Interpretacja tekstu: Orzeł, który prawie zamienił się w kurczaka

Interpretacja tekstu, skierowana do uczniów IV klasy szkoły podstawowej, z pytaniami rozwiniętymi w tekście: Orzeł, który omal nie zamienił się w kurczaka.

Możesz pobrać to ćwiczenie w języku portugalskim w edytowalnym szablonie Word, gotowym do wydrukowania w formacie PDF, a także ukończone ćwiczenie.

Pobierz to ćwiczenie z języka portugalskiego pod adresem:

• Słowo: Interpretacja tekstu: Orzeł, który prawie zamienił się w kurczaka - 4 rok - Szablon do edycji
• PDF: Interpretacja tekstu: Orzeł, który omal nie zamienił się w kurczaka – 4 rok – Do druku
• Szablon: Interpretacja tekstu: Orzeł, który omal nie zamienił się w kurczaka – 4 klasa – Z odpowiedzią

SZKOŁA: DATA:

PROF: KLASA:

NAZWA:

Orzeł, który prawie zamienił się w kurczaka

Dawno, dawno temu w kurniku powstała woda. Dorastał myśląc, że jest kurczakiem. To był dziwny kurczak (co sprawiło, że cierpiała). Co za smutek, gdy zobaczyła siebie odbitą w lustrach kałuży wody – tak różnej! Dziób był zbyt duży, haczykowaty, nie nadawał się do zbierania kukurydzy, jak wszyscy inni. Jego oczy miały dziki wygląd, inny niż przestraszony wzrok kur, a więc w smaku miłości koguta. I był bardzo duży, atletyczny. Na pewno cierpiała na jakąś chorobę… I pragnęła tylko jednego: być zwykłym kurczakiem, jak wszyscy inni. Włożyłem w to ogromny wysiłek. Trenował drapanie własnym zamachem. Szła na wpół przykucnięta, żeby nie wyróżniać się swoim wzrostem. Brałem lekcje chichotania. I to, czego najbardziej pragnęła: żeby jej kupa była tak samo znajoma i przytulna jak kupa kurczaka. Jego był inny, niewątpliwy. Tak się złożyło, że pewnego dnia przeszedł obok alpinista zmierzający na szczyty gór. Wspinacze to ludzie, którzy chcieliby być orłami. Nie mogąc tego zrobić, robią to, co jest najbliżej: wspinają się rękami i nogami na wyżyny, na których żyją i latają. I stoją tam, patrząc w dół, wyobrażając sobie, że byłoby wspaniale, gdyby były orłami i potrafiły latać. Wspinacz zobaczył orła w kurniku. I przestraszyłem się.

– Co ty orle robisz w środku kurnika? - on zapytał.
Myślała, że ​​się z niej drażni i wściekała się.
– Nie śmiej się ze mnie. Orzeł to babcia. Jestem kurczakiem na ciele i duszy, chociaż na to nie wygląda.
— Nic kurczaka — odparł wspinacz. – Masz dziób orła, spojrzenie orła, ogon orła, kupę orła… To orzeł. Powinien lecieć… – I wskazał na maleńkie czarne kropki na niebie, daleko, latające orły, w pobliżu szczytów gór.
- Nie daj Boże. Mam zawroty głowy z wysokości. Przyprawia mnie o zawrót głowy. Maksimum dla mnie to drugi krok okonia – odpowiedziała.
Koniec rozmowy. Złapał orła i wepchnął go do torby. I kontynuował swój marsz w góry. Tam wybrał najgłębszą otchłań, otworzył torbę i potrząsnął orłem w pustkę. Ona upadła. Przerażona wymachiwała wściekle, szukając czegoś, czego mogłaby się uczepić. Ale nie było nic. Zostały mu tylko skrzydła… I wtedy wydarzyło się coś nowego. Z głębi kurzego ciała orzeł, od dawna śpiący i zapomniany, obudził się, chwycił za skrzydła i nagle poleciał...

Rubem Alves
Wydania Loyola, São Paulo.

pytania

1) Jaki jest tytuł tekstu?
ZA.

2) Dlaczego woda urosła, myśląc, że to kurczak?
ZA.

3) Czym fizycznie różnił się orzeł od kurczaków?
ZA.

4) Co wspinacz zrobił z orłem po tym, jak nie udało mu się przekonać go do lotu?
ZA.

5) Twoim zdaniem, dlaczego orzeł nie chciał się różnić od kurczaków?
ZA.

Za Camila Farias.

W odpowiedzi znajdują się w linku nad nagłówkiem.

zgłoś tę reklamę