O Brazylijskie drewno jest dobrze znany, ponieważ był pierwszym artykułem odpowiedzialnym za działalność gospodarczą kraju, będąc pierwszym brazylijskim artykułem, który miał wartość na rynku.
A Eksploatacja drewna brazylijskiego był intensywny w XVI wieku, od 1500 do 1530 roku. W tym celu portugalscy kolonizatorzy wykorzystali tzw rodzima praca.
Zobacz więcej
Naukowcy wykorzystują technologię, aby odkryć tajemnice sztuki starożytnego Egiptu…
Archeolodzy odkrywają wspaniałe grobowce z epoki brązu w…
A Portugalski przyjazd do Brazylii było to 22 kwietnia 1500 roku. Wraz z inwazją europejską rozpoczął się proces eksploracji lądu. Początkowo takie eksploracje prowadzono tylko w regionach przybrzeżnych.
O cykl sekwoi stało się to w okresie przedkolonialnym (1500-1530). Był to pierwszy przedmiot zbadany przez Portugalczyków i pierwszy przedmiot z „nowej ziemi”, który zyskał wartość rynkową.
Drewno brazylijskie zostało zauważone przez Portugalczyków ze względu na jego odporność, z której można budować meble i inne przedmioty, a także ze względu na kolor, jakim emanuje to drzewo.
Czerwonawy atrament uwalniany przez brazylijskie drewno zaczął być używany przez Portugalczyków jako barwnik do tkanin.
Jednak rdzenni mieszkańcy używali już tego typowego drzewa las atlantycki dla tej samej funkcji.
Kiedy Portugalczycy zdali sobie sprawę z bogactwa tego drzewa, wkrótce rzucili się do eksploatacji jego drewna i wysłania go do Europy. Dzięki temu od początku eksploracji brazylijskiego drewna Korona Portugalska czerpała z tego wysokie wartości.
Drewno brazylijskie występowało głównie w regionach przybrzeżnych, co ułatwiało jego eksploatację. Wydobyciu tego drzewa towarzyszyły m.in stanowisk handlowych, które zostały zbudowane przez Portugalczyków w celu administrowania i kontrolowania całego procesu.
Z zapisów wynika, że pierwsze placówki handlowe znajdowały się w Cabo Frio, w r Rio de Janeirooraz w Igarassu, w Pernambuko.
Punkty handlowe były miejscami używanymi przez Portugalczyków do przechowywania wydobywanego drewna.
Oprócz punktów handlowych, zostały zbudowane mocny (konstrukcje przeznaczone do obrony terytorium), gdyż było to konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa miejsca przed ewentualnymi wrogami.
Takimi wrogami charakteryzowały się ludy tubylcze sprzeciwiające się obecności Europejczyków, a także Francuzi, którzy już w r Na początku XVI wieku najechali oni ziemie „należące” do Portugalczyków i próbowali przemycić brazylijskie drewno do Europa.
Zdając sobie sprawę z francuskiego zainteresowania eksploracją terytorium, Portugalia dostrzegła potrzebę zainwestowania w ochronę brazylijskiego wybrzeża. Jeśli zauważyli jakikolwiek francuski ruch nadchodzący drogą morską lub lądową, mieli pozwolenie na otwarcie ognia.
Rdzenni mieszkańcy byli wykorzystywani jako siła robocza do ścinania drzew i transportu drewna do fabryk. W zamian otrzymali m.in. lustra, noże, scyzoryki.
Drzewa brazylijskie były rozrzucone po całym terytorium, więc Portugalczycy potrzebowali rdzennej wiedzy terytorialnej, aby móc do nich dotrzeć.
Niezbędne było utrzymywanie z nimi dobrych relacji, gdyż to dzięki ich pracy odbywała się eksploatacja drewna.
Jednak z czasem rdzenni mieszkańcy zaczęli być zmuszani do wykonywania tego zadania, będąc zniewoleni. Ponieważ znali terytorium, wielu z nich uciekło.
A indyjskie niewolnictwo spotkało się ze sprzeciwem Kościoła, gdyż duchowni wierzyli w swoje nawrócenie religijne.
Ponadto wielu Indian cierpiało na choroby przenoszone przez białego człowieka. Takie epidemie doprowadziły tysiące z nich do śmierci.
W 1570 roku niewolnictwo tubylców zostało zakazane, ale obowiązywało aż do XVIII wieku. Stopniowo zastępowali ich ludzie przybywający z kontynentu afrykańskiego.
O Koniec cyklu pau-brasil nastąpiło w wyniku intensywnej eksploracji, będąc odpowiedzialnym za blisko wyginięcia drzewa. Miliony drzew wycięto, aby wygenerować pieniądze dla portugalskiej kasy.
Nieustanna eksploatacja drewna brazylijskiego trwała od XVI do początku XIX wieku (w niewielkich ilościach, gdyż praktycznie już nie istniały).
Dowiedz się więcej na:
