10 mooie gedichten om op te dragen aan vriendinnen

Liefde is een universeel gevoel. Het maakt niet uit tot welke literatuur je je wendt, het zal er zijn - in sonnetten, gedichten of proza, maar nooit helemaal hetzelfde. Omdat liefhebben iets subjectiefs is, zo uniek voor de persoon. Iedereen voelt, manifesteert en neemt het op een andere manier waar. Er is geen formule of enige nauwkeurigheid – en dat maakt het zo bijzonder.

Maar hoe breng je alle liefde die je voelt voor je geliefde onder woorden? De taak is niet gemakkelijk. En de angst om papperig, ouderwets, betekenisloos te klinken? Het gevoel dat niets van wat geschreven is recht doet aan je gevoel? Er zijn veel vragen en onzekerheden. Niets beter dan lenen van de woorden van grote schrijvers, specialisten in het onderwerp.

We selecteerden 10 gedichten, geschreven door grote namen in de literatuur, die in staat zijn om de ogen van elke (toekomstige) vriendin te laten stralen. Uitchecken:

Loyaliteit Sonnet - Vinicius de Moraes

Van alles zal ik naar mijn liefde oplettend zijn
Vroeger, en met zo'n ijver, en altijd, en zo veel
Dat zelfs ondanks de grootste charme
Mijn gedachte is meer betoverd door hem.

Ik wil het op elk moment beleven
En in zijn lof zal ik mijn lied verspreiden
En lach mijn lach en laat mijn tranen
Je verdriet of je tevredenheid

En dus, als je me later zoekt
Wie kent de dood, de angst van degenen die leven
Wie kent eenzaamheid, het einde van wie liefheeft

Ik kan mezelf vertellen over de liefde (die ik had):
Dat het niet onsterfelijk is, aangezien het een vlam is
Maar laat het oneindig zijn zolang het duurt.

Amoureus gedicht - Cora Coralina

Dit is een liefdesgedicht

zo lief, zo teder, zo van jou...
Het is een offer voor je momenten
van strijd en wind en lucht...

En ik,
Ik wil je poëzie van dienst zijn
in een blauwe zeeschelp
of in een mand met wilde bloemen.

Misschien begrijp je mijn liefde.
Maar als dat niet gebeurt,
het maakt niet uit.

Het is al aangegeven en afgestempeld
in de lijnen en tussen de lijnen
van dit kleine gedicht,
het vers;
het zo beroemde en onverwachte couplet dat
zal je verbazen, verrassen, verbijsteren...
Ik hou van je, vergeef me, ik hou van je...

De zonder redenen van liefde - Carlos Drummond de Andrade

Ik hou van je omdat ik van je hou.
Je hoeft geen minnaar te zijn,
En je weet niet altijd hoe je moet zijn.
Ik hou van je omdat ik van je hou.
Liefde is vrijstaat
En je betaalt niet met liefde.

Liefde wordt gratis gegeven
Het wordt gezaaid in de wind,
In de waterval, in de zonsverduistering.
Liefde ontsnapt aan woordenboeken
En diverse regelingen.

Ik hou van je omdat ik dat niet doe
Genoeg of te veel voor mij.
Omdat liefde niet wordt uitgewisseld,
Het vervoegt niet of houdt niet van.
Want liefde is liefde voor niets,
Blij en sterk in jezelf.

Liefde is de neef van de dood,
En van de zegevierende dood,
Zoveel als ze hem doden (en dodenM)
Elk moment van liefde.

Ik hou van jou - Chico Buarque

Ah, als we de tijd al uit het oog zijn verloren
Als we samen al alles weggooiden
Vertel me nu hoe ik moet vertrekken

Als ik kon dromen toen ik je ontmoette, ik zoveel wilde ritten maakte
Ik brak met de wereld, ik verbrandde mijn schepen
Vertel me waar kan ik heen

Als wij, in de grappen van eeuwige nachten
We hebben onze benen al zo verward
Vertel me op welke benen ik moet lopen

Als je ons geluk op de vloer hebt gemorst
Als in de puinhoop van je hart
Mijn bloed dwaalde uit een ader en ging verloren

Hoe, als in de rommel van de ingebouwde kast
Mijn jasje knoopt je jurk vast
En mijn schoen stapt nog steeds op de jouwe

Hoe, als we van elkaar houden als twee heidenen
Je borsten zijn nog steeds in mijn handen
Vertel me met welk gezicht ik uitga

Nee, ik denk dat je jezelf belachelijk maakt
Ik gaf je mijn ogen om voor te zorgen
Zeg me nu hoe ik moet vertrekken

Sonnet LXVI – Pablo Neruda

Ik wil je niet, maar omdat ik je wil
en van jou willen naar jou niet willen kom ik aan
en op je wachten als ik niet op je wacht
gaat mijn hart van koud naar vuur.

