A Prawo wolnego łona została uchwalona 28 września 1871 roku i była również znana jako Ustawa Rio Branco. Ustawa ta została opracowana przez biuro Visconde do Rio Branco i była wynikiem szeroko zakrojonej dyskusji w parlamencie.
Ustawa została przyjęta w Izbie 65 głosami za i 45 przeciw. I było jak bramka ustalić, że dzieci niewolnic urodzone po tej dacie były wolne.
Zobacz więcej
Naukowcy wykorzystują technologię, aby odkryć tajemnice sztuki starożytnego Egiptu…
Archeolodzy odkrywają wspaniałe grobowce z epoki brązu w…
USTAWA NR 2040 z 28.09.1871 - PRAWO WOLNEGO ŁONA
Cesarska Księżniczka Regentka, w imieniu S. M. cesarz i p. D. Pedro II informuje wszystkich obywateli Cesarstwa, że Zgromadzenie Ogólne uchwaliło i usankcjonowało następujące prawo:
Sztuka. 1.º – Dzieci niewolnicy urodzone w Cesarstwie od daty tego prawa będą uważane za wolne.
§ 1.º – Wspomniane małoletnie dzieci będą pod władzą lub pod władzą panów swoich matek, którzy będą mieli obowiązek ich wychowywania i leczenia aż do ukończenia ośmiu pełnych lat. Kiedy syn niewolnika osiągnie ten wiek, pan matki będzie miał możliwość albo otrzymania od państwa odszkodowania w wysokości 600 000 dolarów, albo korzystania z usług dziecka do 21 roku życia. W pierwszym przypadku Rząd przyjmie małoletniego i wyznaczy mu miejsce docelowe, zgodnie z obowiązującym prawem.
§ 6.º – Świadczenie usług na rzecz dzieci niewolników ustaje przed upływem okresu określonego w § 1°. jeśli wyrokiem sądu karnego zostanie stwierdzone, że panowie matek źle je traktują, wymierzając im nadmierne kary.
Sztuka. 2 – Rząd może przekazywać upoważnionym przez siebie stowarzyszeniom dzieci niewolnic, urodzone z z datą tego prawa, które zostały scedowane lub porzucone przez ich panów, albo odsunięte od ich władzy na mocy ustawy Sztuka. 1.º- § 6º.
§ 1 – Wspomniane stowarzyszenia będą uprawnione do bezpłatnych usług dla małoletnich do 21 roku życia i będą mogły wynajmować te usługi, ale będą zobowiązane do:
1.º Wychowywanie i leczenie tych samych nieletnich;
2. Ustanowić rentę dla każdego z nich, składającą się z kwoty zarezerwowanej na ten cel w odpowiednich statutach;
3.º Wyszukiwanie ich, po okresie służby, odpowiednie lokowanie.
§ 2.º – Postanowienia tego artykułu mają zastosowanie do Domów Narażonych oraz do osób, którym podlegają sędziowie sierot zajmujących się edukacją tych małoletnich, w przypadku braku utworzonych w tym celu stowarzyszeń lub placówek.
§ 4.º – Rząd ma prawo zarządzić odbiór skierowanych małoletnich z placówek publicznej, przenosząc w tym przypadku na państwo obowiązki, które § 1º nakłada na stowarzyszenia upoważniony.
Sztuka. 3. – W każdej prowincji Cesarstwa co roku będzie uwalnianych tylu niewolników, ile odpowiada rocznej dostępnej kwocie funduszu przeznaczonego na emancypację…
Sztuka. 4.º – Niewolnik może tworzyć rentę z tego, co otrzymuje z darowizn, zapisów i spadków oraz z tego, co za zgodą pana uzyskuje ze swojej pracy i oszczędności. Rząd określi przepisy dotyczące umieszczania i zabezpieczania tej samej renty.
§ 1.º – Po śmierci niewolnika połowa jego renty będzie należeć do żyjącego małżonka, jeśli taki istnieje, a druga połowa zostanie przekazana jego spadkobiercom w formie prawa cywilnego. W przypadku braku spadkobierców renta zostanie przekazana na fundusz emancypacyjny, o którym mowa w art. 3.º…
§ 4.º – Niewolnik, który należy do współwłaścicieli i został przez jednego z nich wyzwolony, będzie miał prawo do wyzwolenia, wynagradzając innym panom udział w wartości, który im się należy. Odszkodowanie to może być wypłacone przy usługach świadczonych przez okres nieprzekraczający siedmiu lat…
§ 7.º – W każdym przypadku alienacji lub przekazania niewolników zabronione jest pod groźbą nieważności oddzielanie małżonków i dzieci poniżej dwunastego roku życia od ojca lub matki.
§ 8.º - Jeżeli podział majątku między spadkobiercami lub wspólnikami nie pociąga za sobą łączenia rodzin, a żaden z nich nie chce go zachować pod swoją domeną, po wymianie kwoty lub części innych zainteresowanych stron, zostanie sprzedana ta sama rodzina i jej produkt proporcjonalnie…
Sztuka. 6.º – Zostanie uznany za uwolnionego:
§ 1.º – Niewolnicy należący do narodu, rząd daje im zawód, jaki uzna za dogodny.
§ 2.º – Niewolnicy oddani w użytkowanie Koronie.
§ 3.º – Niewolnicy wolnych spadków.
