O Muriqui północne (Brachyteles hypoxanthus) Jest największym naczelnym wśród tzw. „małp z Nowego Świata”. Muriquis mają długie kończyny i długi chwytny ogon, co pozwala im być szczególnie zwinnymi podczas ruchu. Gruba sierść jest koloru szaro-brązowego, a samce mogą mieć bardziej żółte zabarwienie.
Endemit regionu las atlantycki w Brazylii zwierzęta te można spotkać w stanach Minas Gerais, Espírito Santo, Bahia i Rio de Janeiro.
Zobacz więcej
Nauczyciel biologii zwolniony po lekcjach za chromosomy XX i XY;…
Kannabidiol występujący w pospolitej roślinie w Brazylii przynosi nową perspektywę…
Muriquis mają długi chwytny ogon, który jest ważny dla poruszania się iw trakcie żerowania. Mają długie ramiona i grube futro o zabarwieniu od jasnobrązowego do złotego. Mogą ważyć od 6,9 do 15 kg, a ich długość ciała może wynosić od 46,1 do 49,7 cm, a długość ogona od 72,6 do 81,0 cm. Rozmiar ogona zwykle przekracza rozmiar ciała.
Zamieszkują tropikalne, półliściaste, późne lasy i preferują obszary z dużymi drzewami i dużą gęstością roślinności. To środowisko ułatwia poruszanie się zwierzęcia podczas wycieczek po drzewach. Średnia wysokość korony drzew, na których żyją te naczelne, wynosi 13,4 m. Jego siedlisko zostało znacznie zakłócone przez działalność człowieka, tworząc duże luki i zwiększając częstotliwość podróży lądowych w celu przemieszczania się między obszarami leśnymi.
Północne muriquis mają system kojarzenia, w którym obie płcie łączą się w pary z wieloma partnerami. Te naczelne mają egalitarne społeczeństwo, w którym nie ma jednostek dominujących ani podporządkowanych. Samice wydzielają feromony wraz z moczem podczas podróży. Proces rozmnażania jest powolny, a muriquis rodzą dziecko co trzy lata. Istnieje dwuletnia przerwa, w której matka opiekuje się swoim potomstwem przed wznowieniem cyklu.
Jego dieta obejmuje liście, owoce, winorośl, kwiaty, korę, nektar i nasiona. Wiadomo również, że zjadają brud. Dzieje się tak w celu uzupełnienia składników odżywczych w diecie, ponieważ spożywana gleba ma wysoki poziom wanadu, aluminium, chromu, żelaza, niklu, tytanu i cynku.
Są naczelnymi społecznymi i żyją w grupach samców i samic, liczących od 48 do 81 osobników. Samce nie zachowują się wobec siebie agresywnie i nie rywalizują fizycznie o samice. W przypadku samic spędzają większość czasu na opiece nad młodymi iz innymi dorosłymi samicami, gdy nie są w okresie krycia. Muriquis komunikują się za pomocą wokalizacji na duże i krótkie odległości.
Północne muriquis są uważane za krytycznie zagrożone przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) i są jednymi z 25 najbardziej zagrożonych naczelnych na świecie. W Brazylii na wolności żyje około 855 do 1000 muriquis.