Ik wil je gewoon omdat ik je wil,
Ik haat je zonder einde en ik haat je, ik smeek je,
en de maat van mijn reizende liefde
is je niet zien en van je houden als een blinde man.

Zal misschien het licht van januari verteren,
jouw wrede straal, mijn hele hart,
mij beroven van de sleutel tot vrede.

In dit verhaal sterf ik alleen
en ik zal sterven van liefde omdat ik jou wil,
omdat ik je wil, liefde, in bloed en vuur.

Kaartje - Mario Quintana

Als je van me houdt, hou dan zachtjes van me
Schreeuw het niet van de daken
Laat de vogels met rust
Laat me met rust!

Als je me wil
Hoe dan ook,
het moet heel langzaam gaan, geliefden,
dat het leven kort is en de liefde nog korter...

liefde is gezelschap – Fernando Pesso

Liefde is een bedrijf.
Ik weet niet meer hoe ik alleen over de paden moet lopen,
Omdat ik niet meer alleen kan lopen.
Een zichtbare gedachte laat me sneller lopen
En minder zien, en tegelijkertijd echt genieten van alles zien.
Zelfs haar afwezigheid is iets dat bij mij is.
En ik vind haar zo leuk dat ik niet weet hoe ik haar moet willen.
Als ik haar niet zie, stel ik me haar voor en ben ik sterk als hoge bomen.
Maar als ik haar zie, beef ik, ik weet niet wat er is geworden van wat ik voel in haar afwezigheid.
Alles van mij is elke kracht die mij in de steek laat.
De hele werkelijkheid kijkt me aan als een zonnebloem met haar gezicht in het midden.

Sonnet XVIII - Shakespeare (Vertaling door Geraldo Carneiro)

Vergelijk je met een zomerse dag?
Je bent gematigder en schattiger.
In mei zwaait de wind de bloemknop
En het zomerimperium is niet duurzaam.
De zon schijnt soms fel,
Of je gouden huidskleur is donkerder;
Alle schoonheid verliest eindelijk haar pracht,
Toeval of nalatigheid van Natura;
Maar je zomer zal nooit eindigen,
Het bezit van je schoonheid verliezen,
Zelfs de dood zal niet lachen om jou te overschaduwen,
Als je jezelf in onsterfelijke verzen bestendigt.
Zolang men ademt en ziet en leeft,
Leef dit gedicht en overleef erin.

Moge deze liefde me niet verblinden - Hilda Hilst

Moge deze liefde mij niet verblinden of mij volgen.
En ik heb het zelf nooit gemerkt.
Dat sluit mij uit om achtervolgd te worden
en van kwelling
Gewoon omdat hij wist dat ik het was.
Moge de blik niet verloren gaan op de tulpen
Voor zulke perfecte vormen van schoonheid
Ze komen uit de gloed van de duisternis.
En mijn Heer woont in het glinsterende donker
Van een klimop op een hoge muur.

Dat deze liefde me alleen maar ongelukkig maakt
En moe van de vermoeidheid.
En zoveel zwakke punten
Ik maak mezelf klein.
Het is klein en zacht
Hoe alleen spinnen en mieren klinken.
Dat deze liefde mij pas vanaf het begin ziet

Liefs, mijn liefste - Mia Couto

Onze liefde is onzuiver
hoe onrein is licht en water
en alles wat geboren wordt
en leeft voorbij de tijd.

Mijn benen zijn water,
die van jou zijn licht
en ga rond in het heelal
als ze in de val lopen
totdat ze verlaten en donker worden.

En ik heb er last van om je te knuffelen
na het knuffelen hoef je niet te lijden.

en ik raak je aan
stoppen met het hebben van een lichaam
en mijn lichaam is geboren
wanneer het dooft in de jouwe.

En ik adem je in
om mij te verstikken
en ik kijk in je licht
om mij te verblinden,
mijn zon veranderde in maan,
mijn aanbrekende nacht.

jij drinkt mij
en ik word je stoel.
Mijn lippen bijten,
mijn tanden kussen,
mijn huid kleedt jou
en je bent nog naakter.

zou ik jou kunnen zijn
En in je verlangen om mijn eigen wachten te zijn.
Maar ik ging op je bed liggen
Toen ik gewoon op je wilde slapen.

En ik droom je
Toen ik verlangde om jouw droom te zijn.

En zweven, zaadvlucht,
om je in mezelf te planten
minder dan een bloem: eenvoudig parfum,
herinnering aan een bloemblad zonder grond om op te vallen.
Je ogen overspoelen de mijne
en mijn leven, nu bedloos,
gaat over de oevers
tot alles zee is.
Deze zee die pas na de zee bestaat.