Od lat 90. XX wieku funkcjonuje wyrafinowany globalny system monitorowania, pierwotnie zaprojektowany do wykrywania eksplozji bomby nuklearne nieautoryzowany, znalazł zaskakujące zastosowanie.
Aparat technologiczny odegrał kluczową rolę w identyfikacji nowej populacji płetwali błękitnych zagrożonej wyginięciem w woj Ocean Indyjski, dzięki charakterystycznemu śpiewowi tych majestatycznych waleni.
Zobacz więcej
Urocza sesja dnia! TOP 7 najsłodszych ras psów na świecie
Turyści DETONUJĄ to brazylijskie miasto: „jedno z najgorszych w…
Odkrycie wyraźnie pokazuje, w jaki sposób innowacje mogą wykraczać poza swoje pierwotne cele.
Dzięki systemowi zaprojektowanemu w celu zapobiegania konfliktom nuklearnym pojawiła się wiedza o nowej grupie podgatunku znanego jako płetwal karłowaty (Balaenoptera musculus brevicauda).
Znalezione zwierzęta należące do rodziny płetwali błękitnych należą do największych żywych istot na naszej planecie, ważą imponującą masę 90 ton i długość sięgającą 24 metrów.
(Zdjęcie: Reprodukcja/Pixabay)
Za pomocą stacji hydroakustycznych naukowcy uważnie monitorują zachowanie tej niezwykle rzadkiej grupy wieloryby, wyróżniające się wspomnianą już osobliwą pieśnią, która służy jako swego rodzaju sygnatura dźwiękowa, od której można je odróżnić inni.
Badania wykazały, że te wyjątkowe ssaki odbywały migracje na Oceanie Indyjskim w ramach podróży ze wschodu na środkowo-zachodni, przechodząc przez Archipelag Chagos.
Później przenieśli się na północ Australii Zachodniej i według najnowszych analiz znajdowali się w pobliżu Sri Lanki.
Odkrycia, udokumentowane w badaniu opublikowanym w czasopiśmie Nature, skłoniły badaczy do zidentyfikowania co najmniej pięciu odrębnych populacji płetwala błękitnego na Oceanie Indyjskim.
Jedna z tych populacji składa się z gatunku Balaenoptera musculus pośredni, znany również jako płetwal błękitny antarktyczny, podczas gdy pozostałe cztery należą do podgatunku płetwal błękitny karłowaty.
Rzadkość występowania tych płetwali błękitnych przypisuje się w dużej mierze nieustannym polowaniom ludzi. Szacuje się, że w latach dwudziestych XX wieku żyło około 239 tysięcy okazów tych majestatycznych waleni.
Jednak w wyniku intensywnych poszukiwań liczba ta drastycznie spadła, osiągając w 1973 roku niecałe 500 osobników. Obecnie populacje są w trakcie odbudowy, nawet po latach brutalnych polowań.
Taka odnowa jest świadectwem odporności życia morskiego, jednak aby ten postęp mógł być kontynuowany, istotne jest, aby połowy tych gatunków połowów wielorybów pozostaje objęty międzynarodowym zakazem, co nie jest wszędzie stosowane, jak ma to miejsce w przypadku innych krajów Japonia.
Ochrona tak oszałamiających gatunków zależy od naszego ciągłego zaangażowania w ochronę oceanów.
W Trezeme Digital rozumiemy znaczenie skutecznej komunikacji. Wiemy, że każde słowo ma znaczenie, dlatego staramy się dostarczać treści, które są istotne, angażujące i spersonalizowane, aby sprostać Twoim potrzebom.
