Aktywność interpretacja tekstu, skierowany do uczniów klas 9, składa się z kilku pytań, które dotyczą różnych umiejętności czytania. Tekst mówi nam fakty dotyczące „piłki”.
Możesz pobrać to ćwiczenie w języku portugalskim w edytowalnym szablonie Word, gotowym do wydrukowania w formacie PDF, a także ukończone ćwiczenie.
Pobierz tę aktywność z:
SZKOŁA: DATA:
PROF: KLASA:
NAZWA:
Czytać:
Na długo przed tym, jak Brazylia została mistrzem świata w piłce nożnej, nasi przodkowie robili już „ofełki”. Tyle że nie były takie jak dzisiaj, oczywiście z belkami, małymi flagami, sędzią i kibicami. Piłka nożna pojawiła się znacznie później, a jej zasady zostały stworzone przez Anglików.
Ale piłka, pelota, balon, „dziewczynka” lub „runda”, jak mówią spikerzy, były używane już od czasów prehistorycznych. Jest wymieniony w najstarszych księgach i najstarszych rycinach. Homer i inni pisarze ze starożytnej Grecji mówią nam, że gra w piłkę była uważana za ważną, aby nadać ciału większą elastyczność i wdzięk. Wśród Egipcjan, a nawet wśród Hebrajczyków, którzy nie poświęcali się lekkoatletyce, znajdują się wzmianki o grach w piłkę.
Starożytni Rzymianie również nie przepadali za sportem. Lubili oglądać walki gladiatorów, to prawda, ale po prostu oglądali: nie brali udziału. Bo nawet wśród nich gry w piłkę były bardzo rozpowszechnione.
Rzymskie łaźnie miały nawet salę do tych gier, a wielu panów miało w swoich domach pola do gry w piłkę.
Stare bale też nie były takie jak dzisiejsze. Pierwsze kulki zostały wykonane z kawałków skóry uszytych i „wypchanych” z najróżniejszych materiałów. Najmniejsza z kulek, harpastum, była to bardzo twarda kula i tłuczona piórami. Największy, Follis, były wypełnione powietrzem, wykonane ze zwierzęcych pęcherzy, bardzo podobne do dzisiejszych piłek.
Podręcznik harcerski. São Paulo: Nowa kultura, 1985. str. 45-46.
Pytanie 1 - Temat tekstu to:
a) pojawienie się piłki nożnej.
b) pochodzenie i ewolucja piłki.
c) gry w piłkę w starożytnym Rzymie.
d) obecność piłki w prehistorii.
Pytanie 2 - Drugi akapit tekstu, wprowadzony spójnikiem „ale”, ustanawia z poprzednim akapitem stosunek:
ZA:
Pytanie 3 - W fragmencie „Cóż, nawet między one, gry w piłkę były bardzo rozpowszechnione.”, zaimek wybitny zastępuje:
a) Egipcjanie
b) Hebrajczycy
c) starożytni Rzymianie
d) gladiatorzy
Pytanie 4 - Kursywa podkreśla słowa harpastum i Follis dlaczego:
ZA:
Pytanie 5 - Klauzula jest pomijana w następującym okresie:
a) „Ale oczywiście nie były takie jak dzisiejsze, z belkami, małymi flagami, sędzią i wachlarzami”.
b) „Starożytni Rzymianie też nie lubili zbytnio sportu”.
c) „Pierwsze kule były szyte ze zszytych kawałków skóry i „wypchane” najbardziej […]”
d) „Najmniejsza z kulek, harpastum, to była bardzo twarda kula i tłuczona piórami.”
Pytanie 6 – W segmencie „Wzmiankuje się o tym w księgach jeszcze stary i w jeszcze stare ryciny.”, termin „więcej” oznacza:
konkluzja
b) dodatek
c) porównanie
d) stan
Pytanie 7 – We fragmencie „Ale kula, czy kulka, czy balonik, czy „dziewczynka”, czy „okrągła” […], spójnik „lub” sygnalizuje a:
a) egzemplifikacja
b) sprzeciw
c) zgodność
d) wybór
Pytanie 8 – We fragmencie „[…] to była piłka bardzo twardy i ubity piórami.”, wyróżniona część działa składniowo jako:
a) zakład
b) orzecznik podmiotu
c) dopełnienie nominalne
d) zastępca administracyjny
Denyse Lage Fonseca – Absolwentka filologii i specjalistka w nauczaniu na odległość.
W odpowiedzi znajdują się w linku nad nagłówkiem.
zgłoś tę reklamę
