PROJEKT KIM JESTEM? TOŻSAMOŚĆ I AUTONOMIA PROJEKT PEDAGOGICZNY

Projekt: Kim jestem?

Etykiety: kim jestem projekt, Projekty pedagogiczne

Ten projekt nie jest mój, znalazłem go w necie, link i nazwisko autora poniżej.

Bardzo dobrze!

Obsługiwani uczniowie: dzieci na etapie przedszkolnym - mogą być przystosowane do uczniów
Wczesna edukacja – okresy I i II.
Okres: (Miesiąc, w którym będzie pracował):___ ____________.
Czas trwania: Średnio dwa tygodnie.
Cele:
Po zakończeniu projektu studenci powinni być w stanie:
• Poznaj historię swojego życia;
• Poznaj historię i znaczenie swojego imienia;
• Zwracaj uwagę na przyszłą identyfikację części ciała i narządów of
rozsądek;
• Stymuluj rozumowanie i percepcję wzrokową;
•Rozwijaj wyobraźnię i kreatywność;
• Znać więcej słów i wyrażeń, które były wcześniej nieznane (Wzrost i
wzbogacenie słownictwa );
•Zidentyfikuj swoje preferencje w odniesieniu do wszystkiego wokół ciebie, twojej rzeczywistości;
•Kształtowanie własnych koncepcji poprzez odkrycia i eksperymenty.

Kulminacja: Budowa zbiorowego Muralu i Albumu życia – Indywidualny.
„Jeśli dziecko żyje z akceptacją i przyjaźnią; nauczyć się
znajdź miłość na świecie”.
(Eny i Esther Sarli)

1-Pierwszy Tydzień Projektu:
• W „koło” rozpocznij dynamikę w swobodny i atrakcyjny sposób – Nauczyciel przedstawia pudełko z pokrywką, udekorowane w sposób, który uzna za najbardziej atrakcyjny. swoich uczniów i w miarę ich możliwości – może to być pudełko po butach, drewniane, wiklinowe, każdy inny przedmiot, który spożyłeś, a nawet mały bagażnik samochodowy.
•Nauczyciel przedstawia pudełko mówiąc, że w środku jest najwięcej
cenny, co najważniejsze, prawdziwy skarb.
• Następnie proponuje grę, w której wszyscy będą musieli przyjrzeć się temu, co jest w pudełku, zobaczyć, czym jest ten skarb i zachować go sekret – Jeden po drugim muszą patrzeć i wracać na miejsce, nie mogąc powiedzieć, co widzieli – Oto zasada gry: Zachowaj sekret.
•Wewnątrz pudełka musi znajdować się lusterko, na samym dole, dokładny rozmiar pudełka.
W chwili, gdy dziecko pójdzie popatrzeć na skarb, zobaczy odbicie swojego własnego wizerunku.
•Nauczyciel musi zwracać uwagę na każdą indywidualną reakcję w obliczu własnego wizerunku. Niezbędne jest stworzenie atmosfery wielkiego zainteresowania, zawsze prowokującej: czym będzie ten skarb?
• Po tym, jak każdy zobaczył swój wizerunek odbity w pudełku i miał najróżniejsze reakcje, zawsze uważając, aby nie mówić, gdy wszyscy nie patrzą, a następnie otwórz debatę, rozmowę nieformalny.
• Co widziałeś w pudełku? Odkryłeś skarb?
• Skorzystaj z odpowiedzi każdego ucznia, kierując go w razie potrzeby, ale
umożliwiając im wyrażanie siebie.
• Rozmowa powinna dojść do punktu, w którym nauczyciel zda sobie sprawę, że uczniowie zdali sobie sprawę, że są skarbem – każdy z nich – dlatego nie mogli zdradzić tajemnicy – ​​bo wszyscy jesteśmy wyjątkowi – Nikt nie jest równy nikomu.
Po wykonaniu Dynamiki Skarbów, wciąż w kole, siedząc wygodnie, sprowokuj uczniów do obserwowania własnego ciała i dokonywania porównań: __ Kto jest wyższy? Kto jest niższy? Kto ma ten sam wzrost? __Kto ma blond włosy? Kto ma brązowe włosy? Kto ma czarne włosy? __ Kto jest czarny? Kto jest brązowy? Kto jest biały?
__ Kto ma niebieskie oczy? I brązowy? __ Kim jest chłopiec? Kim jest dziewczyna?
Zaproponuj więc grupowanie na różne sposoby:
Przykład: __Zbierzmy wszystkie dzieci, które mają bardzo krótkie włosy po lewej stronie podczas stania i wszystkie dzieci, które siedząc po prawej stronie mają długie włosy. __Vamos Dołącz do chłopców z jednej strony i dziewcząt z drugiej.
__ Teraz skaczą tylko dzieci, które mają niebieskie lub zielone oczy.
W ten sposób nauczyciel może bawić się, tworząc różne sytuacje w zależności od klasy, zawsze mając as cel, że dokonują porównań w oparciu o różnice i podobieństwa istniejące w ich własnych ciałach i ciałach przyjaciele.
Ukończ ćwiczenie, gdy nie będzie już zainteresowania klasą.
W drugiej chwili, która może być tego samego dnia lub nie, nauczyciel przedstawi formularz, wcześniej przygotowane, kserowane lub powielane, gdzie dzieci będą musiały uzupełnić wykonując swoje autoportret. Informacje zawarte w formularzu mogą być spisane przez nauczyciela, jeśli klasa nie jest jeszcze piśmienna, jednak ważne jest, aby wszystkie zostały omówione indywidualnie i w grupach.
Poniżej znajduje się przykład formy, którą można dostosować, jeśli nauczyciel uzna to za konieczne.
2-Kim jestem?
Nazywam się: ________________________________________
Mam lat. Urodziłem się ___/___/___.
Mój adres to:
__________________________________________________
__________________________________________________
Mój telefon to: ______________.
Imię mojej matki to: ________________________________
Imię mojego ojca to: __________________________________
W mojej rodzinie jest też: __________________ że ja
Bardzo to lubię i dbam o mnie.
Mój wzrost: __________.
Moja waga: ____________.
Kolor oczu: _________________.
Kolor włosów: ________________.
Mój autoportret:
3-Narysuj na torcie liczbę świec odpowiadającą Twojemu wiekowi: 4

Oto kilka sugestii dotyczących działań

usystematyzowane, aby być xerocas lub

powielony przez nauczyciela z zamiarem wyjazdu

przygotowanie materiału do Albumu Życia Studenta:

Pomaluj figurki we właściwym kolorze:
Moje oczy:
Moje włosy:
Wpisz swoje imię, jakie znasz:
Ile liter jest w twoim imieniu? Policz i przyklej papierową kulkę
krepa w Twoim ulubionym kolorze dla każdej litery :
5-ważne:
Dochodząc na ten etap, nauczyciel będzie musiał rozpocząć pracę nad stworzeniem tożsamości między dzieckiem a wpisaniem jego imienia. Oto kilka propozycji zajęć praktycznych, które można przeprowadzić podczas tego projektu, a nawet przez cały rok szkolny. Sugerujemy to dla samego projektu: Kim jestem? Wybierane są maksymalnie 3 z proponowanych zajęć: Historia nazwy, Taniec na krześle i jeszcze jeden wybór przez nauczyciela w zależności od poziomu klasy. Ale są sugestie dotyczące dalszej pracy.
Konstrukcja pisania imienia we wczesnej edukacji jest postrzegana jako świetna
droga, którą ma podążać dziecko.
Imię własne dziecka jest jego znakiem rozpoznawczym iz tego powodu jest przez nie tak cenione. Z tego powodu praca z imieniem własnym generuje związek między tożsamością dziecka a pismem.
Istotne dla konstrukcji zapisu imienia jest, aby dziecko wiedziało, że rysunek różni się od pisania, na podstawie tego rozróżnienia dziecko zaczyna uświadamiać sobie, że czegoś potrzebuje więcej niż rysunek, aby móc napisać swoje imię, a potem w jego pracach zaczynają pojawiać się próby pisania, które mogą być reprezentowane przez „zadrapania”, „kulki”, "węże"...
Pierwsza litera imienia jest zawsze najbardziej rozpoznawana i pisana przez dzieci przed innymi. Wielu nawiązuje nawet relację tożsamości, która ogólnie sprawia, że ​​nazywają to moim pismem. To zawsze ten, który szybciej rozpoznają w różnych tekstach, plakatach, bilbordach i innych.
Wizualizacja to mechanizm, który jest częścią konstrukcji pisma. Z tego powodu ważne jest, aby nazwy były umieszczone na balustradach, materiałach, pudełkach śniadaniowych, identyfikatorach.
Identyfikując swoje imię i obserwując je w różnych miejscach i materiałach, dziecko konsekwentnie je zapamiętuje. Od tego momentu zaczyna się jej związek z pisaniem jako reprezentacją jej tożsamości, pomagając jej postrzegać siebie jako jednostkę, która ma tożsamość. Dlatego twoje imię jest tak ważne. To znak rozpoznawczy.
Model pisania imienia na różnych materiałach mówi dziecku, jakie są litery i jakie what wymagana ilość liter do jej napisania, oprócz informowania o pozycji i kolejności, w jakiej pojawiają się one w Twoim Nazwa.
W tej pracy ważne jest poszukiwanie podobieństw i różnic, stanowisk…
liter, różne sposoby pisania.
Interesujące jest rzucenie dziecku wyzwania w tej kwestii. Na przykład: „Wpisałem pierwszą literę imienia Camili. Gdzie umieścić drugi? Tu czy tutaj”? (wskazuje na prawo lub lewo od litery C). Ten rodzaj wyzwania pomaga dziecku w kierunku pisania, pozostawiając na boku lustrzane litery, które są tak powszechne we wczesnych klasach.
Przedmiot jest budowniczym swojej wiedzy iw tym procesie przechodzi przez ważne kroki od wizualizacji po rozpoznawanie pisma w różnych miejscach i formach.
Głównym celem pracy z pisaniem imienia w przedszkolu jest sprawienie, by dziecko poczuło rozpoznać jako ważny przedmiot, który ma unikalne dla ciebie imię, oprócz zapewnienia nauki pisanie.
Poniżej przedstawię kilka ćwiczeń i gier, które pomagają w procesie
konstrukcja zapisu nazwy:

6-sugestie dotyczące praktycznych działań:

1 – Historia nazwy.
Cel: Poznaj pochodzenie swojego imienia.
Materiał: arkusze papieru rzemieślniczego.
Procedura:
• Zaproponuj dzieciom przeprowadzenie wywiadu z rodzicami, próbując się dowiedzieć
jakie jest pochodzenie ich nazw.
• Przygotuj formularz z uczniami, aby pomóc im w rozmowie kwalifikacyjnej, w tym takie pytania
jak: – Kto wybrał moje imię? – Dlaczego nazywam się…??? Co to znaczy
…???
•Uzgodnij z klasą dzień raportu i jego przebieg. (Wybór nauczyciela)
Sugestia dotycząca aktywności: Opowiedz historię swojego imienia poznaną podczas rozmowy kwalifikacyjnej i
zilustruj to.
Ciekawostka: Na brązowym papierze nauczyciel może nagrać imię i syntezę każdego z nas
pochodzenie tego samego i napraw je na muralu.
Uwagi: Każdy musi przybyć na rozmowę kwalifikacyjną w wyznaczonym dniu, dając możliwość rozwoju odpowiedzialności od mały, a jeśli tak się nie stanie, nauczyciel musi być przygotowany i wiedzieć, jaki stosunek do tego przyjąć problem.
2 – Spoiwo:
Cel: Poznaj pisownię swojego imienia w różnych formach graficznych.
Wymagany materiał: wióry o tym samym rozmiarze i kształcie oraz pudełko na buty.
Procedury: Przygotuj segregator w klasie z kartami, które przedstawiają różne formy pisania imienia: Wielkimi literami, małym drukiem, kursywą. Wyjaśnienie dziecku, że istnieją różne sposoby na napisanie swojego imienia, ale wszystkie oznaczają to samo.
Ustal z klasą, kiedy i jak powinni używać kart. (W związku z tym
z nauczycielem) – Na każdej karcie możesz mieć zdjęcie dziecka w formacie 3×4.
Proponowane działania: Zidentyfikuj imię – Wpisz imię.
3 – Lista słów:
Cel: Określ pierwszą literę swojego imienia w różnych słowach. Materiały: nożyczki, czasopisma, gazety, ulotki, klej, arkusze rzemiosła.
Procedury:
7
• Zbadaj z klasą początkową literę imienia.
• Wymień inne słowa, które również zaczynają się od tej litery.
• Zaproponować przeszukanie gazet, magazynów i broszur pod kątem innych słów, które również
zacznij od litery swojego imienia.
• Wytnij i wklej słowa na arkuszach listów.
• Przeczytaj słowa znalezione z klasą i wspólnie poszukaj ich znaczenia.
Sugestia dotycząca oceny: Rozpoznaj na liście słów te, których litera zaczyna się od
Twoje imię.
Obserwacje: Nauczyciel może zaproponować klasie, aby każdego dnia przynosiła z domu słowo, które zaczyna się na literę jego imienia iw klasie odnajduje znaczenie. Ten rodzaj aktywności budzi w uczniu większe zainteresowanie badaniami i poszerzaniem słownictwa.
4 – Listy mobilne:
Cel: Poznaj litery i napisz swoje imię poprzez zabawę. Materiał: Ruchome litery, które mogą być wykonane z drewna, EVA, kartonu itp...
Procedury:
• Pozostaw litery odsłonięte w pokoju, aby dzieci miały większy kontakt
z materiałem.
• Zaproponuj, aby w różnych momentach w klasie dzieci używały liter
próbować napisać ich imiona.
Sugestia oceny: Napisz swoje imię w dowcipie.
Komentarze:
•Ten materiał pozwala dziecku dopasować litery, pozycję i
zamawiając je.
•Jeżeli litery są wykonane z papieru lub tektury, byłoby ciekawie, aby dzieci pomogły
w przygotowaniu samego materiału pod kierunkiem nauczyciela.
5 – Bingo:
Cel: Poznaj litery, które składają się na pisanie twojego imienia w grze.
Materiały: Karty kartonowe lub kartonowe; kapsle do butelek lub kamyki do oznaczania liter; arkusze rysunkowe; karty z literami imion; Klej; kolorowy papier (do robienia papierowych kulek) lub zużyte zapałki.
Procedura:
•Każde dziecko otrzyma kartę z wypisanym na niej swoim imieniem i nazwiskiem.
•Nauczyciel narysuje litery, wypowiadając nazwę każdego z nich, aby dzieci mogły je zidentyfikować. Każda wylosowana litera musi być zaznaczona na karcie, jeśli jest na twoje imię. Po wypełnieniu karty uczeń musi krzyknąć: BINGO!
8
• Jak tylko zakończą grę, raport zostanie przedstawiony indywidualnie, z rozdaniem kartek z literami imienia (jedna kartka na każdą literę) dostarczonych poza kolejnością.
•Dzieci powinny sortować arkusze, układać swoje imiona i umieszczać je w
arkusz rzemiosła.
•Nauczyciel prosi Cię o policzenie, ile liter jest w napisaniu Twojego imienia i proponuje, abyś przykleił reprezentatywną ilość na zapałkach lub papierowych kulkach na kartce.
Sugestia oceny: Rozpoznaj litery, które są częścią pisania
Twoje imię.
Uwaga: Interesujące jest powtarzanie gry kilka razy podczas zajęć the
przed przedstawieniem raportu.
6 – Taniec krzesła:
Cel: Rozpoznaj pismo swojego imienia wśród pisanych imion wszystkich
koledzy.
Materiały: Karty z wpisanymi wszystkimi imionami (po jednym na każde imię) i krzesła.
Procedury:
•Nauczyciel prosi dzieci, aby zrobiły kółko z krzesłami.
•Następnie rozdaj karty z imionami, aby dzieci mogły położyć je na krzesłach.
• Taniec na krześle zaczyna się, gdy pod koniec piosenki każda osoba musi usiąść na
krzesło, na którym pojawia się formularz z Twoim imieniem.
Sugestia oceny: Zagraj w grę kilka razy, zawsze zmieniając changing
umieścić krzesła.
7 – Wyścig Balonów:
Cel: Wpisz swoje imię.
Materiały: Balony numerowane, żetony numerowane według balonów i z imionami
i kredą.
Procedury:
•Ułóż dzieci w dwóch rzędach.
•Rozdaj każdemu dziecku kartę z numerem.
• Po otrzymaniu sygnału, jeden na raz biegnie do balonów i wyskakuje ten, który ma swój
numer. Wewnątrz będzie kartka z Twoim imieniem i nazwiskiem.
•Dziecko powinno przeczytać na głos swoje imię i odtworzyć je na podłodze za pomocą kredy.
8 – Gra w kości:
Cele:
• Bądź częścią grupy, wiedząc, jak czekać na swoją kolejkę do gry.
• Rozpoznaj litery swojego imienia.
• Zamów litery, które składają się na Twoje imię.
Materiały:
• Tablice z kwadratami potrzebne do wpisania imienia w kolorze białym.
•Dane z literami nazw składników grupy.
• Karty z literami.
Procedury:
• Podziel uczniów na małe grupy.
• Uzgodnij się z grupami, że tylko jedno dziecko na raz będzie rzucać kostką, identyfikując literę narysowaną. Jeśli jest to część twojego imienia, musisz wziąć odpowiedni żeton i umieścić go na planszy.
Sugestie dotyczące oceny: Uważnie uczestnicz w grze i identyfikuj litery swojego
Nazwa.
9 – But lub gra w klasy:
Cel: Rozpoznaj litery, które składają się na twoje imię.
Materiały: Kamyczki i kreda.
Procedury:
•Każdy uczeń narysuje swoją grę w klasy na dziedzińcu szkolnym. W tym momencie jedna gra w klasy będzie się różnić od drugiej, gdy nazwy nie będą miały tej samej liczby liter.
• Za pomocą kamyka zaznaczysz literę, która nie powinna skakać.
•Nauczyciel może skorzystać z okazji, aby zapytać ucznia: Jaki jest następny list?
pierwszy? A który to będzie?
Sugestia oceny: Wpisz swoje imię po skoku w klasy.
Uwaga: Ten rodzaj gry działa w kolejności, w jakiej napisane jest imię, pozwalając uczniowi zidentyfikować pierwszą literę, która jest drugą i tak dalej, dopóki nie utworzą swojego imienia.

Pomysł:

Przy pracy z historią każdego imienia ucznia interesujące jest to, że są

badane są różne znaczenia imion każdego z nich i a

mural z nimi: ilustracje wykonane przez dzieci, tak jak je znają

napisz swoje imię, rysunek z imieniem, swój autoportret, zdjęcia dzieci –

To zależy od zainteresowania i kreatywności nauczyciela. To bogaty temat,

ważne i to z pewnością zachwyci osoby odpowiedzialne i cały zespół szkolny.

wyeksponowane na pięknym muralu.

Skorzystaj z tego pomysłu i nadaj montażowi fototapety oryginalność, pokazując swoje

osobowości i twojej klasy.

Możesz i powinieneś wziąć dzień wolny tylko na to zadanie.

Niezbędny jest udział dzieci w każdym szczególe.

Drugi tydzień projektu:

Preferencje:
• Poprzez nieformalną rozmowę nauczyciel powinien poprosić każdego ucznia, aby porozmawiał trochę o swoim codziennym życiu. Ważne jest, aby dzieci mogły swobodnie się wypowiadać, opowiadając o przypadkach przeżytych w domu, na wycieczkach, z with rodzina itp.
• W drugiej chwili zaproponuj czystą kartkę, różne czasopisma, różne ilustracje i zaproponuj, aby zrobili wycinanie i kolażowanie wszystkiego, co znajdą, co wygląda jak ich codzienność, z ich życiem, ich, rzeczywistość.
• Po wykonaniu pracy nauczyciel dołącza do nich, aby również dodać do Albumu Życia – wpisując oprócz imienia dziecka, co było propozycją montażu cięcia i kolażu.
• Innego dnia poznaj preferencje każdego ucznia: ulubiona zabawa, ulubiona zabawka, ulubione jedzenie, ulubione miejsce, ulubione zwierzę, ulubiony program telewizyjny, ulubiony wykonawca, ulubiona piosenka, ulubiona bajka dla dzieci, ulubiony film, ulubiony przyjaciel, ulubiony sport, ulubiony kolor itp.
• Interesujące jest nagrywanie w usystematyzowany sposób, aby również znaleźć się w Albumie Życia – dołączony jest model usystematyzowania, który można skopiować lub powielić.
• Ustawienie panelu z preferencjami to naprawdę fajny pomysł i taki, który z pewnością zadowoli każdego. Użyj wyobraźni i korzystając z pomysłu oraz materiałów, którymi dysponujesz, stwórz piękną fototapetę z temat: Rzeczy, które najbardziej lubię lub Rzeczy, które najbardziej lubimy w klasie lub Nasze Preferencje.
• W Albumie Życia można dodać: zdjęcia dzieci w różnym czasie: w wannie, bawiące się, w szkole, śpiące, jedzące… Jak, można też użyć artystycznej techniki malowania, kolorowego kleju lub innego okładki, która musi być wykonana z bardziej wytrzymałego papieru - tektury w etui - o tytule: Album życia - tam wszystkie usystematyzowane prace zostaną zestawione i muszą być oprawione lub zabezpieczone tancerzami, zszywki itp.

Żart prawny:

Ponieważ pracujemy, indywidualność każdego z nich może zostać zrealizowana, aby

żart: Kto to jest? gdzie nauczyciel daje wskazówki dotyczące cech fizycznych,

osobowości, charakteru, zwyczajów, rzeczy ucznia i wszyscy będą musieli

dowiedz się, kto to jest.

Taką zabawę można powtarzać tyle razy, ile nauczyciel uzna za rozsądne i

zgodnie z zainteresowaniami klasy.

Należy ustalić, co „nagrodzić” temu, kto zrobi to dobrze. To świetna zabawa gwarantowana!

Wniosek:

Uczniowie muszą zdać sobie sprawę i zrozumieć, że każda osoba jest wyjątkowa, inna

innych.

Ludzie mogą mieć pewne cechy wspólne, takie jak kolor skóry, preferencje dla rodzaju muzyki, opinia, ale różnią się od innych pod innymi względami. Nikt nie jest dokładnie taki jak nikt inny!
Spraw, aby uczniowie zastanowili się nad niektórymi osobami, które nie akceptują różnic: kolorem skóry, wyznaniem, innymi upodobaniami… Dopóki nie uznają, że to nie jest fajne.
Celem jest, aby uczniowie zdali sobie sprawę, że ponieważ każda osoba jest inna od innych, mają swój sposób myślenia, działania, fakty, które są dla kogoś ważne, mogą nie dotyczyć kogoś innego. Każdy ma swój Album Życia, swoją historię.
Skorzystaj z albumu życia, aby pracować nad pojęciami uprzedniego i późniejszego, uświadamiając im, że twoje album to sposób na utrwalanie swojego życia, źródło, z którego można uzyskać informacje o niej, gdy jest więcej stary.
Sugestie dotyczące pracy z utworami w projekcie:
• Sugerujemy, aby były słyszane, śpiewane i tańczone
przez klasę ulubione piosenki każdego z nich.
• Proponujemy również grę: Canoa Virou.
• Jeśli w klasie jest nazwisko ucznia, który istnieje
znaną piosenkę, to też można usłyszeć
– nie zapominając o postawieniu pytania: Kiedy dwie lub więcej osób ma takie same imiona, te same imiona, jak je identyfikujemy? Przykład: Czy ta piosenka została napisana dla Luciany, która jest częścią naszej klasy, czy dla innej dziewczyny o imieniu Luciana?
• Na jednej z płyt CD towarzyszących projektowi mamy piosenkę: Pula Corda – w interpretacji wokalistki i prezenterki dziecięcej Eliany, gdzie powstała praca polegająca na analizie teksty: preferencje dziecka do skakania na skakance mogą stworzyć szczęśliwe środowisko i zapewnić chwile przyjemności w ramach projektu tematycznego generator.

Oto przykład z Albumu życia – Gdzie dzieci wyrażają swoje preferencje

Autor: Patricia Fonte