Op 10 september 2023 zal de wereld van wetenschap verloor op 79-jarige leeftijd een van zijn giganten, de Brit Ian Wilmut.
Bekend als de “vader” van Dolly het schaap, het eerste zoogdier dat uit volwassen cellen werd gekloond, bracht Wilmut een revolutie teweeg op het gebied van genetisch klonen en liet een erfenis na die onderzoekers over de hele wereld blijft inspireren.
Bekijk meer
Vier jaar later ontstond het mysterie van het gouden toilet, ter waarde van R$...
Het is Chinese overheidsmedewerkers verboden iPhones te gebruiken; weten…
Het nieuws van de dood van Ian Wilmut werd bevestigd door het Roslin Instituut in Edinburgh, waar de ontdekking werd gedaan van het klonen van het schaap Dolly.
Bruce Whitelaw, directeur van de instelling, benadrukte het belang van Wilmuts werk en stelde dat “er een Globaal bereik' en zijn studies vormen nog steeds de drijvende kracht achter onderzoek in de menselijke en dierlijke biologie.
De prestatie die Ian Wilmut beroemd maakte vond plaats op 5 juli 1996, toen Dolly het schaap ter wereld kwam. Het is gemaakt uit een cel uit de borstklier van een Dorset Finn-schaap.
Tot dan toe geloofde de wetenschappelijke gemeenschap dat het klonen van een compleet dier uit volwassen cellen onmogelijk was. Het team van Wilmut slaagde er echter in deze opmerkelijke prestatie te volbrengen.
(Afbeelding: Profiel Brazilië/Twitter/Reproductie)
De baanbrekende techniek omvatte het kweken van een volwassen cel en een ei in een reageerbuis gedurende zes dagen voordat ze werden overgedragen aan een draagmoeder.
Dit uitdagende proces omvatte de samenwerking van wetenschappers uit verschillende gebieden, waaronder de embryologie, chirurgen, dierenartsen en deskundigen op het gebied van de fokkerij. dieren.
Dolly werd niet alleen een icoon van de wetenschap, maar ook een bewijs dat genetisch klonen mogelijk was.
Ze kreeg tussen 1998 en 2000 verschillende nakomelingen en genoot een normaal leven tot februari 2003, toen euthanasie werd uitgevoerd om haar lijden te besparen nadat tumoren in haar longen waren ontdekt.
Ian Wilmut trok zich in 2012 terug uit de academische wereld en maakte zes jaar later openbaar dat hij aan de ziekte van Parkinson leed.
Peter Mathieson, directeur en vice-kanselier van de Universiteit van Edinburgh, prees Wilmut als een ‘titaan’ wiens werk destijds het wetenschappelijke denken transformeerde.
Zijn impact zal generaties lang aanhouden en hij wordt herinnerd als een zeer gerespecteerde wetenschapper, mentor en vriend.
Ian Wilmut, die in 1999 een Order of the British Empire ontving en in 2005 de Paul Ehrlich en Ludwig Darmstaedter Award, laat een erfenis achter die de zoektocht naar wetenschappelijke kennis en de verkenning van de mysteries van zal blijven stimuleren genetica.
Zijn werk opende deuren naar talloze mogelijkheden op het gebied van geneeskunde en biologie, en zijn bijdrage aan de wetenschap is van onschatbare waarde.
