Ćwiczenie w zakresie interpretacji tekstów, skierowane do uczniów siódmej klasy szkoły podstawowej, składa się z kilku pytań otwartych i zamkniętych. Tekst pyta: Dlaczego mamy nazwiska? Co tam? Jesteś ciekawy? Czy zamierzamy przeczytać i wykonać proponowaną aktywność?
Możesz pobrać to ćwiczenie w języku portugalskim w edytowalnym szablonie Word, gotowym do wydrukowania w formacie PDF, a także ćwiczenie, na które udzielono odpowiedzi.
Pobierz to ćwiczenie z języka portugalskiego pod adresem:
SZKOŁA: DATA:
PROF: KLASA:
NAZWA:
Czytać:
Był czas, kiedy ludzie mieli tylko jedno imię. Czy możesz sobie wyobrazić zamieszanie?
Silva, Oliveira, Faria, Ferreira… Każdy ma nazwisko i za to musimy podziękować Rzymianom. To właśnie ten naród, który ponad dwa tysiące lat temu zbudował imperium podbijając dużą część ziem skąpanych w basenie Morza Śródziemnego, wynalazca mody. Wpadli na pomysł dodania nazwy zwyczajowej, czyli imienia (z łac
Wraz z upadkiem Cesarstwa Rzymskiego praktyka ta słabła, aż w średniowieczu nazwiska wyszły z użycia, a ludzie zaczęli nazywać się tylko po imieniu. Ja na przykład byłabym wtedy po prostu Raquel. Jaki bałagan musi spowodować, prawda? Wyobraź sobie, ile innych osób o imieniu „Raquel” nie może istnieć? Z tego powodu nazwiska zostały ponownie użyte i stały się obowiązkowe w XI wieku. Nie było więc sposobu, aby pomylić Raquel Pereira z Raquel Valença, a to było bardzo ważne przy pobieraniu podatków od właściwych osób i unikaniu małżeństw pomiędzy tymi samymi osobami rodzina.
Ponownie, nazwiska nie zostały wymyślone z powietrza. Mężczyźni zaczęli wybierać nazwiska, które miały związek z miejscem ich pochodzenia – na przykład Coimbra z nich – lub dla potwierdzenia związku – nazwisko Fernandes oznacza na przykład „syn” Fernanda”. Inni wybierali nazwiska, które nawiązywały do cech fizycznych i osobowości, takich jak Louro, Calvo i Severo. Byli też tacy, którzy przyjęli nazwiska związane z działalnością rozwijaną przez rodzinę, jak Ferreira, która jest prawdopodobnie nawiązaniem do zawodu kowala.
Bardzo pożyteczny okazał się zwyczaj używania nazwisk, który rozprzestrzenił się po całej Europie, koloniach europejskich, a później na świecie. Dziś nie wyobrażasz sobie kogoś bez nazwiska, które jest w dowodzie osobistym, na formularzu, który wypełniamy przy zapisie do szkoły i na tylu innych ważnych dokumentach, czy tak jest, czy nie?
Raquel Teixeira Valença. Dostępne na: www.chc.org.br
Pytanie 1 - Powyższy tekst służy:
a) podkreślić znaczenie Cesarstwa Rzymskiego.
b) wyjaśnić czytelnikowi wygląd czegoś.
c) podać pierwsze użyte nazwiska.
d) wyrazić opinię o fakcie.
Pytanie 2 - We wszystkich fragmentach autor prowadzi dialog bezpośrednio z czytelnikiem, z wyjątkiem:
a) „Czy możesz sobie wyobrazić zamieszanie?”
b) „Jaki bałagan to powinno spowodować, prawda?”
c) „Bardzo pożyteczny okazał się zwyczaj używania nazwisk […]”
d) „[…] iw tylu innych ważnych dokumentach, czy tak jest czy nie?”
Pytanie 3 - Według autora to Rzymianie wymyślili nazwiska. W jakim celu?
ZA:
Pytanie 4 - Zidentyfikuj fakt, który doprowadził do osłabienia praktyki nazwisk:
ZA:
Pytanie 5 - Według tekstu nazwiska zostały ponownie użyte w XI wieku, stając się obowiązkowe. Pozwoliły na zróżnicowanie osób o tym samym nazwisku. Sprawdź alternatywę, która nie zawiera ważnego czynnika dla używania nazwisk:
( ) określić miejsce pochodzenia osób.
( ) unikać małżeństw pomiędzy członkami tej samej rodziny.
( ) pobierają podatki od prawidłowo zidentyfikowanych osób.
Pytanie 6 – Autor podkreśla, że „nazwiska nie zostały wymyślone od zera”. Dlatego?
ZA:
Pytanie 7 – We fragmencie „[…] i to było bardzo ważne […]” „bardzo” wyraża ideę:
a) intensywność
b) niejasność
c) czas
d) tryb
Denyse Lage Fonseca – Absolwentka filologii i specjalistka w nauczaniu na odległość.
W odpowiedzi znajdują się w linku nad nagłówkiem.
zgłoś tę reklamę
