In een intrigerende wending astronomiepresenteerden twee wetenschappers bewijs dat een mogelijke mogelijkheid suggereert negende planeet in ons zonnestelsel, in staat de huidige opvattingen over zwaartekracht te herdefiniëren.
Case Western Reserve-wetenschapper Harsh Mathur en Hamilton-hoogleraar natuurkunde Katherine Brown College, wijs op een alternatieve verklaring voor de eigenaardige banen die binnen de grenzen van het Systeem worden waargenomen Zonne.
Bekijk meer
Deze 3 tekens zullen op 21 oktober belangrijke persoonlijke keuzes maken…
Eeneiige tweelingen hebben NIET dezelfde vingerafdruk; maar waarom?
Het onderzoek van het duo richt zich op Modified Newtonian Dynamics (MOND), een theorie die stelt dat de wetten van de zwaartekracht, ontwikkeld door Isaac Newton, slechts tot op zekere hoogte nauwkeurig zijn.
Volgens MOND ontstaat er bij hoge rotatiesnelheden, zoals die in sterrenstelsels voorkomen, een duidelijk zwaartekrachtgedrag.
Het fenomeen wordt waargenomen op galactische schaal, en wetenschappers analyseren of een dergelijke theorie de afwijkende banen van objecten in het verre zonnestelsel kan verklaren.
Mathur en Brown beweren dat de zwaartekrachtsinvloed van de Melkweg de banen van objecten aan de randen van ons zonnestelsel gedurende miljoenen jaren heeft kunnen verslepen.
Dit zorgde ervoor dat ze aanzienlijk afweken van de baanvlakken van de rest van het zonnestelsel.
(Afbeelding: openbaarmaking)
Het verband tussen de MOND-theorie en de Planet Nine-hypothese komt voort uit observaties van de Kuipergordel.
“Ons onderzoek probeerde te begrijpen of de gegevens die het bestaan van planeet negen ondersteunen dat zouden kunnen naast de MOND-theorie bestaan, of dat er een conflict tussen de twee zou bestaan”, legde Brown uit in een verklaring Space.com.
Hun werk geeft aan dat, hoewel het op het eerste gezicht misschien vreemd lijkt, de aanwezigheid van een mysterieuze negende planeet en de ongebruikelijke banen van objecten uit de Kuipergordel zouden in feite door dezelfde dynamiek kunnen worden beïnvloed zwaartekracht.
Ondanks de veelbelovende resultaten benadrukken beide wetenschappers het belang van het voorzichtig interpreteren van dergelijke bevindingen.
Het onderzoek is gebaseerd op een relatief beperkte dataset en er zijn verschillende andere mogelijke verklaringen, ook in lijn met de momenteel geaccepteerde zwaartekrachtwetten.
Mathur en Brown hopen dat toekomstige astronomische waarnemingen en aanvullende studies deze vragen zullen helpen verhelderen.
Het is dus mogelijk om een nauwkeuriger begrip te krijgen van hoe grote hemellichamen elkaar op kosmische schaal beïnvloeden, waardoor theorieën over zwaartekracht zoals we het kennen.
