Wiek wydaje się długim okresem czasu, ale nie wtedy, gdy mówimy o czasie potrzebnym gatunkowi na dokonanie ogromnego skoku w ewolucji. To właśnie stało się z wężem tygrysim: w ciągu 100 lat rozwinął ogromne szczęki, aby mieć żywność na podstawie ptaków morskich. Przeczytaj artykuł i dowiedz się więcej na jego temat.
Zobacz więcej
Potwierdzono: Samsung naprawdę produkuje składane ekrany dla…
Chiny przeprowadzają eksperymenty z danio pręgowanym na stacji kosmicznej…
Normalnie ewolucję gatunków kojarzymy z długim okresem czasu, ale ile nie wiem jest to, że niektóre mogą dziać się pod naszym nosem i to znacznie szybciej niż wyobrażamy sobie.
Badanie opublikowane w Evolutionary Biology dowodzi tego faktu, dokumentując ewolucję węża tygrysiego, Notechis scutatus. Zaskakująca ewolucja tego węża pozwala mu teraz na połykanie całych ptasich piskląt, co umożliwiło mu przetrwanie na małej wyspie, którą zamieszkuje.
Wąż tygrysi z wyspy Carnac
Wąż jest bardzo pospolity i symboliczny w Australii, ale te w badaniu były na wyspie Carnac, położonej na zachodzie kraju. Dużym problemem jest to, że ten wąż nie żył w regionie od stulecia.
Aby przeżyć, zaczęła żywić się dużymi pisklętami mew, które gnieżdżą się w tym regionie. Aby to zrobić, musiał dokonać skoku w ewolucji, w końcu wąż tygrysi w innych regionach zwykle żywi się znacznie mniejszymi zwierzętami, takimi jak na przykład żaby.
plastyczność fenotypowa
Przetrwanie węża tygrysiego w regionie było spowodowane procesem zwanym plastycznością fenotypową. Zjawisko to pozwala organizmowi modyfikować swoje ciało fizyczne, aby mógł przystosować się do środowiska, w którym żyje.
Oprócz niej są inne zwierzęta, które doświadczyły tego procesu. Pchły wodne (Daphnia) mogą rozwinąć rodzaj ostrego hełmu, gdy są w pobliżu drapieżników. Kijanki niektórych ropuch mieczykowatych stają się mięsożerne, gdy znajdują się w środowisku z dużą ilością małych ofiar - nawet jeśli uwzględnione są inne kijanki.
Jak poszło badanie?
Naukowcy złapali kilka węży tygrysich z tego regionu i kilka z innego regionu. Dla jednej grupy umieścili duże myszy; dla innych, małych myszy.
Uczeni zauważyli, że węże z innych regionów, niezależnie od wielkości ofiary, zachowywały ugryzienie w ten sam sposób. Z drugiej strony te z wyspy Carnac, w obliczu dużej ofiary, miały znacznie większy zgryz i większe kości szczęki.
