Paradoks: poznaj tę figurę retoryczną

O paradoks jest obecny w języku niektórych ludzi, ale głównie w produkcjach kulturalnych. Przetłumaczenie idei za pomocą określonego wyrażenia jest celową sprzecznością terminów. Jest to cecha postaci myślowych, w których klasyfikowany jest paradoks.

Nie jest to jednak to samo, co antyteza. To z kolei jest tylko przybliżeniem słów lub terminów z przeciwstawnymi ideami w tym samym zdaniu, aby nadać większą intensywność temu, co chcesz wyrazić.

Widzieliśmy już o antyteza. Przejdźmy teraz do przykładów paradoksu, a następnie rozróżnijmy te dwie postacie myśli.

przykłady paradoksu

Porównaj te dwa zdania z przykładu:

„Między uderzeniami i pocałunkami następuje nasz ślub”;
"Twój pocałunek na moich ustach był uderzeniem w twarz."

Która uważasz za antytezę, a która za paradoks. Pierwsze zdanie jest antytezą z powodu zbliżenia dwóch kontrastujących ze sobą słów. Jeden oznacza przemoc, a drugi miłość. Kontrast doświadczany w tym związku miłosnym.

Drugi przykład jest paradoksem w tym, że mówi się w formie sprzeczności właśnie w celu przedstawienia, że ten akt, który byłby miłością, był w rzeczywistości czymś obraźliwym dla osoby, która otrzymała pocałunek. Ponadto drugi przykład można również zaklasyfikować jako metaforę (kliknij tutaj).

udało się zrozumieć różnica? Przejdźmy teraz do tego innego przykładu:

„Pies planował ukraść jedzenie swojego właściciela”.

To zdanie można sklasyfikować na dwa sposoby, wszystkie jako figury myślowe: paradoks i personifikacja. To ostatnie polega na przypisaniu irracjonalnej istocie czegoś racjonalnego, tak jak wtedy, gdy rozmawiamy z naszymi zwierzętami i prosimy je o odpowiedź.

Ponieważ jednak zdanie wydaje się całkowicie sprzeczne, ponieważ pies nie ma logicznego rozumowania, jest również klasyfikowane jako paradoks. Tak więc irracjonalne zwierzę nie myśli logicznie i dlatego niczego nie planuje. Trzeba się jednak zgodzić z tym, jak „makiaweliczne” może być zwierzę, ponieważ czekał, aż właściciel zostanie rozproszony, aby mógł zdjąć jedzenie z talerza. Sprzeczność w oświadczeniu miała na celu podkreślenie „inteligentności” zwierzęcia.

Paradoks może być również podobny do innej figury myślowej, jaką jest ironia. Przykład:

„Ten osioł jest bardzo mądry”;
„Udało ci się uzyskać niską ocenę z najłatwiejszego przedmiotu. Jesteś taki mądry".

W pierwszym przykładzie, który również można zaliczyć do personifikacji, sprzecznością jest bycie inteligentnym zwierzęciem.

W drugim przypadku fakt, że dana osoba nie mogła uzyskać satysfakcjonujących ocen z najłatwiejszego przedmiotu, przyniósł mu etykietkę „mądrego”. Drugi przykład może być zarówno paradoksem, jak i ironią (kliknij tutaj).

Poniższe przykłady nie przypominają antytezy, ironii czy personifikacji:

„Dopiero teraz, kiedy jestem niewidomy, mogę zobaczyć, kim jesteś”;
„Chcę latać tak wysoko, nie odrywając najpierw stóp od ziemi”;
„Jesteś tak biedny, że jedyne, co masz, to pieniądze”;
„On jest prawdziwym kłamcą”.