Wśród nierówności społecznych pojawia się wiele dyskusji na temat koncentracji ziemi i podziału zasobów. Wśród nich toczy się debata nt nieruchomość.
O pojęcie Wiąże się to z kwestiami koncentracji i eksploatacji ziemi, a także konfliktami społecznymi wokół własności ziemi.
Zobacz więcej
Nierówność: IBGE ujawnia 10 najgorszych stanów…
Izrael jest czwartą co do wielkości potęgą militarną na świecie; sprawdź ranking
Co to jest latyfundium? Pochodzące od łacińskiego terminu latus (głęboki, przestronny i rozległy)i dno (gospodarstwo rolne), słowo latifundio oznacza rozległą posiadłość wiejską. Są one w dużej mierze przeznaczone do produkcji jednego produktu (monokultury), z zamiarem zasilenia rynku zagranicznego na dużą skalę.
Wśród głównych cechy latyfundiów, to koncentracja majątku w rękach kilku rodzin, grup lub firm.
AŁHej nr 4504, wprowadzona w życie 30 listopada 1964 r., dotyczy tzw Statut ziemi. W ustawodawstwie zaczęto kategoryzować majątki wiejskie.
W sztuce. 4, na pierwszy plan wysuwają się pojęcia takie jak własność wiejska, własność rodzinna, moduł wiejski, małe gospodarstwa rolne i duże majątki ziemskie.
Sztuka. 4 Dla celów niniejszej ustawy definiuje się:
I - „Wiejska Własność”, budynek rustykalny, o ciągłym terenie, niezależnie od jego położenia, przeznaczony do eksploatacji wydobycie produktów rolnych, zwierzęcych lub rolno-przemysłowych, albo poprzez publiczne plany odbudowy, albo poprzez inicjatywy toaleta;
II - „Własność rodzinna”, majątek wiejski, który zarządzany bezpośrednio i osobiście przez rolnika i jego rodzinę, pochłania całą ich siłę roboczą, zagwarantowanie im utrzymania i postępu społeczno-gospodarczego, z maksymalnym obszarem ustalonym dla każdego regionu i rodzaju eksploatacji, a ostatecznie praca z pomocą od osób trzecich;
III – „Moduł Wiejski”, obszar utworzony na zasadach określonych w poprzednim punkcie;
IV – „Minifundio”, majątek wiejski o powierzchni i możliwościach mniejszych niż majątek rodzinny;
V – „Latifundio”, majątek wiejski, który:
a) przekracza maksymalną wielkość określoną w art. 46 ust. 1 lit. b niniejszej ustawy, z uwzględnieniem warunków ekologicznych, regionalnych systemów rolniczych oraz celu, dla którego jest przeznaczona;
b) nieprzekraczający granicy, o której mowa w ustępie poprzednim, oraz posiadający powierzchnię równą lub większą od wymiaru modułu własności wiejskiej, pozostaje niezbadany w stosunku do fizycznych, ekonomicznych i społecznych możliwości środowiska, w celach spekulacyjnych, które są niedostateczne lub niedostatecznie zbadane, aby zakazać włączenia go do pojęcia przedsiębiorstwo wiejskie […]
Nadal, zgodnie ze statutem gruntów, istnieją pojęcia latyfundia według wielkości i latyfundia według gospodarstwa. Z jednej strony dużym pod względem wielkości majątkiem byłby taki, w którym powierzchnia jest sześciokrotnie większa od modułu wiejskiego, z możliwością odpowiedniego wykorzystania.
Z drugiej strony latifundio przez wyzysk, krótko mówiąc, jest własnością, której główną cechą jest bezproduktywność. Ogólnie rzecz biorąc, ziemie mają na celu spekulację nieruchomościami.
Latifundio i smallholding to klasyfikacje łatwe do zdefiniowania, ponieważ jedna jest praktycznie przeciwieństwem drugiej. Zobacz cechy, które je wyróżniają:
Konstytucja Federalna określa w swoim art. 186, społeczna funkcja ziemi:
Sztuka. 186. Funkcja społeczna jest spełniona, gdy majątek wiejski spełnia jednocześnie, zgodnie z określonymi w ustawie kryteriami i stopniami zapotrzebowania, następujące wymagania:
I – racjonalne i właściwe wykorzystanie;
II – właściwe wykorzystanie dostępnych zasobów naturalnych i ochrona środowiska;
III – przestrzeganie przepisów regulujących stosunki pracy;
IV – wyzysk sprzyjający dobru właścicieli i pracowników.
W dyskusji o społecznej funkcji ziemi, wyznanie produktywne i nieproduktywne latyfundia.
O majątek produkcyjny jest powiązany z majątkiem, który spełnia swoją funkcję społeczną, czyli jest eksploatowany zgodnie z kryteriami określonymi przez prawo. już bezproduktywne latyfundia, to nic innego jak nieruchomość o niespełnionej funkcji społecznej, a więc właściciel nieprodukcyjnej ziemi.
Zatem użytkowanie gruntów musi być powiązane z interesem publicznym, to znaczy musi odpowiadać interesom zarówno indywidualnym, jak i zbiorowym.
Tym samym ziemia nieprodukcyjna nie pełniłaby funkcji społecznej.
Pochodzenie wielkich majątków w Brazylii wiąże się z tzw okres kolonialny. Wraz z przybyciem Portugalczyków rozpoczął się podział Brazylii na kapitanów – niewielkie ułamki ziemi, darowane przedstawicielom szlachty i wojska.
Zostały one wyznaczone przez rysy na sesmariach, a ci, którzy je otrzymali, mieli obowiązek gospodarczo je wykorzystać.
Z czasem i po uzyskaniu niepodległości zniesiono prawo darowizn sesmarias, stając się prawem ziemskim. Do dziś stanowi wzorzec struktury gruntów.
Ustawa określa, że aby mieć prawo do kawałka ziemi, należy za nią zapłacić. W ten sposób model podziału doprowadził do powstania wielu dużych majątków ziemskich i ograniczonego dostępu do majątku, gdyż większość ziemi jest skupiona w rękach wielkich właścicieli ziemskich.
Być może zainteresują Cię również:
