Bycie rodzicem A dorastający To podróż pełna wyzwań, a potrzeba przewodnictwa nigdy nie była tak istotna.
W obliczu rosnącej presji, przed jaką stają dziś młodzi ludzie, istotne jest rozpoznanie różnicy między powszechnym stresem u nastolatków a możliwym stanem lękowym.
Zobacz więcej
Poznaj prawdziwą historię filmu „Zjawa”, który zarobił…
Zaćmienie słońca: NA TE znaki będzie duży wpływ to rzadkie…
Okres nastoletni może być dla młodych ludzi niezwykle stresujący, przez co wielu rodziców zadaje sobie pytanie: Czy to tylko stres związany z wiekiem, czy głębszy problem?
W Stanach Zjednoczonych niepokój nastolatków stał się powszechny. Ostatnie badania wskazują, że u około 32% z nich zdiagnozowano jakiś rodzaj zaburzenia lękowego.
Biorąc pod uwagę tę alarmującą statystykę, istnieje duże prawdopodobieństwo, że znasz młodą osobę stojącą przed podobnymi wyzwaniami lub nawet troszczysz się o nią.
Ale czym właściwie jest niepokój? Według ekspertów jest to reakcja mózgu na stres, wywołana percepcją bezpośredniego zagrożenia.
(Zdjęcie: ujawnienie)
Niebezpieczeństwo takie może wiązać się z realnym zagrożeniem fizycznym lub przewidywaniem przyszłych zdarzeń, co powoduje, że jednostka odczuwa niepokój w związku z sytuacjami, które jeszcze nie miały miejsca.
Co ciekawe, lęk może objawiać się nawet bez wyraźnego wyzwalacza lub konkretnych myśli.
Ludzki mózg w swoim nieustannym poszukiwaniu bezpieczeństwa ma zdolność rejestrowania momentów stresu i przygotowania się na podobne sytuacje w przyszłości.
Im częściej mózg uzyskuje dostęp do tej „pamięci stresu”, tym szybciej i intensywniej ta reakcja będzie aktywowana przy kolejnych okazjach.
Z tych wszystkich powodów istotne jest, aby rodzice, wychowawcy i pracownicy służby zdrowia byli świadomi tych objawów, aby zapewnić nastolatkom niezbędne wsparcie w tym emocjonalnym wyzwaniu.
Zrozumienie lęku u nastolatków wymaga głębszego spojrzenia na działanie mózgu. Ciało migdałowate, struktura mózgu przypominająca kształtem migdał, znajduje się w epicentrum generowania strachu.
Integruje układ limbiczny, odpowiedzialny za zarządzanie emocjami, wspomnieniami i instynktami przetrwania. Dlatego zaprojektowano go tak, aby priorytetowo traktować sytuacje zagrożenia, obrażeń lub strachu.
Jeśli jednak ta struktura stanie się nadaktywna, może wywołać nadmierny poziom lęku. Kiedy ciało migdałowate dostrzeże zagrożenie, aktywuje uwalnianie adrenaliny i innych hormonów, wywołując reakcję „walcz lub uciekaj”. Proces ten wysyła krew do kończyn, umożliwiając szybką reakcję, zarówno w obronie, jak i ucieczce.
Chociaż jest to istotna reakcja biologiczna, gdy zostanie aktywowana bez realnego zagrożenia – jak w lęk antycypacyjny — zgromadzona energia może pozostać w ciele, powodując ciągłe uczucie W Lęk.