§ 4.º – Niewolnicy porzuceni przez swoich panów. Jeśli porzucą je, ponieważ są inwalidami, będą zobowiązane do ich wyżywienia, z wyjątkiem przypadków niedoborów, a żywność jest opodatkowana przez sędziego dla sierot.
§ 5.º – Ogólnie rzecz biorąc, niewolnicy uwolnieni na mocy tej ustawy pozostają pod kontrolą rządu przez 5 lat. Zobowiązani są do wynajmowania ich usług pod rygorem przymusu, w przypadku bezczynności, do pracy w zakładach publicznych. Jednak przymus pracy ustanie, ilekroć wyzwoleniec będzie wymagał umowy o świadczenie usług.
Sztuka. 8.º – Rząd zarządzi specjalną rejestrację wszystkich niewolników istniejących w Cesarstwie, z deklaracją imienia, płci, statusu, zdolności do pracy i pochodzenia każdego z nich, jeśli jest znany.
§ 1.º – Okres, w którym rejestracja musi się rozpocząć i zakończyć, zostanie ogłoszony z możliwie największym wyprzedzeniem w powtarzanych ogłoszeniach publicznych, w których zostanie wstawiony przepis następnego ustępu.
§ 2.º – Niewolnicy, którzy z winy lub zaniedbania zainteresowanych nie zostaną poddani spisowi, do roku po zamknięciu tego spisu, będą uważani za uwolnionych przez ten fakt.
§ 4.º – Dzieci niewolnicy, które zgodnie z tym prawem są wolne, również zostaną zapisane w osobnej księdze. Panowie pominięci z powodu zaniedbania zostaną ukarani grzywną w wysokości od 100 000 do 200 000 USD, powtarzaną tyle razy, ile jest osób pominiętych, oraz za oszustwo w karach ari. 179 Kodeksu karnego.
§ 5.º – Proboszczowie będą zobowiązani do posiadania specjalnych ksiąg do rejestrowania urodzeń i zgonów dzieci niewolnic, urodzonych od daty tej ustawy. Każde zaniechanie narazi proboszczów na karę grzywny w wysokości 100 000 $.
Sztuka. 9.º – Rząd w swoich rozporządzeniach może nakładać grzywny w wysokości do 100 000 USD oraz zwykłe kary pozbawienia wolności do jednego miesiąca.
Sztuka. 10 - Wszelkie postanowienia stanowiące inaczej zostają niniejszym uchylone. Nakazuje zatem wszystkim władzom, do których należy znajomość i wykonywanie wspomnianego prawa, przestrzeganie go, egzekwowanie i przestrzeganie go w jak najpełniejszym zakresie. Sekretarz Stanu ds. Rolnictwa, Handlu i Robót Publicznych zlecił jego wydrukowanie, publikację i uruchomienie.
Dano w Pałacu Rio de Janeiro, 28 września 1871 r., w 50. rocznicę odzyskania Niepodległości i Cesarstwa
Cesarska Księżniczka Regentka – Teodoro Machado Freire Pereira da Silva.
prawa abolicjonistyczne tak znamy prawa, które sprzyjały emancypacji niewolników. Zostały one zatwierdzone stopniowo, pierwszą z nich była ustawa Eusébio de Queiroz, a ostatnią ustawa złota.
Prawa abolicjonistyczne uchwalone w Brazylii to:
Druga połowa XIX wieku w Brazylii charakteryzowała się napięciami społecznymi, zwłaszcza w zakresie stosunków pracy.
Anglia zaczęła naciskać na brazylijski rząd cesarski, aby podjął działania dotyczące niewolnictwa. Blisko drugiej połowy wieku powstała w Anglii ustawa Billa Alberdeena (1845), która zabraniała handel niewolnikami między Afryką a Ameryką i upoważnił Anglików do przejmowania statków niewolników międzykontynentalny.
Troska Anglii polegała jednak na tym, aby wiedzieć, że ceny produktów wytwarzanych z niewolnicza siła robocza była tańsza, co mogło uczynić kolonię brazylijską nowym konkurentem na rynku Rynek.
Wraz z utworzeniem ustawy Billa Alberdeena, pięć lat później w Brazylii zatwierdzono ustawę Eusébio de Queiroz, która zabraniała handlu niewolnikami. Jednak prawo to zostało faktycznie wprowadzone w życie dopiero wraz z uchwaleniem ustawy Nabuco de Araújo w 1854 r.
Z kolei ustawa o wolnym łonie została uchwalona w 1871 roku i w inny sposób niż ustawa Eusébio de Queiroz groziła zniesieniem niewolnictwa w Brazylii.
Gdyby handel niewolnikami był zakazany, a dzieci urodzone przez matki niewolnice po tej dacie uznano za wolnych, koniec niewolniczej pracy był bliższy niż kiedykolwiek wcześniej. zanim.
Pomimo niewielu skutków, Lei do Ventre Livre jest wydarzeniem, które symbolizuje troski tego okresu związane z systemem niewolników w jego ostatnich chwilach.
Następna dekada, lata osiemdziesiąte XIX wieku, była jedną z najbardziej emblematycznych pod względem walki z niewolnictwem, a siła ruchu abolicjonistycznego była coraz bardziej obecna w społeczeństwie. Ponadto jest to dekada, w której zostaje uchwalona Lei Áurea.
Powiązana zawartość:
