Op arbeiders gebaseerde revolutionaire regering was – en is nog steeds – de droom van progressieve arbeiders door de geschiedenis heen. Want dit ideaal werd, al was het maar voor korte tijd, in Frankrijk bereikt. Dit is de Commune van Parijs.
Bekijk meer
Wetenschappers gebruiken technologie om geheimen in oude Egyptische kunst te ontrafelen...
Archeologen ontdekken prachtige graven uit de Bronstijd in…
De Commune van Parijs begon met de Parijse proletarische revolutie en vertegenwoordigde de eerste poging om een socialistische regering te creëren en te implementeren. De Parijse revolutionairen, de "communards" genoemd, grepen de macht in een volksopstand van spontane en organische aard gericht op het socialisme.
Het omvatte de periode tussen 18 maart en 28 mei 1871 en had sterke marxistische invloeden en andere linkse stromingen. In die veertig dagen verving hij de republikeinse regering in daden die werden gekenmerkt door de principes van de Eerste Internationale van Arbeiders van de massa's en revolutionaire groepen, naast zelfbeheer.
Met het einde van de oorlog tussen Frankrijk en Pruisen en de daaruit voortvloeiende overgave van Napoleon III werd de situatie in Parijs praktisch onhoudbaar. Vanaf dat moment werd de Derde Republiek ingesteld, die duurde van 1870 tot 1940, met Adolphe Thiers aan het hoofd gedurende zeven jaar. Omringd door de Pruisen leefde de stad onder constante spanning, ongemak en opstand.
Hoewel royalistische afgevaardigden de overgave steunden, waren de kleinburgerij en de proletariërs het daar niet mee eens. Door politieke druk brak in maart 1871 een volksopstand uit, met als belangrijkste gevolg de omverwerping van de republikeinse regering. Gesteund door de Nationale Garde verdreven ze de loyalistische troepen.
Daar begon de Commune van Parijs, een regering onder leiding van Jacobijnen en socialisten. Het werd op 26 maart via democratische verkiezingen ingesteld door ongeveer negentig leden, van wie velen tot de First Workers' International behoorden. De macht zou worden gecentraliseerd door de Garde, het bestuur door ambtenaren en fabrieken door arbeiders.
Het belangrijkste ideaal van de Parijse Commune was het bevorderen van de verbetering van de levens- en werkomstandigheden van de arbeidersklasse en arbeiders met een laag inkomen. Daarom waren de maatregelen bedoeld om aan de wens van deze klassen te voldoen.
De burgerlijke regering werd door de Parijse Commune uit de macht gezet en ze wilden natuurlijk niet stilzitten. Daarom organiseerden ze een reactie tegen de revolutionairen, ondersteund door een sterk politie- en militair apparaat.
Daarmee werden de leiders en leden van de Commune gearresteerd of geëxecuteerd, wat de hervatting van de macht door de bourgeoisie op 28 mei 1871 bevorderde. De eerste ervaring van een socialistische en revolutionaire regering bestaande uit arbeiders liep ten einde.
De eerste revolutionaire ervaring was in Parijs, maar andere Franse steden slaagden erin arbeidersregeringen te structureren, zij het voor een korte periode. Als voorbeeld kunnen we de steden Toulouse, Marseille en Lyon noemen.
