Piramida Nauki Williama Glassera

Amerykański psychiatra William Glasser (1925-2013) zastosował swoją teorię wyboru do edukacji. Zgodnie z tą teorią nauczyciel jest przewodnikiem dla ucznia, a nie szefem. Piramida Nauki Williama Glassera.

Glasser wyjaśnia, że ​​nie powinieneś po prostu pracować z zapamiętywaniem, ponieważ większość uczniów po prostu zapomina o pojęciach po zajęciach. Zamiast tego psychiatra sugeruje, aby uczniowie skutecznie uczyli się od ciebie, robiąc .
Ponadto Glasser wyjaśnia również stopień uczenia się zgodnie z zastosowaną techniką.

Oto piramida uczenia się Williama Glassera:

Zgodnie z teorią uczymy się:
10% kiedy czytamy;
20%, gdy słuchamy;
30%, gdy obserwujemy;
50%, gdy widzimy i słyszymy;
70%, gdy kłócimy się z innymi;
80%, kiedy to robimy;
95% kiedy uczymy innych.

Teoria Williama Glassera została szeroko rozpowszechniona i zastosowana do nauczycieli i pedagogów na całym świecie. jedna z wielu istniejących teorii edukacji i jedna z najciekawszych, ponieważ pokazuje, że nauczanie jest uczyć się!
„Dobra edukacja to taka, w której nauczyciel prosi swoich uczniów, aby myśleli i poświęcali się promowaniu dialogu w celu promowania zrozumienia i rozwoju uczniów” (William Glasser)

Zgodnie z piramidą Williama Glassera uczymy się i przyswajamy 10%, kiedy czytamy proponowaną treść i 20%, kiedy słyszeliśmy: czyli tradycyjne metody nauczania i te szkoły, które wciąż na nie nalegają, muszą być przemyślane na nowo. Zdaniem naukowca najmniej efektywna praktyka przynosi uczniowi pozytywne rezultaty.

Obserwując, możemy przyswoić około 30% tej materii, a gdy widzimy i słyszymy 50%. Odsetek ten wzrasta (około 70%) podczas debaty.

Z tego powodu niezbędne jest zachęcanie do forów dyskusyjnych skupionych na określonym temacie, wzbudzających ciekawość i krytycznego ducha uczestników. Podczas debaty stymulowany jest proces twórczy i powstaje sprzężenie zwrotne, faworyzujące krytyczną stronę tych, którzy uczestniczą.

Podczas wypróbowywania prezentowanych treści nauka jest jeszcze bardziej efektywna: przyswajanie sięga 80%. Aby stało się to sprawnie, musisz naprawdę ubrudzić sobie ręce i promować interakcję teorii z praktyką. Nie chodzi o skupienie się na solidnych formułach i modelach, ale o eksperymentowanie i uelastycznienie procesów.

Ten sam problem, kiedy faktycznie ćwiczysz, może mieć różne rozwiązania i wyniki, które, gdyby były skupione tylko na teorii, mogłyby nigdy się nie pojawić ani nie być stymulowane.

Nauka osiąga szczyt, kiedy uczymy się nawzajem tego, czego się nauczyliśmy: 95%. Oto prawdziwa różnica, nauczanie tak, aby ta treść była skutecznie przyswajana. Ideałem jest tworzenie kontekstów, aby uczniowie mogli uczyć się nawzajem i promować eksperymenty, wprowadzając teorię w praktykę w inny sposób: przekazując naukę.