Een recente studie gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances onthulde nieuw bewijsmateriaal over de migratieroute van de eerste mensen die ongeveer 80.000 jaar geleden Afrika verlieten naar Azië.
Het onderzoek werd uitgevoerd door wetenschappers van de Universiteit van Southampton, in het Verenigd Koninkrijk, en de Shantou Universiteit, in China, samen met wetenschappers uit Jordanië, Australië en Tsjechië.
Bekijk meer
REUZE tektonische plaat 'verloren in de tijd' wordt ontdekt en...
Leden van generaties Z en Y (Millenials) kunnen worden geïdentificeerd…
Rift Valley-regio in Jordanië. (Foto: Google Maps/Reproductie)
Tot die tijd wordt aangenomen dat de eerste Homo sapiens gebruikte de zuidelijke oversteek, die vanuit de Hoorn van Afrika door de Rode Zee liep, toen de zeespiegel laag was.
De bevindingen van dit onderzoek geven echter aan dat een alternatieve, meer noordelijke route door het Sinaï-schiereiland en Jordanië ook op grote schaal werd afgelegd.
Onderzoekers hebben sporen ontdekt van handgereedschap, ook wel ‘chips’ genoemd, in opgedroogde riviergeulen in de Jordaanse Riftvallei.
Deze instrumenten, die ongeveer 84.000 jaar geleden dateren, leveren tastbaar bewijs dat de vroege mens deze route richting West-Azië en Noord-Arabië volgde.
De studie maakte gebruik van luminescentiedateringstechnieken om de ouderdom vast te stellen van het sediment waarin de gereedschappen waren begraven. Met deze methodologie kunt u berekenen hoeveel tijd er is verstreken sinds het materiaal voor het laatst aan licht is blootgesteld.
Volgens Paul Carling, hoogleraar geomorfologie aan de Universiteit van Southampton en co-auteur van het onderzoek, is de ontdekking van de migratiecorridor door Jordanië van enorm belang.
Ze toonde aan dat kleine waterrijke gebieden in de regio belangrijke stopplaatsen waren tijdens de migratie, wat in tegenspraak is met de overtuiging dat vroege mensen tijdens hun reis afhankelijk waren van grote meren om te overleven.
Carling legt uit dat het onlangs gepubliceerde bewijsmateriaal van fundamenteel belang is om te begrijpen hoe mensen migreerden langs een noordelijke route, waarbij natte gebieden als basis worden gebruikt tijdens de jacht op wilde dieren op de drogere prairies.
Dit suggereert dat de uitgestrekte savannes de hulpbronnen verschaften die migranten nodig hadden om te overleven terwijl ze vanuit Afrika naar Zuidwest-Azië en verder trokken.
Mahmoud Abbas, hoofdauteur van de studie, voegt eraan toe dat er in plaats van een dorre woestijn vochtige gebieden langskomen route zou een cruciale rol hebben gespeeld in het voortbestaan van de vroege mens tijdens deze reis voorouderlijk.
