Caco Barcellos is een bekende naam onder de kijkers. Met bijna 50 jaar carrière, waarvan 16 verantwoordelijk voor het programma "Profissão Repórter", vertelde de journalist iets over over zijn reis tot nu toe, de uitdagingen van het beroep en het plezier om nog steeds te werken met wat hij leuk vindt op het moment dat hij 72 wordt jaren.
Bekijk meer
Nepnieuws! 10 leugens Generatie X groeide op met geloven - en misschien...
Gebruik koffiedik om je keukenafvoer te ontstoppen; weet hoe
"Ik wil werken tot de laatste dag van mijn leven, in de overtuiging dat ons werk, hoe eenvoudig het ook is, relatief relevant is", zei hij in een interview met Jornal Extra. Caco stelt ook dat het werk van een journalist altijd zal blijven bestaan, en dat er altijd een leven achter de camera zal zijn.
Profissão Repórter laat al jaren de realiteit zien van de routine van journalisten, die op straat voor veel uitdagingen staan, en Caco is altijd hierin voorop lopen, zijn team door gemeenschappen leiden, in contact komen met de mensen en de harde realiteit van de minsten laten zien begunstigd. “Ik ben altijd omringd door veel mensen, ik ben gevoelig voor genegenheid van mensen. In de gemeenschappen roepen de mensen: ‘De man met het witte haar die graag bij ons binnenkomt, komt eraan’. Ik ben blij met het vertrouwen dat mensen in ons hebben”, zegt hij.
Volgens Caco is het maken van een meer diepgaande krant iets anders dan wat we tegenwoordig meestal zien, in het tijdperk van snelle informatie, en daarom hebben ze nog steeds veel ruimte op tv. De journalist zegt ook dat hij elke week de kans viert om voor zoveel mensen een krant te maken.
Gevraagd naar de angst om het beroep uit te oefenen, wijst Barcellos erop dat de klas op dit moment, met de grote polarisatie en de toenemende ontkenning in het land, veel aanvallen heeft ondergaan. “Er zijn daar milities die ons proberen tegen te houden, gewapende groepen... Maar we moeten daar zijn! Er is een risico, maar we moeten omrijden en daarheen gaan om ons team te beschermen”. Echter, volgens hem, bij het maken van verhalen onder de allerarmsten, of op plaatsen die als gevaarlijker worden beschouwd, hij en zijn team worden altijd met veel respect behandeld en hij voelt dat mensen hun aanwezigheid willen daar.
Caco heeft al een lange weg afgelegd in het leven en in zijn beroep: hij heeft de dictatuur al meegemaakt, de belofte van vrede met zijn einde en leeft nu in een scenario van geweld in het land. Hij gaf commentaar op het politiegeweld, dat de veiligheid van het land altijd is bereikt door middel van extreem geweld. “Sinds 1970 vermoorden ze elke dag mensen. Als het waar zou zijn dat dit beleid van confrontatie efficiënt is, zouden Rio en São Paulo een paradijs zijn”, zegt hij hierover.
De journalist ging ook in op de zaak van Moïse, de jonge Congolees die onlangs werd doodgeslagen bij een kiosk in Barra da Tijuca. “Zowel de brutaliteit van de slagen op de jonge man uit Congo maakte indruk op mij als het aantal mensen dat toekeek en niets deed. Waarom riep niemand 'stop ermee'? Tien mensen zijn meer dan drie mensen. Hoe komt het dat er in de samenleving geen mensen zijn die ‘genoeg’ roepen?”
Gevraagd naar het vertellen van droevige verhalen, zegt Caco dat hij zijn tranen kan bedwingen in moeilijke situaties, maar dat hij zichzelf thuis toestaat te huilen. 'Ik schaam me, dit stomme ding dat mannen niet kunnen huilen. Het zit op de een of andere manier ingebakken."
Caco verklaarde dat hij zijn geweldige carrière in de journalistiek niet heeft opgemaakt en ook geen plannen heeft voor de verre toekomst, hij garandeert alleen dat het heel goed met zijn gezondheid gaat. “Volgens het laatste examen dat ik heb afgelegd, is mijn metabole leeftijd 53 jaar. Ik lees veel, zelfs de bijsluiter. En ik doe ook aan sport, ik speel voetbal. We praten niet eens meer over leeftijd, we praten over energie”. Tegelijkertijd betreurt de journalist dat hij op een dag moet vertrekken en de evolutie van de planeet en de samenleving niet meer ziet.
We wensen de verslaggever - die volgende maand jarig is - vele jaren vooruit, om informatie met grote verantwoordelijkheid naar het huis van Brazilianen te blijven brengen.
