Latijns-Amerikaanse landen kennen sinds de tweede helft van de 20e eeuw dictatoriale regeringen die na staatsgrepen zijn geïnstalleerd. Sommigen van hen gaan door onder dit soort regime, maar de meesten slaagden erin hun politiek te democratiseren, zoals Brazilië en Chili.
In dit artikel leer je iets meer over de periode van Militaire dictatuur in Chili, inclusief het beginproces, de belangrijkste kenmerken en wie Augusto Pinochet was, de belangrijkste leider.
Bekijk meer
Wetenschappers gebruiken technologie om geheimen in oude Egyptische kunst te ontrafelen...
Archeologen ontdekken prachtige graven uit de Bronstijd in…
Net als Brazilië maakte Chili een militaire dictatuur door die een grote democratische tegenslag in het land veroorzaakte. In Chili duurde de dictatuur bijna 17 jaar (van september 1973 tot maart 1990). Gedurende deze periode werd Chili bestuurd door generaal Augusto Pinochet.
De dictatuur in Chili duurde bijna 17 jaar, beginnend in september 1973 en eindigend in maart 1990. Gedurende deze hele periode werd het land bestuurd door Augusto Pinochet. Begrijp hoe het begin van het regime was vanuit zijn historische context.
De Chileense economie was begin jaren zeventig sterk afhankelijk van internationale investeringen, met name multinationals. Ondanks het succesvolle industrialisatieproces leed het grootste deel van de bevolking onder armoede.
In de politiek was de instabiliteit niet anders gezien de verdeeldheid van Chili tussen kapitalisten en socialisten als gevolg van de Koude Oorlog. De eerste pleitte voor hervormingen van de huidige politieke orde en gematigde hervormingen in lijn met de Verenigde Staten.
De socialisten waren op hun beurt van plan radicale hervormingen door te voeren op basis van een revolutie die de economische structuren zou doorbreken en het land naar dit type regering zou leiden. In dit scenario werd Salvador Allende, een socialist, tot president gekozen.
Steun in zijn campagne kwam van linkse partijen die de Volkseenheid vormden. Allende's bedoeling was om sociale ongelijkheid te bestrijden en de economie te stimuleren door middel van socialistische hervormingen.
Onder de door de verkozen president voorgestelde maatregelen waren landbouwhervorming en de nationalisatie van bedrijven en minerale hulpbronnen, zoals koper. Het is duidelijk dat de voorstellen indruisten tegen de strijdkrachten, de middenklasse, zakenlieden en de Verenigde Staten.
Met een sterke invloed op Chili, wilde het land van Uncle Sam niet dat het land zich via de socialistische maatregelen van Allende zou aansluiten bij de Sovjet-Unie, haar tegenstander in de Koude Oorlog. Tot overmaat van ramp verergerde de Chileense economische crisis in 1973.
De inflatie bereikte 300% en het bbp kelderde. Vanaf dat moment was er grote ontevredenheid over de regering-Allende, waardoor de juiste omgeving werd gecreëerd voor de militaire staatsgreep die in hetzelfde jaar zou plaatsvinden.
De regering van Salvador Allende werd op 11 september 1973 omvergeworpen door de staatsgreep die door de strijdkrachten werd gepromoot. De politieke zetel, het Palacio de la Moneda, werd gebombardeerd door het leger. Voor het schilderij pleegde Salvador Allende uiteindelijk zelfmoord.
Toen begon de militaire dictatuur in Chili, een periode die bijna 17 jaar duurde in handen van generaal Augusto Pinochet. Zijn motto was nationale wederopbouw, maar hij promootte neoliberale hervormingen, geadviseerd door economen die bekend staan als de Chicago Boys.
Net als in Brazilië vertoonde het dictatoriale regime totalitaire kenmerken met felle vervolging van zijn tegenstanders. In de economie leed de bevolking onder de toenemende sociale ongelijkheid.
Het belangrijkste kenmerk van de regering Pinochet was geweld. Naar schatting zijn er meer dan 3.000 doden of vermisten, extreme martelingen van gevangenen en meer dan 200.000 gedwongen verbannen. Bekijk de belangrijkste punten van deze periode:
De regering van Pinochet was, net als dictaturen over de hele wereld, totalitair en gewelddadig. Zijn praktijken zorgden voor een negatief beeld van het land, waardoor het geïsoleerd raakte door tegengestelde druk van andere landen en internationale instellingen.
In 1980 legaliseerde Augusto Pinochet zijn dictatoriale heerschappij door de afkondiging van een nieuwe grondwet. Het gevolg was de mobilisatie van door de overheid georganiseerde groepen, binnen en buiten het land.
Eind jaren tachtig werden verschillende diplomatieke betrekkingen met Chili verbroken als reactie op de strijdlustige regering van de generaal. Als de situatie extern werd afgekeurd, tolereerde het Chileense volk de sociale ongelijkheden, problemen en geweld van Pinochet niet langer.
Chili ging toen door een nationale volksraadpleging in 1988. De beweging was voorzien door de grondwet en stelde de bevolking in staat te kiezen voor Pinochet om aan de macht te blijven (ja) of nieuwe verkiezingen het volgende jaar (nee).
In de context die de Chilenen ervaren, stemde de overgrote meerderheid voor het vertrek van de generaal en werden in 1989 rechtstreekse verkiezingen gehouden. De Coalitie van Partijen voor Democratie koos Patricio Aylwin, die op 11 maart 1990 aantrad. Einde van de dictatuur in Chili.
Tijdens het regime werd het Directoraat Nationale Inlichtingendienst (DINA) opgericht, onder leiding van Manuel Contreras. Het bureau had de macht om mensen die tegen de regering van generaal Pinochet waren, vast te houden en op te sluiten. Daarmee oefenden ze daden van ontvoering, marteling en moord uit.
In 1993, drie jaar na het begin van de burgerregering, werd Contreras door de rechtbanken vervolgd. In 2008 werd hij veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor de moord op generaal Prats en zijn vrouw in Buenos Aires in 1974.
In 2009 beval de Chileense justitie de arrestatie van 120 militairen en voormalige agenten van de geheime dienst wegens schending van de mensenrechten tijdens de dictatuur. Augusto Pinochet stierf op zijn beurt in 2006 na tientallen rechtszaken.
Controleer ook:
