Aktywność socjologiczna, odpowiednia dla uczniów trzeciego roku liceum, którzy mają pytania dotyczące przemysłu kulturalnego.
To ćwiczenie socjologiczne jest dostępne do pobrania w edytowalnym szablonie Word, gotowym do wydrukowania w formacie PDF, jak również ukończone ćwiczenie.
Pobierz to ćwiczenie z socjologii pod adresem:
SZKOŁA: DATA:
PROF: KLASA:
NAZWA:
1) Zdefiniuj w kilku słowach, czym jest przemysł kulturalny?
ZA:
2) Przeczytaj poniższy fragment:
Konsumuję, więc jestem. To stwierdzenie może nawet wydawać się przesadą, ale nawet osoby bez dochodów muszą konsumować. Ubogi lub żebrak konsumuje, nawet jeśli nie mają dochodu. Talerz jedzenia, nocleg w hostelu czy jakakolwiek inna darowizna była możliwa tylko dlatego, że była produkcji i ktoś zdecydował się dołożyć do mniej uprzywilejowanych i przekazał na to część swoich dochodów koniec. Przecież nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch. Konsumpcja to satysfakcja, ponieważ jest zaspokojeniem potrzeby. Potrzeby te w coraz większym stopniu wynikają z ewolucji cywilizacji i stają się częścią listy potrzeb tych, którzy w tej cywilizacji żyją. Pojawiły się i będą pojawiać się potrzeby takie jak samochody, telefony komórkowe, zajęcia językowe i wiele innych, tworząc tym samym nowe oczekiwania konsumpcyjne ludzi w tej cywilizacji. Społeczeństwo kapitalistyczne kojarzy konsumpcję z wyższością, to znaczy im większa siła konsumpcyjna, tym większa wyższość osoby lub, jeszcze lepiej, status tej osoby w społeczeństwie. (…)
www.tudosobreoconsumismo.blogspot.com.br
A) Skąd według tekstu tyle konsumpcjonizmu? Z czym społeczeństwo kapitalistyczne kojarzy konsumpcję? Wyjaśnij słowami.
ZA:
3) Przeczytaj fragment wiersza:
Imię przykleiło się do moich spodni
które nie jest moje z chrztu ani z urzędu stanu cywilnego,
imię… dziwne.
Moja kurtka ma przypomnienie o piciu
którego nigdy w tym życiu nie wkładałem do ust.(…)
Moje skarpetki mówią o produkcie
nigdy nie doświadczyłem
ale są przekazywane u moich stóp.
Moje trampki to kolorowe głosy
czegoś niesprawdzonego
przez tego wieloletniego degustatora.
Mój szalik, zegarek, breloczek do kluczy,
mój krawat i pasek, szczotka i grzebień,
mój kubek, mój kubek,
mój ręcznik kąpielowy i mydło,
moje to, moje tamto,
od głowy do palca,
są wiadomościami,
mówienie listów,
wizualne krzyki,
korzystać z nakazów, nadużyć, recydywy,
zwyczaj, nawyk, pilność,
niezbędność,
i każ mi podróżować, człowieku reklamie,
niewolnik zapowiedzianej sprawy.
Jestem, jestem w modzie.
Trudno chodzić w modzie, nawet jeśli moda
jest zaprzeczenie mojej tożsamości,
wymieniam na tysiąc, gromadzą
wszystkie znaki towarowe,
wszystkie loga na rynku.
Z jaką niewinnością rezygnuję z bycia
Ja, który byłem i znałem mnie
tak różny od innych, więc ja,
myślenie, czucie i współczucie
z innymi różnorodnymi i świadomymi istotami
jego ludzkiego, niezwyciężonego stanu.
jestem teraz reklamą,
czasem wulgarne, czasem dziwaczne,
w języku narodowym lub w dowolnym języku
(w większości). (…)
Za pokazanie mi tak, tak dumnego
bycia nie mną, ale artykułem przemysłowym,
Proszę o poprawienie mojego imienia.
Nie pasuje mi już tytuł człowieka.
Moje nowe imię to rzecz.
Jestem rzeczą, rzeczą.
Carlos Drummond de Andrade
A) Jak konsumpcjonizm jest widziany w wierszu? Wyjaśnić.
ZA:
4) Czy zgadzasz się, że: konsumpcja istnieje? Komentarz.
ZA:
5) Co jest ważniejsze w dzisiejszym społeczeństwie: ilość dóbr, jakie posiada jednostka czy poziom jej wiedzy? Komentarz.
ZA:
Rosiane Fernandes Silva - Ukończyła studia w listach
W odpowiedzi znajdują się w linku nad nagłówkiem.
zgłoś tę reklamę