Teoria psychodynamiczna jest właściwie zbiorem teorii psychologicznych. Podkreślają znaczenie popędów i innych sił w funkcjonowaniu człowieka, zwłaszcza popędów nieświadomych. Podejście to utrzymuje, że doświadczenia z dzieciństwa są podstawą osobowości i relacji dorosłych.
Teoria psychodynamiczna wywodzi się z teorii psychoanalitycznych Freuda. Obejmuje wszelkie teorie oparte na jej pomysłach, w tym teorie Anny Freud, Erika Eriksona i Carla Junga.
Zobacz więcej
Augustyna teologia historii
renesansowy humanizm
Od późnych lat 90. XIX wieku do lat 30. XX wieku Zygmunt Freud opracował różne teorie psychologiczne. Opierały się one na jego doświadczeniach z pacjentami podczas terapii. Swoje podejście nazwał terapią psychoanalityczną. Jego idee spopularyzowały jego książki, takie jak „Interpretacja snów”.
W 1909 roku on i jego koledzy podróżowali do Stanów Zjednoczonych i wygłaszali wykłady na temat psychoanalizy, szerząc idee Freuda. W następnych latach odbywały się regularne spotkania w celu omówienia teorii i zastosowań psychoanalitycznych.
Freud wywarł wpływ na kilku ważnych myślicieli psychologicznych. Należeli do nich Carl Jung i Alfred Adler.
To Freud jako pierwszy wprowadził termin psychodynamika. Zauważył, że jego pacjenci wykazywali objawy psychologiczne bez podłoża biologicznego. Jednak ci pacjenci nie byli w stanie zatrzymać objawów pomimo świadomych wysiłków.
Freud doszedł do wniosku, że jeśli świadomej woli nie można zapobiec symptomom, to muszą one powstawać w nieświadomości. Objawy były więc wynikiem sprzeciwu nieświadomości wobec świadomej woli. To była interakcja, którą nazwał „psychodynamiczną”.
Teoria psychodynamiczna została utworzona, aby objąć każdą teorię wywodzącą się z podstawowych zasad Freuda. W rezultacie terminy psychoanalityczny i psychodynamiczny są często używane zamiennie.
Istnieje jednak ważne rozróżnienie: termin psychoanalityczny odnosi się tylko do teorii opracowanych przez Freuda. Termin psychodynamiczny odnosi się do teorii Freuda i opartych na jego ideach. Należą do nich psychospołeczna teoria rozwoju człowieka Erika Eriksona i koncepcja archetypów Junga.
W rzeczywistości wiele teorii podlega teorii psychodynamicznej, która jest często określana jako podejście lub perspektywa, a nie teoria.