was. Gelukkig werd er voorzichtig omgegaan met de teksten, waarschijnlijk afkomstig uit de katholieke kerk, om de onderzoekers niet te bedwelmen.
Zij menen dat de afgelopen jaren niemand in aanraking is gekomen met de banden met teksten over Romeins en kerkelijk recht. Geen van de drie werken was immers elektronisch gecatalogiseerd en ze waren allemaal goed opgeslagen.
De ontdekking door Holck en Rasmussen werd door hen gerapporteerd in een artikel gepubliceerd in het academische tijdschrift “The Conversation”. Daarin beschreven de twee dat het pigment dat op de omslagen is gebruikt waarschijnlijk "Verde-Paris" is.
Het is een smaragdgroen kristallijn poeder dat gemakkelijk kan worden vervaardigd en in de afgelopen eeuwen veel wordt gebruikt. Om u een idee te geven: Europa produceerde het element op grote schaal om te worden verkocht, net als voor schilderijen.
Daarom is het mogelijk dat in musea tentoongestelde stukken of boeken uit oude collecties onder andere arseenpigmenten bevatten. In het geval van de Deense werken geloven de onderzoekers dat de reden voor de pigmentatie geen deel uitmaakt van een plot.
Het gevonden arseen zat alleen in de omslagen van de boeken, daarom wilden de auteurs ze alleen beschermen tegen wormen en insecten. En ze hadden gelijk! De mate van toxiciteit van het element is zo hoog dat het effect ervan in de loop der jaren niet ophoudt.
Na zoveel verrassingen werden de drie werken gecatalogiseerd in de SDU-bibliotheek en volgens rapporten lopen lezers geen risico op vergiftiging. Volgens Holck "staan ze in een geventileerde kast en kunnen ze alleen met speciale handschoenen worden aangeraakt".
Ventilatie is noodzakelijk vanwege het risico dat arseen ook bij inademing met zich meebrengt. Afhankelijk van de omstandigheden verandert het element in een giftig gas dat de sterfgevallen verklaart die in het Victoriaanse tijdperk zijn geregistreerd.
Onder hen kinderen in kamers bedekt met groen behang in de 19e eeuw. Hoe zit het met momenteel onderzochte werken die mogelijk nog arseen bevatten? Het mysterie gaat verder en onderzoekers zeggen dat er in dit opzicht geen statistieken bekend zijn.
